نقد جامع خاطرات قتل
هر جا سخن از ژانر جنایی باشد، نام پارک چان و بونگ جون هو میدرخشد!!
البته من هم قبول دارم که 7 دیوید فینچر فوق العاده بود ولی دربرابر اولدبوی و خاطرات قتل شوخی بیش نیست.
فیلمنامه ای بسیار گسترده و مفهومی که روی موضوعات بسیاری همچون متلک های سیاسی، جنایی، معمایی، راز آلود، ترسناک و حتی گاهی پند های اخلاقی.
جون هو ثابت کرده همیشه بهترین بازی هارو از بازیگرا میگیره ، این فیلمم ازین قائده مستثنی نیست و کیم سانگ کیونگ و سونگ کانگ هو به زیبایی هر چه تمام تر نقش دو کاراگاه حرفه ای و آماتور رو به نمایش در اوردن.
رنگ فیلم هم در دهه 80بصورت خاکستری یا فید هست که بخوبی حال و هوای اون دوران رو تداعی میکنه و با رسیدن به قرن 21 رنگ های گرمتر به فیلم راه پیدا میکنن.
با موزیکی فوق العاده که لحظه ای از سرعت فیلم جا نمیمونه و بسیار لذت بردم ازش.
توصیه میکنم بدون اسپویل همین الان برید سراغش!
امتیاز من به فیلم 10/10
نقدی بر فیلم خاطرات یک قتل
واقعا معنای جنایی و معمایی رو بعد از دیدن این فیلم میشه کاملا درک کرد یه فیلم جنایی عالی بدون ادا و اطوارهای کلیشه ای مربوط به اینجور فیلمها به جرات میتونم بگم این فیلم یکی از بهترین فیلمهایی هست که تو عمرم دیدم این فیلم همه چیش به جا بود بهترین تو ژانر معمایی بهترین تو ژانر قاتل سریالی بهترین فیلم براساس واقعیت همه چیش به جا بود با اینکه طولانی بود ولی تا اخر میکشوند بیننده رو و یه جاهایی شاید اشکتونم دربیاره و تو سکانس اخر دیوونت میکرد و به قول محسن چاوشی ی دنیا سوالو تو سینه ات میذاره .
فیلم یکی از بهترین پایان بندی های تارخ سینما رو داره بدون شک
فرض کنید هانکه تو فیلم پنهان نشان میداد که ویدیوها را چه کسی گرفته، در روبان سفید” نشان میداد اتفاقاتی که در دهکده افتاده تقصیر که بوده، در “بازی های مسخره” نشان میداد که آن دو جوان به چه دلیل این کار ها را انجام میدهند. حالا تصور کنید که بونگ جون هو در “خاطرات قتل” نشان میداد قاتل کیست …
گاهي اوقات بعضي از حقايق بازگو نشده تبديل به راز جاودانگي يك اثر ميشن آخرین صحنه ی استثنائی فیلم این بودکه نشونن داد یه پلیس که در ابتدا حتی حوصله ی گرفتن قاتلو نداشت بعداز اون همه سال تبدیل شد به آدمی که هنوزم دلش می خواد قاتلو بشناسه اون همه زحمت کشیدن هی گفتن فلانی قاتله چون دستش خیلی نازه یا اون یکی چون کفشش شبیهه….
ولی در پایان حقیقت گمشده ای که مدت ها به دنبالش بود رو از زبون یه بچه(نمادپاکی که در تضاد با جریان داستان هست)شنید……
که راز جاودانگی این فیلم هم در دیالوگ اخر فیلمه که همون دختر بچه در جواب پلیس که ازش سوال میکنه قاتل و دیدی چه شکلی بود؟
و در جواب دختر بچه میگه : قیافه ساده و معمولی داشت! کل پیام فیلم تو همین یه جمله خلاصه می شه : آدم هایی که با قیافه هایی ساده، در عین سادگی می توانسته اند ذات ترسناک خودشان را در لحظاتی خاص نشان دهند.