هوشنگ جان! یه سریا کلا فیلم فرانسوی و سوئدی و اسپانیایی و ... به‌خاطر زبانش نمی‌بینن، این فیلم هم بهانه ای بود که من این مطلبو بگم. اونی که با فیلم غیر انگلیسی، به قول خودش، ارتباط برقرار نمی‌کنه، براش فرقی نداره که زیرنویس بیاد یا نه؛ کلا با یه استدلال چرت میره سراغ اونجرز و.... کامنتو با دقت بخون.

دوست عزیز، با نهایت احترام و دوستی، به نظر من حرف شما درست نیست، درسته که یه سری فیلم ها مثل Avengers و... برای سرگرمی ساخته شدن، اما چیزی که باعث میشه همه سینما رو به عنوان "هنر" بشناسن، همین چیز هاست. اگه به صنعت بازی به دید یه نوع Entertainment نگاه میشه و به صنعت فیلم به دید یه هنر، لابد یه تفاوتی بینشون هست. سینما واقعی و ناب (نه فیلم های کمیک و پوچ این روزها) محل تفکر و بررسی زندگیمونه. اگه هزار تا فیلم ببینیم، به این معنا نیست که هزار بار به آرامش دست یافتیم؛ بلکه به این معناست که هزار تا برش از هزار تا زندگی مختلف رو "زندگی کردیم".

آقا من یه چیزی خیلی رو مخم میره. تعدادی از دوستان به خاطر زبان فیلم که فرانسوی هستش نمیخوان فیلمو ببینن (نمونش، دوتا کامت پایین تر هستش). دوستان، این جوری دارین یه در رویایی در عالم سینما رو به روی خودتون میبندین. نصف برترین فیلمای سال مال سینمای لهستان فرانسه و آلمان و... هستش. اگه قرار باشه به قول کاربر Reza Azar با فیلمای غیر انگلیسی زبان، "ارتباط برقرار نکنیم"، در اون صورت حتی فیلمای آقای عباس کیارستمی هم غیر انگلیسی حساب میشن!! چه بسیار فیلمای نروژی و دانمارکی و فرانسوی بودن که به علت خوش ساخت بودنشون، هالیوود اونها رو بازسازی کرده. حالا که هالیوود داره این کار رو میکنه، چرا ما نباید بریم سراغ اصل جنس؟ چرا از مروارید اصلی صرف نظر کنیم و مروارید بدلی رو که هالیوود عرضه میکنه رو استفاده کنیم؟!

داداش، خوشم میاد اونقدر اهل دلی که به نظرت کار درستی هم میاد. چی بگم دیگه... بله آقا.... واقعا ماهایی که ندیده رای "نمیدیم" کار غلطی میکنیم. با شما کمیک فنا نمیشه بحث کرد زیادی منطقی هستین. خوش باشی رفیق... ...احمق

یعنی الان ۱۶۷ نفر از دوستان تو جشنواره ونیز حضور داشتن و بعد از دیدن فیلم اومدن به دیباموویز که به فیلم رای بدن؟!

بهمن× بتمن خخخخخ

رابرت پتینسون به شدت بازیگر خوبیه، فقط به بازیش تو فیلم High Life دقت کنید، توی این فیلم هم که منتقدا به شدت تحت تاثیر بازیش قرار گرفتن، امید دارم تو نقش بهمن هم موفق باشه.

:) آخه ناموسا یعنی چی این حرفت "باید بگم شما هیچکدوم از فیلمای خوب هالیوود رو ندیدین" داداش بیش از ۳۰ تا کامنت گذاشته و داریم با چند تا دوست گرامی، راجع به هالیوود حرف میزنیم که از نوع کامنت گذاشتنشون، معلومه که همه فیلم بازن، (دوباره یه بار کامنتا رو بخون و فقط اسم فیلما رو بشمار) بعد یهو یکی میاد قیافه میگیره میگه "باید بگم شما هیچکدوم از فیلمای خوب هالیوود رو ندیدین" داداش، هیچکس نگفت سینمای هند خوبه، اتفاقا به نظر من سینمای هند مثل یه مریضیه که دیگه امیدی بهش نیست! :) برام خیلی جالبه، یه چیزی غلطی رو همینجوری برا خودت میگی، مثلا "شما بازیگرشناس نیستی"، بعد یکی جوابتو با همون ادبیات میده، ناراحت میشی! منو یاد همون SAHEB میندازی. 《یه فیلم باز واقعی، هیچوقت نمیگه من فیلمبازم، چون درخت هر چی پر بارتر باشه، شاخه هاش افتاده ترن.》 دوست من، خودمونی باش، نیومدیم اطلاعاتمون رو به رخ هم بکشیم که. سینما زیبا ترین فریب دنیاست، باید ازش لذت ببریم. حالا اگه یکی مثل SAHEB دنبال دعوا و قیافه گرفتنه، ما که نباید اون جوری باشیم. با تشکر :)

آفرین، حالا بدو برو سر اونجرز..... خخخخ

دوست عزیز، این فیلم در IMDb نمره 5.6 و در Rotten Tomatoes هم 22% گرفته و برای من جالبه که شما از این فیلم به "هر طریقی" دفاع میکنید. راجع به نظرتون درباره کلمه Men هم باهاتون موافق هستم و میدونم چی میگین. ولی با توجه به اتفاقات و سیاست های اخیر هالیوود، بعید میدونم سازندگان با استدلال شما، یه شخصیت زن گذاشته باشن؛ دقیقا مثل قسمت سوم جان ویک که در سکانس درگیری در مراکش، شاهد یک شخصیت زن فوق العاده قوی به نام سوفیا بودیم که حتی تیر هاش هم تموم نمیشد. من نه فمینیست هستم نه ضد اون، اصلا هم این چیزا برام مهم نیست، اما خودتون ببینید که وقتی یه نفر میخواد از یه فیلم لذت ببره، پافشاری تیم سازنده روی موضوعات این چنینی چه قدر روی مخ میره.

در احمقانه بودن این فیلم باید این رو هم توجه کنیم که یکی از "مردان سیاهپوش" زنه! امیدوارم در قسمت های بعد شاهد شخصیت های همج.نس باز و... هم باشیم

یه جوری میگین "لیاقت نخل طلا رو داشت" انگار همه فیلمای جشنواره کن رو دیدین! الآن شما A Hidden Life ترنس مالیک رو که اکران خصوصی شده بود دیدین؟!

دوست عزیز، کاملا به نظرت احترام میذارم ولی در خفن بودن The Wailing (البته به نظر من) همین بس که تو بیست دقیقه پایانی، پنج بار نظر بیننده راجع به آنتاگونیست واقعی داستان (پیرمرد، جن گیر، زن جوان) عوض میشه و مهم تر از اون اینکه این کار توی فیلمنامه به قدری حرفه ای و با توجه به پرداخت شخصیت ها انجام میشه، که اصلا فیلم رو به سمت "لوس" شدن نمیبره. با تشکر

خخخخ

باعث تعجبه

دوست عزیز میشه بپرسم با کجای The Wailing مشکل دارین؟! البته من همه فیلم هایی که در کامنتتون ذکر کردین رو دیدم ولی برام باعث که از The Wailing به عنوان یه "آشغال" نام بردین.

دوستان یه جوری میگن فیلم آشغاله که هر کی بشنوه فک میکنه خود اونجرز اصلیه فیلم خوبیه!!! به جای اینکه هی دور مارول و دی سی و کمپانی های کمیک دیگه بگردین، برید فیلمایی رو ببینین که تو جشنواره کن و برلین ونیز و... حضور دارن. لعنت به این سینمای کمیک و ابر قهرمانی

بی نظیر بود، اکثر افرادی که از فیلمای ترنس مالیک خوششون نمیاد، وقتی میفهمن ایشون استاد فلسفه توی M.I.T هستن، کمی گاردشون رو پایین میارن. شما با یک کارگردان عام و از بدنه هالیوود ۲۰۱۷ رو به رو نیستید بلکه سر یکی دیگر از کلاس‌های فلسفه مالیک نشسته اید و از زاویه دیدش، با رفتار انسان، افکار و احساساتش آشنا می‌شوید. فقط به نحوه فیلم برداری این فیلم که توسط امانوئل لوبزکی صورت گرفته، نگاه کنید؛ یه دوربین سرگردان، درست مثل افکار خود شخصیت های فیلم. یک بار دیگه به کلیّت فیلم فکر کنید؛ آدم های Song to Song درست مثل چند نفرند که هر کدوم از یه گوشه، برای یه عکاس یادگاری، دور هم جمع شدن؛ هیچ کس واقعا با دیگری نیست. هیچ حرکتی بی‌حساب نیست، هر پلک زدنی، تکان دستی و چرخش بدنی در راستای شناساندن کاراکترها و فراتر از آن، انسانیت امروزی است که شاید از همین چند دسته فراتر نرود. Cook همانی است که به اصطلاح روح خود را مدت‌ها پیش به شیطان فروخته و سه شخصیت اصلی باقی در حلقه او ارزیابی می‌شوند. Faye دختری است در سودای شهرت که تن به تابو می‌دهد و در تلاطم با آن و با خودش، در جدال است. BV اسطوره پاکی و سادگی است که به خاطر اعتمادش ضربه می‌خورد اما خوب بودن را رها نمی‌کند و قدر خودش را می‌داند. Rhonda دختر معصومی است که برای تجربه اتفاقات تازه پا به دنیایی جدید و فاسد می‌گذارد، در آن حل می‌شود اما آن را تاب نمی‌آورد و اتفاقات داستان، امتحانی است که کاراکترها پشت سر می‌گذارند.

به جای این برین نسخه اصلی رو ببینین (فیلم Animal Kingdom 2010 محصول استرالیا) اصلا موفقیت اون فیلم اونقدر چشمگیر بود که هالیوود تصمیم گرفت یه سریال از روش بازه، من این سریال و ندیدم ولی حالا که میگین خفنه، ببینین اون دیگه چیه...

این فیلم من رو هم به یاد Forrest Gump انداخت و بعدش فهمیدم که نویسنده این دو فیلم یه نفرن.

ممنون از نظرت. عزیز من، اینجا کسی (حداقل من)، قصد تخریب کس دیگه ای رو نداره. من از ۱۵ سالگی عاشق سینما بودم و از بحث درباره سینما با هرکسی، لذت میبرم. واقعا عبارتی مثل "مارول فن" اصلا قابل مقایسه با عبارتی مثل "احمق جون" نیست و میشد مودبانه تر بهش پاسخ داد، پس خواهشا اینطوری توجیه نکنید که واقعا درست نیست. من هر وقت تو این سایت با یه نفر بحث کردم، با ادبیات خودش جوابشو دادم (نمونش رو میتونین تو کامنت دوم پست فیلم The Wild Pear Tree بخونین) اگرم تو کامنت دوم تغییر لحن دادم، به خاطر این بود که اگه همونطوری ادامه میدادم، قطعا شما بدتر جواب منو می دادی و نیاز بود من از قبل جلوی شما بگیرم. ;) بعدشم اینکه لطفا سعی نکن با آنالیز متن کاربرا، روند پاسخ دادنشون رو به خودشون بگی، منظورم استفاده از عباراتی مثل "از فلان چیز استفاده کردی تا خودتو بالا ببری" یا "مقصود از فلان حرف خراب کردن من بود" هستش. بله، من مقصودم از اون عبارات دقیقا خراب کردن شما بود. شما حس کردی که وقتی تو یه جا به یه نفر میگی "احمق" طرف بهت میگه دستت درد نکنه؟ به هر حال. حالا که شما عذر خواهی کردی من هم از حرف هایی که زدم، عذر میخوام و دلم نمیخواد بحث بیشتر از این کش پیدا کنه (دلم برا اونی اینا رو می خونه میسوزه) موفق باشید

و در ضمن، واقعا فکر میکنید ۵ ترابایت خیلی خفنه؟ خخخخخ!!

کاربر Nero66، اولا من به هیچ وجه دروغ نگفتم و خودم تک تک این فیلمارو دیدم و باید بگم وضعیت آرشیو من هم، کم و بیش مثل شماست و حدود ۷۰ ترابایت فیلم، از سینمای هالیوود و سینمای جهان دارم. دوما، من اصلا قصد "مسابقه دادن" با شما رو ندارم و اگه سو تفاهمی پیش اومده، عذر خواهی میکنم. در کامنت قبلیم هم منظورم از اون فیلم‌ها، فیلمای "کم یاب" نبود، بلکه از اونا به عنوان نمونه های خوب علمی‌تخیلی در هالیوود نام بردم و احتمالا خیلی های دیگه هم، همه‌ی اونا رو دیدن. واقعا افتخار میکنم که بعد از سی و اندی سال فیلم دیدن، بالاخره با یکی حرف زدم که کم و بیش مثل خودمه. تا الآن با هرکی تو این سایت حرف زدم، یا تربیت درستی نداشت (مثل کاربر SAHEB)، یا حتی یه کتاب هم در زمینه سینما نخوانده بود که درک درستی ازش داشته باشه(بازم مثل کاربرSAHEB). واقعا از صحبت کردن با شما خوش حال شدم و باز هم میگم هدف من بررسی صحت ادعاتون بود چون واقعا کسی مثل خودم رو تو اینجا ندیده بودم که حالا دیدم. موفق باشید.

این جا فضای مجازیه و وقتی میگین "چرت و پرت بگو" یا میگین "احمق جون" یعنی احتمالا براتون عادیه و با مامان باباتون هم اینجوری حرف میزنین. بعدشم، من توی کامنتم هیچ بی احترامی به شما نکردم و برام جالبه که شما با یه نظر مخالف، تا این حد احساسی برخورد میکنید و این قدر جسارت داری که به یه نفر بی احترامی کنی. هر چه قدر این سایت به کاربرانی مثل nero66 نیاز داره، باید از وجود افرادی مثل شما پاک بشه، اصلا این بحث مزخرف از اونجا شروع شد که nero66 نظر خودشو گفت و شما آنقدر تند جواب دادین که بنده خدا مجبور به دفاع شد و حالا هم داری به من گیر میدی. من اصلا به شما فیلم پیشنهاد ندادم و در کامنتم ذکر کردم "کسایی که..." به هر حال من از عباراتی مثل " بدون چه قدر بچه ایی" و "یه بچه مثل تو اومده..." ناراحت نشدم چون این حرفا، ذهن مغرور، بیمار، آشفته و نگاه از بالا به پایین شما رو برای بقیه آشکار کرد و نشون داد بچه واقعی کیه. از همون جملتون که Transformers و The Fast and the Furious رو در صورتی که حتی ساده ترین قوائد این ژانر رو هم رعایت نکردن، "اکشن خوب" حساب کردین، خودم فهمیدم که اون آرشیو با چیا پر شده.

جدا از اینکه فیلم واقعا بی نظیر بود، آلیسا و مایکل واقعا با هم ازدواج کردن.

واقعا نظر تخصصی دادن و ما رو از تاریکی در آوردن

"...من به عنوان کسی که از دهه 30 میلادی تا الان هرچی فیلم اومده دیدم..." ده تا فیلم میگم، هر کدومو دیده باشی، میشی اولین فیلم باز حرفه ای که باهاش حرف زدم: -Hotell 2013 محصول سوئد -Angst 1983 محصول اتریش -Climax 2018 محصول فرانسه -Renoir 2012 محصول هلند و فرانسه -A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence 2014 محصول سوئد -Under the Roofs of Paris 1930 محصول فرانسه -City of Sadness 1989 محصول هنگ کنگ -Chungking Express 1994 محصول چین -Safe 1995 محصول آمریکا -The Fifth Horseman is Fear 1965 محصول جمهوری چک من ادعا نمیکنم فیلم باز حرفه ای هستم ولی ادعای شما بیش از اندازه بزرگه.

داداش تو میگی با هالیوود بزرگ شدی، بعدش میگی "شاهکارهایی" مثل Anabel یا It ؟؟!!! اصلا با عناوینی مثل Psycho,The Babadook, Rosemary Baby, The birds, Silence of Lambs, The Blair Witch Project, Scream, The Shining آشنایی داری؟ حداقل می‌گفتی The Conjuring یه چیزی. دوباره با یه مارول فن طرفیم که چون چهارتا Avengers دیده، فک میکنه دیگه کل سینما رو قورت داده. داداش، هالیوود خیلی وقته که رفته به سمت پر کردن جیب سرمایه دارا با فیلم پوچ و توخالی؛ دیگه به "هنر" سینما به چشم یه "صنعت" نگاه میکنن. از کل اون فیلمایی هم که نام بردی با Mad Max, Shutter Island, Dark Knight, Mission: impossible و Inception موافقم. آخر کامنتت رو هم مثل کلیپ‌های ملی ۲۲ بهمن تموم کردی! کسایی هم که توهم زدن که Interstellar بهترین فیلم علمی‌تخیلی دنیاست، برن با این فیلما یه تجدید نظر بکنن: (Contact (1997 (Blade Runner (1982 (2001A Space Odyssey (1968 (Minority Report (2002 (Aliens (1986 (Moon (2009 (Prometheus (2015

حدودا دو سه هفته پیش شبکه چهار اینو گذاشته بود. عجب فیلمی بود! ناموسا سینمای ژاپن و سینمای ترسناک کره جنوبی بی نقص ترین ها در سبک خودشونن حتما فیلم Kwaidan 1964 از ژاپن و The Wailing 2016 از کره جنوبی رو ببینید.

حالا مطمئنم که شما دوتا هم بر اساس تریلر نظر دادین!

داداش حرفت درست، ولی ایشون این کامنت رو ۱۸ مرداد گذاشته، در صورتی که فیلم ۱۸ آگوست تو نیویورک اکران عمومی شد که میشه ۴ شهریور، قبلش هم در ۱۳ تیر، به طور محدود تو فستیوال فیلم سوئد اکران شده بود. پس تنها احتمالی که باقی میمونه می مونه اینه که این دوست عزیزمون به عنوان یه منتقد مشهور، تو اکران خصوصی فیلم در سوئد، حضور داشته باشند که قطعا هم همینطوره.

انصافا خوب بود، ترکیب مثال زدنی موزیکال و عاشقانه در قالب اکسپرسیونیسم و با کمی چاشنی سورئال در یک فیلم کوتاه. به همه پیشنهاد میشه.

حرفت، یه "تاریخ سینمای جهان را در یک کامنت خلاصه کنید" خاصی داشت!!! داداش، IMDb مخفف Internet Movies Database هستش که کارش، داشتن اطلاعات تمامی فیلم های "رسمی" جهانه، یه بخشی هم داره که افراد درون سایت (که خودتم میتونی عضو بشی)، میرن به فیلما رای میدن. توی این وبسایت هم یه بخش اینجوری داره، با این تفاوت که جامعه آماریش به اندازه IMDb نیست. مثلا تو IMDb، حدود یه میلیون و پانصد هزار نفر به فیلم Forrest Gump رای دادن، ولی توی این وبسایت تا لحظه نوشتن این کامنت، این تعداد ۴۲۰ نفر بوده. در کل امتیاز یه فیلم توی IMDb زیاد مقیاسی برای زیبا بودن فیلم نیست، مثلا وقتی The Dark Knight اکران شد، طرفداران نولان همه از لج با The Godfather، رفتن به فیلم خودشون امتیاز ۱۰ دادن و به پدر خوانده امتیاز ۱ دادن، یا یه مورد دیگر، بعد از اکران Avengers: Infinity War دوستان مارولی یه جوری ریختن تو IMDb و به فیلم ۱۰ دادن که انگار تا الآن فیلم ندیده بودن! سخن آخر این که اگه میخوای بدونی یه فیلم چه قدر "عامه پسنده"، به IMDb توجه کن و اگه "زیبایی" و "هنری" بودن فیلم برات مهمه، به نمره فیلم تو سایت Metacritic و Rotten Tomatoes نگاه بنداز.

حالا بنده خدا یه چیزی گفت، تو خودتو نکش!!!!

داداش تو الان چه طوری فیلمو دیدی که این نظر رو میدی؟! (فیلم خوبی "بود") من تو هر سایت دیگه ای هم گشتم، همه زده بودن به زودی WTF???

و بلهههه ما منتظر نظر نهایی بودیم که استاد ROOZBEHAS2019 دستور رو صادر کردن مرسی واقعا همه مشکلات رو حل کردین

قطعا، یکی از بی نظیر ترین خاطراتی که هر فیلمبازی در ذهنش داره تماشای Drive هستش. رایان گاسلینگ، لس آنجلس، رانندگی، شب، موسیقی، کم حرفی، عشق.... بی نظیر ترین ترکیب سال ۲۰۱۱

تو (یا هر سازمانی که این کار رو کرده) چه قدر بیکار بوده که نشسته شمرده ناموسا فک کن یه موسسه داریم به نام (i.o.c.t.n.o.f.i.a.s.m. (institute of counting the number of ..uck in a single movie

نمیدونم این چه جو مسخره ایه که یکی یه کامنت چرت میذاره همه هم لایک میکنن "ثانوس بشکن زده بوده" داداش چرا تو پیج فیلم درام این چرت و پرتا رو مینویسی؟! لعنت به این سینمای کمیک که کل هالیوود رو به ...ا داده

عالی! فوق العاده! میزانسن این فیلم برا خودش یه درس فیلم سازیه!

Hereditary که عالی بود. ببینیم این چی میشه!

من اینو چند سال پیش دیدم. به نظر من "مستند" خوبیه، امتیاز کم فیلم (در وبسایت) هم میتونه دلیلش اینه باشه که دوستان، زیاد با سینمای مستند آشنایی ندارن (منم ادعایی ندارم!) ولی لبخند های فردریک بوردین (که بدلش نقشش رو بازی کرده) رو هیچ وقت فراموش نمیکنم. زیبایی مستند جایی نمایان میشه که خود ببیننده ها باید قضاوت کنن که imposter (دغل باز) صفت کیه؟

youtube.com/watch?v=8tXFNqzi3_E

ممنون از جوابت راجع به فروش فیلم باید بگم که این فیلم نه اکشنه نه علمی تخیلی، پس بدیعیه که مخاطب عام وقتی رو در سینما، پوستر این فیلمو کنار یه فیلم اکشن میبینه، به سمت این فیلم نمیره. راجع به سینمای مستقل هم باید بگم که من در مورد سینمای هند و ترکیه با شما موافقم، بدین صورت که از سینمای هند حالم به هم میخوره، و از سینمای ترکیه هم بدم میاد، با اینکه از نظر من این فیلم خیلی خیلی قشنگه ولی کلیت سینمای ترکیه که رو به افول هستش رو تغییر نمیده. راجع به سینمای لهستان هم همین بس که فرانسیس فورد کاپولا (خالق پدر خوانده) تو یه مصاحبه گفت که به نظر اون سینمای لهستان بهترین سینمای تمام ادوار هستش و در آخر راجع به ادعای عجیبتون باید بگم که، به نظرم کسیکه دو دستی و با لجبازی، هالیوود رو چسبیده و متعصبانه ازش دفاع میکنه، نمیتونه ادعا کنه که با فلسفه شرق و غرب آشنایی داره. دوست من، با نگاه به سینمای هر کشور، با ارزش های مردم اون کشور آشنا میشی، فیلمای که بهت میگم بهت کمک میکنه a ghost story مال همین آمریکاست اما سینمای مستقل Eyes without a face برای فرانسه هستش Ida برای لهستانه Sinners of hell برای ژاپنه Funny games رای اتریشه

داداش چی زدی؟؟!!

در واقع وابستگی دو شخصیت به هم رو نشون میداد

حق کاملا با شماست. فیلم با جلو بردن سه داستان موازی، به نقد ارتباطات اجتماعی از طریق اینترنت میپردازه. اسپویل.... ولی باید اعتراف کنیم که از بین سه داستان خوب فیلم، داستان اون زوج جوانی که به دنبال یک مرد هستن، از بقیه داستان ها ضعیف تره و زیاد بهش پرداخته نشده.

فیلم رو دو سه سال پیش دیدم و از همون موقع به عنوان یکی از فیلمای خوب آمریکا تو سال ۲۰۱۲، تو ذهنم موند. ولی انصافا کل فیلم یه طرف، موسیقی استاد Max Ritcher هم یه طرف، مخصوصا ترک جاودانه On the Nature of Daylight که نصف بار هنری فیلم رو به دوش می کشه. پ.ن. On the Nature of Daylight در ده دقیقه آخر فیلم Arrival هم استفاده شده.

منظورم امتیاز درون سایت بود!!

توجه: امتیاز فیلم تا لحظه ثبت این نظر ۹.۲ بوده

دوستان نمره فیلم اشتباه زده شده، در واقع ۴.۷ هستش. از روی امتیازاتی هم که دوستان دادن میشه حدس زد که چه قدر نمره IMDB روی دیدگاه دوستان نسبت به فیلم تاثیر میگذاره.

به به، پس برو بیشتر ببین که همون به دردت میخوره

آقا ناموسا ببین کامنتای پایین رو بخونین ، پشماتون می ریزه ؛)

ناموسا مشکل داری ...خود درگیری شدید!

داداش من طرفدار فیلمای ابر قهرمانی نیستم و از end game هم خوشم نمیاد ولی ناموسا با ننه بابات هم اینجوری حرف میزنی؟! اینکه بیای اینجا یه چیزی بنویسی مسئولیت داره، البته از اسمت معلومه که ۴ سالته و شعورت به مفاهیمی مثل مسئولیت و تربیت و ... نمیرسه.

خیلی ها معتقدند (از جمله من) که .Mulholland Dr بهترین فیلم تاریخ سینماست. کسایی هم که مخالفند، هنوز نتونستند بهترین فیلم خودشون رو معرفی کنن. البته این جمله راجر ایبرت در مورد Citizen Kane 1940 هستش که انصافا باید در مدح این فیلم گفته میشد.

داداش ۱ گیگ؟ باید bluray 4320p full fucking ultra HD دانلود کنی تا حق فیلم رو به جا بیاری !

هری دین استانتون امسال (۲۰۱۷) مرد. بنده خدا از نابی های هالیوود بود که تو فیلم های Paris Texas, wild at heart, Alien, Green Mile, Twin Peaks:Fire Walk with Me بازی کرده بود. در کل آدم شاخی رو از دست دادیم، روحش شاد باشه، خدا اینو نفرسته بهشت باید کیو بفرسته؟!

بله دقیقا، من هم منظورم همین گرایش سینما (به خصوص هالیوود) به سمت اکشن های پوچ و پر شدن جیب صاحبان کمپانی های بزرگ با عناوینی مانند "جهان سینمایی و..." است. حرفت درسته که میگی هر فیلمی برای یه منظوری ساخته شده اما منظور من این بود که دیگه سینما (به جز سینمای اروپا) کاملا به اون سمت (نگاه پولی به هنر) رفته که نمونش رو میتونیم کاملا تو هالیوود ببینیم.

آفرین، برو که shazam امروز دوبله شد. برو ببین که اگه اونو ببینی کسخل نیستی......احمق کسخل......

من خودم از گرایش صدا و سیما به سمت فیلم های چینی و کره ای حالم به هم میخوره و سینمای این دوتا کشور رو از ۲۰۰۵ به بعد، چرت و نابود شده میدونم. اما این فیلم کلی جایزه برد و کارگردان هم بعد ساخت فیلم به خاطر فشار های روحی زیاد خودکشی کرد. کسایی هم که از زمان فیلم شکایت دارن برن همون اونجرز رو ببینن که سه ساعت "سرگرم" بشن. سینمای حرفه ای محل تفکر و به چالش کشیدن طرز تفکر ماست.

فیلمی که در حدی که باید، بهش توجه نشد. نه اینکه شاهکار بود ولی فیلمی متوسط رو به بلا بود. (به حرف این یارو پایینیه توجه نکنین کلا همیشه ساز مخالف میزنه. فکر میکنه این طوری شاخ تره)

شاخی آخه دست خودت نیس

و ما هم بی صبرانه منتظر بازگشت باشکوه شما بودیم استاد. "Return of the jedi" !

بدو برو اونجرز داره میاد آقا پسر :)

این فیلم تکامل یک فیلم ساز رو نشون میده، انگار اسکورسیزی با یک شمشیر دل و روده ی "ایمان" رو بیرون می ریزه و ذات اون رو برای ما به نمایش میذاره

ببخشید منظورم نظر قبلی بود اشتباه دستم خورد اومد رو این یکی!

این قدر شعور و شخصیت نداری که اگه از یه فیلمی خوشت نمیاد عین آدم نظرتو مطرح کنی.

این قدر شعور و شخصیت نداری که اگه از یه فیلمی خوشت نمیاد عین آدم نظرتو مطرح کنی.

اون دو تا هم شدیدا به تو علاقه دارن!

آدامای

اصلا بی صبرانه منتظر نظر راهگشای شما بودیم. مرسی استاد، شاد باشی :)

اشباع (قشنگ معلومه اومدی یه چی بگی، تر زدی تو قضیه)

برو اونجرزتو ببین بچه جون ، کم تر چرت و پرت بگو، از همون اسمت معلومه خفن ترین فیلمی که دیدی maze runner هستش!

همینکه تعداد رای های این فیلم (تا این لحظه) ۵۰ تاست ولی تعداد رای های shazam (ببخشید که حتی اسمشو آوردم) ۱۵۰۰ تاست ، یعنی فقط آرامی خفن میدن سراغ این فیلم

یه منتقدی تو نقد یه فیلم لهستانی (که اسمشو نمی گم چون به دردت نمیخوره) گفته بود " شات آخر فیلم از یک قبرستان است و من به دنبال سنگ قبری به نام هالیوود بودم." آخه عزیز من ناموسا به نظرت جشنواره کن که مال بهترین فیلم های "سینمای جهان" تو هر ساله، سیاسیه ولی اسکار(!) سیاسی نیست؟! اگه میخوای یه فیلم هالیوودی اسکاری بسازی باید سه چهارتا کاکا سیاه بندازی توش که هم جنس بازی کنن(این خیلی وقته که فرمول فیلمای مطرح هالیوودی شده) بچه هالیوودی، آرزوهای تو، برای کسایی که تو کار سینمای مستقل هستن، یه مشت خاطرست من با گاسپار نوئه و آندره تارکووسکی و اینگمار برگمان سینمارو یاد گرفتم. همین فیلمای قبلی بیجله سیلان رو ببینی(البته اگه چیزی بفهمی) کرک و پرت از اون لانگ شات هاش میریزه

آقا امروز شبکه دو دوبله این فیلم رو گذاشت، خواهشا قرار بدین

چرت نگو خواهشا

موضوع جالبی داشت

بله، این یک فیلم پرمدعا است. اما ادعا همواره با جاه‌طلبی همراه بوده، و سینما محل طعنه‌زدن به کاستی‌هاست. «لاورنس»، «پایفر»، «هریس» و «باردم» یک گروه فوق‌العاده را تشکیل داده‌اند، که بنظر میرسد ناگزیر دارند بسمت پارانویا (روان‌گسیختگی) روانه میشوند، اتفاقی که یادآور اوایل کار «رومان پولانسکی» است. جنبه وحشت فیلم، استادانه نشان داده شده است. اما فیلم «آرنوفسکی» طبق تقدیر خوش زندگی میکند و سرانجام میمیرد. از هم باز کردن این تمثیلات، اندکی ژرف‌اندیشی میطلبد. بنظر میرسد که فیلم خود، یک درهم‌تنیدگی ظریف از رجوع به این تمثیلات و تفسیر آنها باشد. با اینکه ارتباط‌ گرفتن شخصیت‌ها باهم مدتی طول میکشد، اما همنیشین شدن با فیلم در عین روح‌بخش بودن، رعب‌آور است. مردم یا از فیلم متنفر میشوند، یا شیفته آن میشوند؛ همانطور که میتوانید مدح و ستایش فیلم توسط هواداران و نکوهش آن توسط مخالفان را در تلویزیون ببینید. باری شما چه در تیم آرنوفسکی باشید، و چه در تیم مخالفان احساسی آن، «مادر» بعنوان یک قیاس عجیب‌الخلقه (wtf) با کتاب‌های مقدس، ماندگار خواهد بود.

نمی گم داری درست میگی ولی برداشت جالبی بود.

داداش، شما از اینور و اونور یه چیز شنیدی . خودتم میگی "ببینیم و تعریف کنیم" ! حداقل ببین بعد حرف بزن.

بالاخره Blu-ray اومد.......

من فیلم رو ندیدم ولی از تریلرش که معلوم بود باید جالب باشه. موضوعش هم یه جوری آدمو ترغیب می کنه که بره فیلم رو ببینه

دوستان به نظر من نباید به یه سری نقد های متعصبانه اهمیت بدیم (نمونش همین نظر قبل از من که جوابشم دادم) اگه حوصله داشتین، ممنون میشم اگر حدود ۴-۵ دقیقه از وقتتونو رو برای این نقد بدارید. با دلایل کاملا منطقی و احساسی ادبیات اندوه یکی از پر رنگ‌‌ترین تجارب زندگی هر کدام از ما را رقم می‌زند؛ در این خصوص می‌توان به مرگ عزیزان اشاره کرد؛ فاجعه‌ای که به اجبار برای هرکدام از ما پیش می‌آید و حتی تعداد دفعات آن را نمی‌‌توان پیش‌بینی کرد. غم از دست دادن عزیزان و پازل غیبت آن‌ها در کنار ما یکی از دردناک‌‌ترین تجربیات زندگی را برای انسان به‌وجود می‌آورد. اما این غم فقدان تنها از سوی ما حس می‌شود و هیچ‌یک، اطلاع کافی از آن طرف قضیه نداریم. در این اتفاق ناخوشایند سایر مرده‌ها نیز با احساسات متناقضی مواجه شوند! کسی چه می‌داند!؟ زمانی که انسان در مورد چنین گمانی فکر می‌کند، همواره تصورات زیادی از سرش می‌گذرد؛ فیلم «داستان روح» بر همین اصل بنا شده است و قصه خود را پیش می‌برد. داستان‌های زیادی در مورد دنیای ارواح روایت شده است، داستان‌هایی که گاهی به فیلم نیز بازگردانده شده‌اند و محبوبیت خاصی در عالم سینما دارند. فیلم دیوید لاوری تلاشی است برای نگاه کردن این قضیه از دریچه‌ای دیگر. تازه‌‌ترین اثر فیلمساز مستقل آمریکایی دیوید لاوری یکی از متفاوت‌‌ترین نگاه‌ها را به مبحث مرگ عزیزان دارد و می‌توان به جرات آن را یکی از بهترین آثاری دید که این مقوله را درست پردازش می‌کند. زیرا این فیلم به‌اندازه‌ای تاثیرگذار است که نمی‌‌توان تنها به یک‌بار تماشای آن راضی شد و با تماشای دوباره و دوباره فرضیه فیلم است که نکته‌های مهم و برجسته فیلم به چشم می‌آید. A Ghost Storyشخصیت اصلی فیلم یک روح است، این روح که در ابتدای امر شاهد مرگ وی از کالبد زمینی‌‌اش هستیم (آن‌جا نیز نام او را نمی‌‌فهمیم و به اسم آقای سی (با نقش‌آفرینی کیسی افلک) شناخته می‌شود). روح کارهای متناقض زیادی می‌کند، او در اوج غم و اندوه دست به ترساندن اهالی خانه می‌زند و تقریبا تمام ویژگی‌هایی که یک فیلم ترسناک روح محور باید داشته باشد را رعایت می‌کند؛ ظرف‌ها را می‌شکند، از دیوار صدا درمی‌آورد، وسایل را جابه‌جا می‌کند و نور چراغ‌ها را دستکاری می‌کند. نکته جالب این‌جاست که تمام این نشانه‌های مشهور عالم ارواح به‌هیچ‌عنوان در قالب فعالیت مافوق طبیعی ترسناک عرضه نمی‌‌شود و در حقیقت وجوهی غم‌انگیز و تراژیک دارد. A Ghost Storyاین نگاه آقای لاوری به داستان ارواح شاید از تماشای فیلم‌های ترسناک متعدد برگرفته شده باشد ولی این درجه احساسات مخاطبان است که در چنین اثری هدف قرار گرفته شده است. مخاطب در این میان شاهد استفاده از تمام تکنیک‌هایی است که باعث فروش و جذابیت یک فیلم ترسناک هالووینی می‌شود، اما نه در قالب یک اثر ترساک. روح قصه، رومیزی سفید بلندی بر تن دارد که جای چشم‌هایش سوراخ است. این تصویر شاید اولین تصوری باشد که یک بچه شش ساله از دیدن یک روح داشته باشد ولی باتوجه به داستانی که در مقابل داریم این سوال پیش می‌آید؛ چرا که نه!؟ مگر ما درواقع با ارواح ملاقات داشته‌ایم!؟ دنیای آقای لاوری روح را در قالب تصور کودکی ما تجسم بخشیده است و همین ایده ناب، کمک شایانی به جا افتادن داستان می‌کند. نکته قابل توجه دیگر انتقال حس‌های روح درون رومیزی به مخاطب است. ما بدون دیدن چهره وی یا درک مناسبی از حالت صورت او، به‌درستی حس‌های متناقض روح را درک می‌کنیم، البته در این مورد باید اشاره شود که بازیگری که زیر این رومیزی قرار گرفته است همچنان کیسی افلک، برنده اسکار نقش اول مرد، سال گذشته است. او با اصرار تمام سکانس‌هایی که چهره‌‌اش زیر رومیزی قرار می‌گیرد را خود بازی کرده و چالشی جدید برای آثار با ارزش کارنامه‌‌اش به ارمغان آورده است. A Ghost Storyماجرا از زمانی آغاز می‌شود که آقای سی و همسرش - که نام وی نیز به میان نمی‌‌آید و با اسم خانم‌ام (با نقش‌آفرینی رونی مارا) شناخته می‌شود – در خانه‌ای آرام و گرم زندگی خود را می‌گذرانند، آن‌ها در این خانه نسبتا دور افتاده مشکلات کوچک و بزرگ خود را دارند، آقای سی یک آهنگساز است که فضای مسکوت اطراف را مناسب حرفه خود می‌داند و به خواسته‌های خانم‌ام، مبنی بر ترک کردن چنین جای خلوتی اهمیت نمی‌‌دهد. درنهایت یک شب آقای سی قبول می‌کند که خانه را فروخته و به جایی شلوع‌تر نقل‌مکان کنند. در همین شب صدایی از هال خانه شنیده می‌شود و آقای سی و خانم‌ ام با تعجب خود را به هال می‌رسانند و کسی را نمی‌‌بینند. سکانس بعد از سردخانه آغاز می‌شود، جایی که آقای سی بر اثر حادثه‌ای جان خود را از دست داده است و همسر جوانش را غمگین برای شناسایی جنازه‌‌اش آورده‌اند. زمانی خانم‌ ام و مسئول سردخانه، اتاق مذکور را ترک می‌کنند، جسم مرده با همان روانداز سفید رنگ‌‌اش می‌ایستد و آن‌ها را تعقیب می‌کند. این جسم مرده که حال تبدیل به روح شده است با همان حالت و سوراخ‌هایی به روی رومیزی که بر تن دارد تا خانه قدیمی و متروک‌شان، همسرش را تعقیب می‌کند. خانم ‌ام که نمی‌‌داند با غم از دست دادن همسرش چگونه کنار بیاید، مدتی را در خانه و با خاطرات آقای سی می‌گذارند، غافل از این‌که در تمام این مدت روح درحال تماشای اوست. روح با همان شمایل عجیب‌و‌غریب‌‌اش در تمام سوگواری‌های شخصیِ همسرش شرکت می‌کند، این در حالی است که روح متوجه وجود روح دیگری در خانه کناری می‌شود. روح همسایه گاهی از پنجره نگاهی به بیرون می‌اندازد و در مکالمه‌های خلاقانه این دو (که به‌صورت زیرنویس ارائه شده است) متوجه می‌شویم که او نیز مدت‌هاست در انتظار شخصی که به‌خاطر ندارد در خانه روبه‌رویی روزگار می‌گذارند. خانم ‌ام درنهایت از سوگواری و اندوه خسته شده و خانه را می‌فروشد. با حضور صاحبخانه‌های جدید، روح قصه شروع به انجام حرکاتی عجیب می‌کند، این حرکات از باز کردن در گنجه‌ها تا جابجا کردن وسایل برای این نیست که روح قصد اذیت کردن کودکان خانه را دارد، بلکه به این دلیل است که سال‌ها گذشته است و ما به‌صورت واضح با تغییر فصل‌ها از پشت پنجره شاهد عبور چندین سال بوده‌ایم، ساکنان خانه بارها تغییر می‌کنند و روح قصه همچنان شاهد روزهای زندگی آن‌هاست و... . A Ghost Storyفیلم «داستان روح» به زیبایی و با ظرافت اندوه سرگردان بودن یک روح را به تصویر می‌کشد. عبور سال‌ها و روزها در قصه حرف اول را می‌زند، با این تمهید شما شاهد تنهایی یک روح هستید و پس از گذشت یک ساعت ابتدایی فیلم به‌شدت با او احساس همذات‌پنداری می‌کنید. این وضعیت به گونه‌ای پیش می‌رود که گاهی این فکر به ذهن مخاطب می‌رسد که شاید انسان‌هایی که به زندگی روح وارد شده و خارج می‌شوند، اشباح واقعی دنیا هستند. انسان‌هایی که ظاهر می‌شوند، چند سالی زندگی می‌کنند و سپس محو می‌شوند (می‌میرند). نگاه اندوهگین آقای لاوری به ماجرای زندگی یک روح می‌تواند شامل پیام‌های زیادی برای مخاطبان چنین آثاری باشد. فیلم مخاطب را به چالش می‌کشد و اهداف زندگی‌‌اش را تصحیح می‌کند. اثری خوب و با ارزش که گرچه نگاهی پوچ‌گرایانه به زندگی دارد ولی می‌توان آن را از منظرهای متفاوت به چالش کشید و مورد مطالعه قرار داد. «داستان روح» با زبان بی‌زبانی به ما یادآوری می‌کند که به‌صورت علمی و واقعی هیچ چیز از دنیای ارواح نمی‌‌دانیم و تجربه‌هایی که در این مورد بازگو شده است شاید رویه دیگری نیز دارد و دلیل منطقی یا احساسی در پشت آن قرار دارد. آقای لاوری به وضوح این نکته را یادآوری می‌کند که ارواح می‌توانند در زمان سفر کنند ولی نه به‌شکل فیزیکی و بلکه با عبور زمان و تحمل سال‌هایی که از حضورشان گذشته است. آن‌ها می‌توانند شاهد دردها و رنج‌های عزیزان خود باشند و آن‌ها می‌توانند با یکدیگر نیز ارتباط برقرار کنند و هزار ایده دیگر که این اثر بسیار ارزشمند برای ما از دنیای ارواح به ارمغان می‌آورد. تماشای این اثر درخشان سینمای مستقل به تمامی علاقه‌مندان جدی‌تر سینما توصیه می‌شود؛ اثری که احتمالا مانند کیفیت وجود روح داستانش، با عبور سال‌ها بر ارزش‌های آن افزوده می‌شود و در سال‌های آینده حرف‌های بیشتری در مورد آن خواهیم شنید.

دوست عزیز، از نظر من، شما باید کمی شعور و ادب رو هم رعایت کنید (با اون عکست) می دونید، مشکل مملکت ما همین شما هاست که با این سر و تیپ وارد میشین و درونتون از شدت فساد در حال فروپاشیه. بسه یا بازم بگم؟

دوستان این فیلم دوبله شده لطفا صوت دوبله فارسی رو قرار بدین

اینو می تونستی عین آدم هم بگی

خیلی فیلم زیبایی بود، بعد فیلم از این ناراحت شدم که چرا چنین عشقی توی دنیا وجود نداره...

من اصلا به خاطر حرف استاد رفتم فیلم رو دیدم!

این دوبله جدیده؟

تنها انیمه ای که اشک منو در آورد؛ مخصوصا آخرش خیلی هامون ممکنه به خاطر دوستی عاشقانه دو دختر توی یه فیلم، به محتویات این انیمه شک کرده باشیم، ولی واقعیت اینه که چون تو خیلی از انیمه ها، شخصیت های اصلی دختر و پسر هستند، ممکنه که انیمه به این زیبایی رو نتونیم به عنوان یه شاهکار دراماتیک بپذیریم، ولی مطمئن باشید که ۱۰ دقیقه آخر این انیمه، یکی از زیباترین لحظات عمرتان رو خلق میکنه. لذت ببرید.

این فیلم زندگی در آمریکا را تو دوران بعد از رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ خیلی خوب نشوند میده عناصری مثل کلیشه های ضعیف، توی فیلم جای ندارند و موضوع تجاوز به زنان، کاملا قوی در فیلم گنجانده شده. نمی گم اگه نبینی ضرر کردی، ولی دیدنش وقتتونو تلف نمیکنه. لذت ببرید.

این فیلم دوبله میشه؟

نقد (حاوی اسپویل) : همانطور که انتظار معرفت، فیلم زیبایی رو شاهد بودیم، یکی از مهم ترین نقاط قوت فیلم، وجود سه خط زمانی مختلف که در یک نقطه به هم میرسند بود، همچنین موسیقی متن فیلم هم به طور شگفت انگیزی عالی بود، زیرا مهم ترین وظیفه موسیقی هانس زیمر، ایجاد حس تعلیق بود که به نحو احسن این کار انجام شده بود، اما هر فیلمی نقاط ضعفی دارد و Dunkirk هم از موضوع مستثنی نبود؛ بزرگترین نقطه ضعف داستان، ناتوانی نولان برای انتقال حس ترس در مواقع محاصره شدن بود. در پایان هم باید بگم که به نظر من سکانس قایم شدن تامین و چند نفر دیگر در قایق به گل نشسته، زیبا ترین سکانس فیلم بود؛ تعلیق به وجود آمده در این سکانس، در کل هالیوود مثال زدنی است. لذت ببرید.