دانلود فیلم Alita Battle Angel 2019

نقد شخصیم راجب آلیتا ( حاوی اسپویل )

فیلم نامه ای جالب ، با کمی ایده گرفتن از فیلم های مختلف یا شایدم داستان اصلی که امیدوارم از داستان اصلی باشه ایده ها ! اصل داستان آلیتا مال دهه 90 تا 95 هستش نوشته ای ساخته ی Yukito Kishiro

کارگردانی بسیار جالب کمتر کارگردانی اینقدر دقیق در این مسائل دقت میکنه ! مثلا جزئیات لباس ها قبل / بعد / در حال مبارزه ! یا مثلا خیسی چشمای آلیتا ! نمونه دیگه لباس بازیگرا و حالتشون در صحنه های مختلف ! این حس رو به بیننده دست میده که انگار آلیتا رو بدون کات ساختن ! ( یعنی بین پلان های فیلم برداری کات نمیداده کارگردان ! )

صحنه های رمانتیک بسیار جالب ! صحنه هایی که به جرات میشه گفت شما رو احساسات میکنه برای سیر داستانی زندگی یک آهن پاره ، یک آهن پاره واقعا جذاب البته !

خب با وجود این گفته بریم سراغ صحنه های طراحی شده فیلم با CGI !

صورت آلیتا ! نه دماغ عملی ای نه هیچیز دستکاری شده ای … جدا همه یاد بگیرن بد نیستا !

البته باید یه مسئله ای رو اشاره کنم : چشم آلیتا یکم بد طراحی شده بود ! بعضی وقتا موقع صحبت چشم هاش به سمت های مختلف میرفت که اصلا نه شخصیتی بود برای دیدن نه چیز خاصی ! ( البته میشه اینم گفت که این ها همه شیطنت های دخترونه بوده که این شخصیت در میاورده ! ولی … صحتش رو من نمیتونم تشخصی بدم )

بدن آلیتا ! بسیار طراحی بی نقص و بی اشکالی داره ! به نوعی که انگار واقعا یک نو جوون واقعی داره نقش رو ایفا میکنه ( گرچه طراحی این حرکات بدن و حتی چهره جزئی از حالات واقعی یک بازیگر واقعی هستش ! پس … میشه گفت بازیگر واقعا با وجودش روی ساختار فیزیکی و واقعی سازی ، واقعی حرکاتِ آلیتا کار کرده و به خوبی به نمایش در آورده ! )

یک مشکل داشت فیلم در زمینه طراحی که دلیل این کار رابرت و جیمز رو نمیتونم بفهمم !

در طراحی 2 لباس اصلی آلیتا یک تغیرات جزئی در زمینه قفسه سینه آلیتا ! رخ داد !

دقت کنید لباس دوم طی زمان در طول فیلم ! قفسه سینه بزرگتری داره تا آوایل با همون لباس دوم آلیتا ! ( آیا روبات ها هم رشد در زمینه سینه دارند ؟ چطور ممکنه آخه ؟ رسما 2 برابر میشه طی زمان فیلم ) به نظرم این حرکتشون اگر آلیتا یک انسان بود با عقل جور در میومد ! ولی وقتی یک روبات رو میذاریم … مسئله رشد فیزیکی اعضا بدن یکم خنده دار و مسخرست !

البته صحبت های دکتر رو فهمیدم که گفت لباس طراحی شده تا حالت واقعی بدن آلیتا رو نشون بده ! ولی خب چرا ؟ دلیل ؟ بدنش بد بود مگه ؟ و اصلا چرا بعد ها بدنش بازم تغییر میکنه ! رشد میکنه ؟ نانو چطوری عمل میکنه یکی نانو شناس بیاد راهنمایی لطفا :|

مشکل آخر طراحی CGI فیلم : دقیقا مشکل آواتار ! دقیقا انگار دارم آواتار رو برای بار چندم میبینم ! همون مشکلات همون مسائل مزخرف ! CGI آلیتا بی نظیر … ولی بقیه اعضای فیلم CGI بشدت بد و مزخرف حتی یه جاهایی ادم میتونه تشخیص بده این قسمت این شخصیت کش اومده ! این قسمت بریده شده از قسمتای اهنی ، بدن این شخصیت روشن شده این شخصیت دستش سی جی ای هستش ! حتی در زمینه شخصیت دوم ( کلا انگار در فیلم هایی که CGI آنجام میشه … به جزئیات بقیه بازیگرای CGI شده کارگردان و … کلا اهمیتی نمیدن ! )

خب از بحث CGI بریم کنار …

بریم سر مبارزات !

خب یه چند وقتی بود که یه همچین مبارزات مهیج جذاب و درگیر کننده ای رو توی فیلم ندیده بودیم ! خوشحالم هنوزم هستن فیلم بردارا و کارگردانایی که به مبارزات دوزار اهمیت میدن ! و دوربین رو از حلق بیننده تو بینی بیننده فرو نمیکنن بین مبارزات ! متنفرم از سبک جدید فیلم برداری ها … که خوشبختانه آلیتا … واقعا فرشته مبارزه هاست 🙂

نمیخوام جو بدم ! ولی به آلیتای تماما CGI شده باید اسکار داد ! یا حداقل به بازیگری که نقششو پشت صحنه اجرا کرد ! و یا هر کی که بهش گفت چطور بازی کنه ! یا اصلا سازنده CGI آلیتا ! و فقط آلیتا !

چون واقعا نمیشه این دختر گریه کنه ! شما حداقل یکمم احساستی نشید !

آخر فیلم … به نوعی از وسطش مشخص بود ! و نوع رسیدن به فیلم دوم از اول ورود آلیتا مشخص بود ! ولی کارگردان / نویسنده خیلی تلاش کرد … خیلی یعنی میشه گفت حدودا 4 دیالوگ و 15 دقیقه سعی و تلاش کرد که ذهن بیننده رو به یه سمت دیگه ببره ! ولی خب …

من آواتار رو دیدم انتظار نداشت که گول اینو بخورم ؟ 😆

یک مشکل دیگه من بجز مشکلاتم با CGI های بازیگر های فرعی ! مشکلاتم با نحوه لباس پوشیدن و مکان زندگی شخصیت های این فیلم !

این فیلم سال 2563 میلادی رو نشون میده ! ولی لباس مال دهه 1980 میلادی !!!

کلاه چی میگه ؟ کلاه فازش چیه ؟ اون ژاکت های کلفت و خز دار چیه شیرین تو گرمایی که آلیتا داره عرق میکنه توی همون صحنه پوشیده ! یا به عنوان مثال نمای از بالای شهر نشون میده شهر پر از ساختمون بلنده ! ولی نمای پایین شهر نشون میده ساختمونی بالای ده متر نیست تو تصویر !

امتیاز من به فیلم : 88 از 100

( یکم در امتیاز دادنم تغییر ایجاد کردم محض تنوع 🙂 )

«آلیتا، فرشته‌ی جنگ» را جیمز کامرون از روی یک مانگای ژاپنی نوشته و رابرت رودریگز (کارگردان «شهر گناه») آن را کارگردانی کرده است. مانگا کمیک استریپ ژاپنی است که بعد از جنگ دوم و تحت تاثیر اصل آمریکایی‌اش خلق شد و شخصیت‌های آن بر عکس شخصیت‌های کمیک استریپ آمریکایی، لطیف و خیلی حساسند. آلیتا نیز همانند مانگاهای ژاپنی اغراقی در چهره دارد که عبارت است از چشمان درشت او. داستان فیلم در فضایی آخرالزمانی می‌گذرد. غلبه‌ی رنگ زرد و فقدان رنگ‌های آبی و سبز در تصویر این فضا القاگر این نکته به مخاطب است که طبیعت قربانی بزرگ این نبرد کیهانی بوده است. اما فیلم «آلیتا: فرشته‌ی جنگ» قرار نیست مضمونی در تقبیح زندگی دیجیتال آمیخته با ربات‌ها باشد. برعکس پیام محوری فیلم پذیرفتن حق زندگی و هویت انسانی برای ربات‌هاست. اما از آنجا که ربات قهرمان فیلم یک دختر جوان است که مردانی خشن و بیرحم وی را دوره کرده‌اند و قصد آسیب زدن به وی را دارند ، می‌توان گفت که فیلم مضمونی فمنیستی هم دارد به ویژه آنکه قهرمان زن فیلم حامی قلدر معشوق مذکر خود هم هست. ساختار داستانی فیلم بر بنیاد مضمون کهن‌الگویی «تولد دوباره» قرار دارد که مایه‌ی اصلی تحول آلیتاست. مضمون کهن‌الگویی «بهشت» نیز با لحنی طعنه‌آمیز در ابرسفینه‌ی زالم نمود یافته است. زالم کعبه‌ی آمال همه‌ی زمینی‌هاست، اما کسی آنجا را ندیده است.

«آلیتا: فرشته‌ی جنگ» جلوه‌های ویژه‌ی خیره‌کننده‌ای دارد، اما باید اقرار کرد که صحنه‌های اکشن آن پرتعداد و کمی بیش از ظرفیت یک فیلم دو ساعته است. خوشبختانه سازندگان فیلم به موازات تمرکز بر جلوه‌های ویژه متوجه پرداخت یک خط داستانی مقبول نیز بوده‌اند و روابط عاطفی شخصیت‌ها را نیز چندان ساده برگزار نکرده‌اند، هرچند با کمی حوصله‌ی بیشتر می‌شد این روابط را عمیق‌تر تصویر کرد.