نقد فیلم
ساخته ی جدید نولان روایتی است از دوران جنگ جهانی دوم؛
اما دانکرک مشابه بقیه فیلم های جنگ جهانی نیست، شما در این فیلم حتی یک نازی هم نمیبینید حتی یک آرم یا پرچم از نازی ها!!!!
با شناختی که هرکس بعد از دیدن فیلمهای Inception ,Interstellar از نولان به دست می آورد متوجه میشود که نولان در زمینه گیج کردن مخاطب و ساختن فیلم درباره زمان بسیار ماهر است.
اثر جدید او نیز به مانند دو فیلم قبلی اش با زمان بازی میکند….
نولان به صورت خیلی ماهرانه در این فیلم روندِ روایتِ غیر خطی ای را برای روایت داستانش پیش گرفته که داستانش را کاملا به صورت سوبژکیتو(subjective) از 3 دیدگاه (سربازان گیر کرده در ساحل- خلبان نیروی هوایی – ناخدا و اعضای کشتی کوچک شخصی) روایت میکند و در این میان باید به تدوینگر فیلم هم اشاره کرد، تدوینِ ماهرانه ی اون در این نوع روایت داستان بسیار اثر گذار است و در نوع خودش بینظیر است.
همانند دیگر آثار نولان فیلم از لحاظ بصری به شدت قدرتمند است و حتی چند پله بالاتر از بقیه آثار او!!
تجربه نولان درساختن فیلم با دوربین های عریض، با کیفیت و فوق حرفه ای IMAX برکسی کتمان نیست؛ در دانکرک هم امضای نولان را در هنگام تعویض نما از دوربین IMAX به شصت و پنج میلی متری به همراه اضافه شدن نوار اسکوپ به تصویر و بازگشت دوباره در شات جدید به IMAX را میتوان مشاهده کرد که به شدت تاثیرگذار و تحسین بر انگیز است.
اما به سراغ قسمت سمعی فیلم که برویم؛ باید گفت که همانند همکاری های قبلی هانس زیمر موسیقی دان بزرگ با نولان در دانکرک نیز این دو کنار هم قرار گرفته اند. موسیقی هانس زیمر بینظیر است و نمیتوان از آن ایراد گرفت ولی از کریستوفر نولان چرا!!!
در فیلم اینتر استلار شاهد موسیقی متن زیبای هانس زیمر بودیم که گه گاهی صدای موسیقی متن بلند تر از حد معمول میشد و اکثرا در همه لحظات فیلم صدای موسیقی زیمر به گوش می رسید و این با ترکیب شدن قسمت بصری فیلم یک چیز خوب از آب درآمده بود. اما در دانکرک قضیه فرق دارد، موسیقی متن خیلی بیشتر از حد معمول صدایش بلند است و همه جا بی وقفه نواخته میشود، جوری که باعث میشود صدای خود فیلم به گوش نرسد و همین باعث اذیت شدن مخاطب میشود که از اشکالات بزرگ و جدی فیلم است؛ موسیقی متن بیننده را دیوانه میکند و همین بی وقفه بودنش در صحنه هایی که باید بدون موسیقی متن باشد تا مخاطب به فیلم احساس نزدیکی کند و وارد فضای فیلم شود یکی از آزار دهنده ترین مسائلِ ساخته ی جدید نولان،دانکرک است.
ولی قضیه به همین جا ختم نمیشود!!!؟ مشکل دیگری که در دانکرک و همچین آثار قبلی نولان: تلقین و میان ستاره ای وجود دارد این است که نولان در سرعت روند روایت داستان هنوز به آن اعتدالی که باید نرسیده است و این مسئله در دانکرک بسیار در ذوق میزند.
نولان درآخرین ساخته ی خود برای بیان کردن وقایع بسیار بی قرار است و همین باعث میشود علی رغم فرم و ساختار بسیار تحسین بر انگیز روایت داستانش وقایع را به صورت بهم ریخته بیان کند.
به فیلم توجه کنید مدت زمان فیلم 1 ساعت و 46 دقیقه است، در نظر من چنین زمان کمی برای روایت داستان فیلمی هنری،قوی و منسجم کم است؛ زمان دانکرک باید 2 ساعت یا بیشتر میبود تاداستان فیلم را به صورت مسنجم و خوب با سرعت مناسب روایت شود واین مشکلات نیز در روند فیلم به وجود نیاید.
نولان در آثار قبلی خود فیلمِ فیلمنامه دیگران را میساخت و گاهی اوقات خودش در نوشتن فیلمنامه همکاری میکرد امادر دانکرک نگارش فیلمنامه به صورت کاملا مستقل به پای خودش بوده و همین موضوع باعث شده فیلمنامه دارای مشکلاتی باشد و به نظر میرسد نولان آنچان که باید و شاید برای نوشتن فیلمنامه به صورت مستقل پخته نشده است و نیاز به کسب تجربه بیشتری دارد.
در اخر با این مشکلات جدی دلیل بالا بودن نمرات فیلم در سایت های Metacritic ,Rotten Tomatoes را درک نمیکنم درحالی که این کارگردان یعنی کریستوفر نولان فیلمهایی دارد که منتقدین همین سایت هابه آن فیلم ها کمتر از حق خود نمره داده اند.
🔶امتیاز من 7.8 از 10🔶