آخرین نقد و بررسی های کاربران
نقد کوتاه فیلم
معرفی و نقد کوتاه فیلم
The Ballad of Buster Scruggs
عاشقانه ای برای غرب وحشی، جان فورد،سرجیو لئونه،جان هاستون و حتی هربرت یتس به نوعی در تصنیف کوئن ها جمع شده اند تا نامه ای عاشقانه به ژانر وسترن را ارائه دهند.
یک اثر زیرک و باهوش که جای جای آن با معنا و مفهوم پر شده است و موسیقی کارتر برول هم تک تک لحظات را گوش نواز و دل انگیز کرده و بر صحنه جان بخشیده است.
شش قسمت، شش داستان شگفت انگیز را با لحظاتی پر از احساس به یک فیلم جادویی تئاتر گونه تبدیل کرده که با لحن برادران کوئن روایت می شوند.شش بخش تقریبا ۲۰ دقیقه ای یا بیشتر تبدیل به ۱۳۲ دقیقه شده اند که این زمان طولانی ترین فیلم برادران کوئن محسوب می شود.محتوای هر شش داستان برگرفته از قصه های کوتاه برادران کوئن است که تصنیف باستر اسکراگز نام گرفته است.
این فیلم مانند حماسه ای در آمیخته با طنز و غم است که هر کدام به شکلی ادای دین به غرب وحشی و کلیت جهان وسترن هستند. کاراکتر جیمز فرانکو در دومین قسمت این فیلم یعنی “Near Algodones” دقیقا نمادی بزرگ و فیزیکی از کلیشه های ژانر وسترن است یا تیری که دقیقا از دید چشم های او شلیک می شود نیز در راستای کلیشه هاست یا حتی کلاه سیاهی که به سر شخصیت جیمز فرانکو است درست مانند کلاه هنری فوندا در روزی روزگاری در غرب است.فرانکو یک دزد باسابقه بانک است که کارش به نبردی با یک بانک دار مقاوم به وسیله ماهیتابه می کشد.در تمامی لحظات فیلم رگه های طنزی مشنگ گونه به سبک کوئن ها در فیلم موج می زند از طراحی ظاهری شخصیت ها بگیرید تا موقعیت قصه ها!
طرح تصنیف باستر بیشتر شبیه به یک کارتون لایو اکشن عمل می کند تا یک فیلم وسترن اما حتی همین تصنیف نیز با یک مشاجره بر سر ویسکی تبدیل به یک هفتیر کشی برجسته می شود.شخصیت باستر اسکراگز با قدی کوتاه و یک انگشت شتاب دهنده سریع به قدری دل ربایی می کند که در صحنه خیره به او خواهیم شد البته او به زودی در می یابد مانند گرگوری پک در “Gunfighter” و گلن فورد در ” The Fastest Gun Alive” که همیشه یک مرد وجود دارد که روی دست او بلند می شود .
اکثر این داستان ها سریع ترین راه های نشستن تیر بر روی پیشانی را نشان می دهند، اما این در مورد قسمت سوم صدق نمی کند چرا که قسمت “Meal Ticket” بسیار دارای لایه های تیره و تاریکی است به نظر می رسد این قسمت به نوعی الهام گرفته شده از اثری از جان فورد به نام کلمنتاین عزیزم است یا حداقل این طور به نظر می رسد.
در نتیجه باید گفت کوئن ها توانسته اند با همان شور و شوق لحن فیلم های بزرگ خود یک ادای دین به ژانر وسترن انجام دهند و این کار هم به خوبی انجام می دهند همچنین فیلمبردار فرانسوی همراه کوئن ها یعنی برونو دلنوبل با تصاویری که خلق می کند بدون شک لایق پنجمین نامزدی اسکار خود است و شات های شگفت انگیزش واقعا بی نظیر است.
در پایان باید گفت تصنیف باستر اسکراگز تنها یک شاهکار نیست، بلکه مجموعه ای از چند شاهکار است که ارزش سینما را نمایان می کند.