فیلم رو میشه در چند صفحه تحلیل کرد/ اما در یک جمله:وقتی قهرمان ها هستن مردم دیده نمیشن و وقتی مردم دیده میشن جایی برای قهرمان ها نیست/ فیلم و سکانس آخر فیلم و صحبتهای شیمادا خیلی گویای چنین تحلیلی ست

چهار گانه مد مکس مد مکس 1 2 3 4 اصلا به فیلم نزدیک هم نشدن/ فیلم به ماهو فیلم در مرحله اول در مواجه با مخاطب باید بتونه فضاسازی کنه/اگر خونه اس باید خونه در بیا...اگر یک کوچه اس باید کوچه در بیاد..اگر شهر اگر کشور اگر زمین اگر یه سیاره اس باید در بیان/یعنی فیلم اول باید جهان یا دنیای خودشو بسازه..از پسه خلق جهانش باید کاراکترهاشو بسازه از پسه کاراکترهاش قصه شو از پسه قصه داستانشو الی آخر .../در مد مکس ها اصلا چنین چیزی نیس/ مثلا ارباب حلقه ها نمونه خوبیه..اولین کاری که پیتر جکسون میکنه جهان میسازه و...../ مد مکس ها شبیه یه بازیه اکشن تیر و ترقه ایه/ در کل فیلمی که نتونه جهانشو اول در بیاره یا بسازه ..این فیلم نیست یک مشت شات های بهم چسبیده اس/ سینما قدرتش فقط به خاطر اینه تونس در جهان واقعی جهان های دیگری هم بسازه/ فیلم راننده تاکسی رابرت دنیرو رو یکبار ببینین...جهانی میسازه که بعد از فیلم باور میکنی که شخصیت تراویس در آمریکا هست/ مد مکس بیشتر شبیه سکانس های انیمیشنی بین مرحله های یک بازیه/ نکته خوب این مثلا فیلم اینه که هیچکس خدایی رو صدا نمیزنه و در مکس 3 اعتقاد به منجی هم به چالش میکشه و در نهایت خود انسانو آغازگر و پایان دهنده آخرالزمان معرفی میکنه////////خلاص

فرقی نیست/ این موجود دو پا پیش از آنکه در فرهنگ زندگی کند ،اول در طبیعت زیست میکنه/ سرگذشت این موجود دو پا رو حتما بخون/ روزی به روح و خدا معتقد نبود..یواش یواش به روح فکر کرد .گفت روح همان سایه ایست که با من می آید..بعد گفت خون است و الی آخر/ هیچ میدانی چرا در اسلام خدا روحش را دمیده و جور دیگری داخل آدم نکرده...چرا دمیده.....چون روح از ریح می آید ....ریح در عرب یعنی هوا و نسیم....چون عرب منشا روح رو هوا یا اکسیژن به زبان امروز میدونسته/ حالا میفهمی چرا خدا روح رو دمیده/سه ضلع روح ریح دمیدن/ سوال:انسان نخستین در اولین مواجهه اش با شیر چه دید؟ و شما در این عصر وقتی با شیر مواجه میشی چه میبینی؟

امان از این موجود دو پا/این حیوان انسانی/این سگ غلاده پاره کرده خدا و خدایان/ آخرالزمان زمان و مکان خاصی نداره و نیست،آخرالزمان خود این حیوان انسانیست/ این حرام زاده عدم و وجود...........

صرفا جهت پیوست/ دانشمندها هم اول نسانن بعد دانشمند/ و انسان هم اول حیوان ،بعد انسان/ طبیعت و فرهنگ نباید با هم قاطی بشه/ ساخت خدا اشتباه انسان نیست.اما جنگ برای ویران کردن خدا اشتباه انسان،چون خدا ابزاری بود که انسان در دوره ای از تاریخ زیستی اش بهش نیاز پیدا کرده...../ فیلم هم اگر دقت کرده باشید اهمیت کلمه و زبان در تاریخ بشر رو موضوع قرار داده/یعنی این کلمات هستن که زندگی میکنند نه انسانها/ و در نهایت به یاد بیاورید آیه اول انجیل یوحنا را ،که اول کلمه بود،کلمه نزد خدا بود......

فیلم به غیر از ترشح آدرنالین و دوپامین و...چیز دیگه ای نیست./داستان داستان هیچ گرونی ای بی حکمت نیست و هیچ ارزونی ای بی علت/این همه اکشن یعنی یه جایه کار ایراد داره،یعنی فیلمنامه/فیلمنامه پر از خلاء است ،حتی خود خلاء اینقد خلاء نداره/خوبی های فیلم اسکار گرفته به حق هم هست/ خلا های فیلمو با سرعتدو اکشن زیاد پوشش داده/ عدم سمپاتی با کاراکترها/بی هویت بودن کاراکترها/خانه و رستگاری و......رو هواست/ فیلم شبیه تخیل سکس در ذهن یک منحرف جنسی ست که ارضا شود/فقط ارضا میشی از اکشن

فیلم بر اساس داستان واقعی و البته دراماتیزه. در نهایت فیلم بدی نیست. قصه عالی. پیرنگ نسبتا خوب. داستان نسبتا خوب. فیلمنامه نسبتا خوب. فضاسازی خوب. شخصیت پردازی خوب. تیپ نسبتا خوب. بازی عالی. موسیقی خوب.ضرب آهنگ فیلم عالی. داستان دنیای حس و دنیای کلمات داستان بودن کلمه عدالت در دنیا اما نبود معنایی داستان محدود شدن انسان در کلمه مرز جنون و نبوغ واقعا کدام پروفسور و کدام دیوانه داستان دنیای زندگی کلمات نه انسان ها

مُ علیکم والا من با زیرنویس دیدم چون به دوبله معتقد نیستم، خبر ندارم

فیلم ضعیف اما شریف. قصه عالی. پیرنگ ضعیف. داستان ضعیف. فیلمنامه ضعیف. روایت ضعیف . فضاسازی ضعیف. تیپ سازی ضعیف. شخصیت سازی نسبتا ضعیف. بازی بازیگران خوب. چرا شریف؟ به خاطر آدمیزادی کردن ابرقهرمان. به خاطر خر نکردن مخاطب. به خاطر رئالیسمی درستی که خرخره جادو و خرافات مدرن رو گرفته و.... قصه اش عالیست اما داستانش نه اما شریف

فارغ از اینکه فیلم های تارکوفسکی سخته فارغ از تحلیل نقاط قابل تایید یا رد فیلم، فیلم آدمیزادیست گم شدن دنیای بزرگ یک کودک(ایوان) در دنیای کوچک (جنگ) آدم بزرگ ها

انتخاب مدیوم سینما را برای تارکوفسکی نمی فهمم.همچنان معتقدم بهترین مدیوم برای او کتاب است. آندری تارکوفسکی هنر را بسیار با ارزش می داند اما هنر به دنبال چه گفتن نیست، هنر یعنی چگونه گفتن. هنر چه نیست، چگونه است. تارکوفسکی در انتقال جهان بینی اش، همان اشتباه پیامبران (مدعیان) را کرده، گنده گویی و پیچیده گویی سینما بالذات عامه پسند است. و مخاطب سینما عوام هستند. اگر تارکوفسکی برای عده ای خاص فیلم میسازد، که میسازد، دیگر شاعرانگی سینمایش چه توهمی ست تارکوفسکی حقیقت را قابل درک برای عده ای خاص میداند (اگر حقیقتی باشد!!!!) اینجا جهان ماده است انسان پیش از روح، بدن است پیش از هنر، معده و شهوت و خواب و... اینجا انسانِ پر از رنج و خستگی زمان آن را ندارد که ببیند حقیقت چه بودنش را چگونه میگوید. بزرگترین اشتباه سینما و جهان تارکوفسکی عرشی کردن حقیقت است، در حالی که انسان، این محصول تاریخ، فرشی ست

در کل فیلم چیزی که میخواد بگه خوبه انسان و انسانیت

غیر از بازی عالی بیل و پایان بندی عالی چیز دیگری نیست فاقد فرم بعضی ها جاهاش به فرم نزدیک شده پیرنگ عالی فیلمنامه ضعیف داستان ضعیف تیپ ها ضعیف کاراکترها نسبتا خوب موسیقی خوب فیلمبرداری ضعیف فضا سازی ضعیف ضرب آهنگ کند اینکه تاریخ رو درباره ورود اروپایی ها به آمریکا رو درست داره نشون میده یا ماله میکشه، بحث مفصلی داره که جاش اینجا نیست

ابر قهرمانی که خودش هم نمیداند برای چه آمده است. (کنایه به خلق ابر قهرمان) همینجوری بخواد پیش بره کم کم توده مردم زمین میشن ابر قهرمان اونوقت دیگه میخوان کیارو نجات بدن..... شاگرد گالیله گفت : چه بدبخت مردمانی که قهرمان ندارند گالیله گفت : چه بدبخت مردمانی که نیازمند قهرمانند (کتاب نمایشنامه زندگی گالیل، برتولت برشت)

اثری که به شدت به کتاب شدن نزدیکه تا فیلم شدن ای کاش تارکوفسکی رمانش میکرد داوینچی ظرفیت نقاشی را بیشتر از مجسمه سازی و کلمه و..... دید تصویر مدیوم پر قدرتی است اما ای کاش...