از شاهکاری که گرد و خاک زیادی بپا کرده بود توقع بیشتری داشتم ولی بهرحال بعد از مدت ها بخوبی تونست ارضام کنه با مخلوط کردن مشکلات اجتماعی مختلف و دیالوگ های زیبایی که بین بازیگرا رد و بدل میشد (مخصوصا سکانس خوندن نامه) و طنز بخصوصش معجونی درست شد با طعم تلخی که مزش زیاد هم موندنی نیس شاید بخاطر اینکه عادی شده برامون شایدم بخاطر اینکه اونطور که باید به تصویر نکشیده بودن تمام بازیگران دین خودشونو به نحو احسن ادا کردن اما بازی عمیق و زیرپوستی ای که خانم Mc Dormand از خودشون به نمایش گذاشتن مارو با خودش در نقش مادری فرو برد که نمیدونیم کاری که داریم میکنیم درسته یا نه. مادری پر از خشم پر از کینه و پر از نفرت با تلاش های نافرجام و گاها نابخردانه واقعا نمیشه تشخیص داد باید طرف کی باشیم به روش خودمون دنبال عدالت بگردیم و چالش های پیش رومونو بپذیریم یا بذاریم به عهده قانون و دست روی دست بذاریم در آخر اگر طرفدار فیلم های درام هستید این شاهکار رو از دست ندید اگر هم نه بیخیالش بشید چون بغیر از چندتا کاراکتر که حرف میزنن و راه میرن چیزی نخواهید دید و به شعور خودتون و بقیه توهین خواهید کرد