بحثی ندارم. فقط همونطور که گفتم فیلم اجرای خوبی داره و ایده رو حیف نکرده برخلاف نظر شما که دوست نداشتی فیلم شدن همچین ایده‌ای رو... بعدم هرچیزی که با یک کیفیت خوب در محتوا و اجرا ارائه بشه؛ قابل دیدن و دوست داشته شدنه. جایی که حاصل اختلاط، چیز خوبی از آب در بیاد خیلی قائل به مرزبندی های رایج نیستم و بنظرم اگه یه چیزی، شکسته‌اش هم قشنگ باشه لازم نیست حتما تا شکست بندازیمش دور... این میتونه شامل شکستن مرز ها بین دو قالب هنری هم باشه

فیلم روند کندی داره که مخاطب کم تحمل رو خیلی زود پس میزنه اما اگه جذب نما های خوب و بازی های خوب شدید میتونید در ادامه یک فیلم نسبتا خوب رو ببینید که درسته شاهکار یا حتی خیلی خوب نیست اما اقلا وقتی تیتراژ بالا میاد حس نمیکنید به شعورتون توهین شده... کاری که این روزا نود درصد فیلم ها با آدم میکنن. از نکات مثبت سناریو هم میشه به نمایش جالب و واقعگرای تقدیر اشاره کرد که چطور دشمن رو تبدیل به دوست میکنه و بالعکس.

نظر دوستی که ایده فیلم رو برای نمایش رادیویی مناسب‌تر میدونن نمیپسندم چون فیلم بخوبی از پس ایده بر اومده. دوست دیگه‌ای هم که گفتن اگر فیلم های تک پرسوناژ و تک لوکیشن رو دوست دارید این فیلم رو ببینید هم بنظرم روی انتخاب کسانی که تا بحال تجربه تماشای همچین فیلم هایی که اتفاقا محدود هم هستن رو نداشتن، تاثیر منفی میذارن... چون هر سلیقه‌ای اگر تا اولین فضا سازی تلفنی در فیلم و جرقه داستان اصلی که دیر هم اتفاق نمیفته بتونه تحمل کنه؛ بعد از اون سخت میتونه فیلم رو نیمه کاره رها کنه. فضاسازی های فیلم به عکس سینما و خیلی شبیه به ادبیات پیش میره و ذهن رو درگیر تصور نما ها میکنه بجای تماشای اونها و تجربه دلپذیر و متفاوتی رو در مدیوم سینما ارائه میکنه. داستان اصلی هم روند نسبتا خوبی داره و نقطه اوج هم در زمان مناسبی کارگذاری شده و همچنین پرداخت خوبی داره که تحت عنوان پیش داوری و اشتباهاتی که بوجود میاره؛ قابل تامل و اندیشه است... در کل فیلمی قصه و نقطه اوج داره و گزاره‌ای برای فکر کردن به مخاطب میده رو با خیال راحت میشه توصیه کرد که ببینید