I'M so sorry to say that ..but it's just bullshit..

سوپرنچرال ..سوپرنچرال .. OH...dear boys از چی باید گفت.. دوتا کله خر که یکی شون مرزهای خرخونی رو جابه جا کرده بود و تو زندگی عشقیش همه چی خلاصه میشد در این کلمه کوتاه مدت..(جسیکا...دستمال کاغذی لطفا) سمی.. خدای احساس گناهه حتی واسه پ.و.ر.ن تو نت. تِمش همش کتابه و کلا لایف استیلش هلثیه.موس ( نوعی گوزن با خواستگاه امریکای شمالی معروف به جثه بسیار بزرگ و شاخ های عظیمش)بهش میگیم.نه اینکه درازه از نظر قد و قواره پس منطقیه _کروالی (ع)_و در واقع نقش مکمل برادرش هست مثل دوتا قطب اهنربا هستن. کله خر شماره دو.. درواقع میشه گفت پروردگار همه خزبازی های موقعیت های مهم و تفریحات متفرقه است. دین دچار وسواس خوره مانندی نسبت به برادرشه ..(در واقع درد اصلی وینچستر ها همینه دیگه.. وسواس قفنوس گونه اشون واسه نجات همه). کله خر مذکور مغز متفکر اصول ماجرایی مون هست.لایف استایل دین منوط است به بیبی و یک باکس ابجو..شکار و سمی..الباقی که برهمگان مبرهن است.بدبختانه دین همیشه سرباز کوچولوی ددی هست که جور همه رو میکشه..حتی وقتی که تو سیاه ترین و تاریک ترین لحظه ها روحش به قهقرای نابودی رفت. _این نکته لازم به ذکر هست که بعدتر یه کله خر دیگه ای به این _دو نوگل _اضافه میشه که اون خودش یه«کله خر_کله شق» فرا کهکشانی در مقیاس کاترینا بر ثانیه است که دسته گل TFW را حاصل میشود. سریال خوب سوپرنچرال تا اینجا که چهارده فصل بوده، فراز ونشیب زیادی داشته در بخش محتواهای داستانی فرعی وخط داستانی که به صورت ثابت در طول فصول دنبال میشه داشته. بعنوان یک بیننده قبول دارم که گاها افت ،بخش جدایی ناپذیر هر شوی ای هست و طبعا بعنوان فن سریال نباید از یک طرف بوم بیفتیم.تازمانی نویسنده وخالق اصلی شو، دراون حضور داشت فصول یک تا شش سریال خوب بود.(البته من مطمئن نیستم که ایده هایی که منجر به شروع الباقی فصول شده اورجینال از طرف خود نویسنده اصلی بوده باشه چون وقتی شو رو ترک میکنه، نمیشه چنین استنباطی داشت) از اینجا به بعد افراد دیگری نویسندگی رو بدست گرفتن گروهی بودن به نام شورای نویسندگان که سرپرستی اون موقع شون اگه اشتباه نکنم اندرو داب بود.. سریال ادامه پیدا کرد ولی کم کم سطح کیفی تنزل پیدا کرد بدین معنی که داستان های فرعی داشتن به نوعی تایم لپس گذشته میشدن یا ایده هاشون برای قالب این شو مچ نبود. فصول هفت ،هشت، نه فقط گذشتند، البته نباید از قسمت هایی که ایده های جالبی داشتن گذر کرد و انصافا برخی ها واقعا متنوع بودن مثل (بعدازظهر سگی دین،همانطور وقت داره میگذره، پسران بد،خداحافظ غریبه و...) فصل ده برخی ها میگن شو داشته برمیگشته یه خرده بهتر شده ولی به شخصه معتقدم که پاشنه اشیل این فصل فقط استعداد خوب اکلس در ایفای یک رل دو قطبی بود که درهمان فصل فاتحه اش خوانده شد. فصل بعد هم فقط به تصویر کشیدن تلاش بی وقفه یه سری بازیگر برای رسیدن به ته فصل رو نشون میده ..خوب نه بذار اینطوری بگم که فصل یازده خلاصش میشه" ما رو باش رو قبر کی داریم فاتحه میخونیم" . فصل بعد در واقع احتمالا یکی از اون ایده هایی بوده که واسه دوران رکود ایده ها کنار گذاشته بودن. ولی انصاف اینه که بگم این فصل از شروع نیم فصلش بهتر میشه چون بلاخره میفهمی واسه فصل بعد با چی سرو کار داری. یه مهمون جدید یه هدیه از دشمن قدیمی..و خب یه سری حوادث ناگوار( اهه خب چرا اونطوری شد) فصل بعدهم جالبه موضوع همش حول محور جهان موازی و ماجرای اینکه قراره بین بد و بدتر انتخاب کنی. باید اعتراف کنم اندرو داب باید این حرف ببلی ریپر رو اویزه گوشش میکرد «بذار مرده ها مرده بمونن» ولی..خدایی مری چرا.. میدونی..نکته ای هیچ وقت از ذهنم پاک نمیشه حرف زکریای عوضی در مورد سرنوشت دین بود که وقتی محقق شد من اون لحظه به خودم گفتم پس یعنی دین و سالها تلاشش همش برباد بود..؟ خب محض رضای خدا ..فصل چهارده من میخواهم مثبت باشم ولی اخه به کجای تو میشه مثبت نگاه کرد. «.من انتظار boss fight خفن تری داشتم بایدگفت هیچ جلوه های ویژه خاصی هم نداشت نه لوسی با مایکل نه مایکل و جک ».جک ...راستش الان جک امید من بود که ان نیز دست خزان بزد تیغ جفا. و چاک big dick.. برای فصل 15 چه انتظاری میشه داشت.. خیلی خوشبین نیستم..خیلی بد بین هم نباید بود.. راستش حسش مثل بیداری تو پوچی.. زندگی هیچ وینچستری ابدی نیست ولی مرگ هم میتونه بیاد------ بخوره. پایانش چه حسی داره ..هیچی ..! ولی خب بلاخره باید یه نقطه اخر هر قصه گذاشت.مگه نه..؟ البته اگه این پایانه..! پس بزار ببینیم اخر انجیل وینچستر چی میشه.

اسم "سی دابلیو" که میاد شما باید بگیرید که یه ایده ای هست که قرار اینقدر بهش اب ببندن و پنیر قاطیش کنن که اخرش به خودت میگی اصلا من چرا دارم این« شت »رو نشخوار میکنم..یعنی کسی نیست که ترمز فوران ایده های ناب رو بکشه..

خب..برای قضاوت اینکه ارزششو داره ببینی زوده حداقل یک فصل منتشر بشه بعد. برای اولین قسمت میشه گفت شروعش برای من هیجانی بود و تهش معمولی.. البته تو تویتر همه میگفتن احتمالا با توجه به سابقه فاکس نباید زیادی انتظار داشت کلا.:( به هرحال یه خانواده جالبناکی رو داریم پسری نابغه که تاثیرات بابای روانی اش رو دوش میکشه و حالا از این عذاب داره نعمت میاره ولی چیزی که بیشتر برام جالبه رابطه اش با پدرشه و توده درهم پیچیده مشکلات کمی خانوادگی _ هویتی. OH...I'm a little bit interested. (مایکل خیلی خوبه.. پدر فانتزی های خون و زجر من باش.اه..اون لبخند لعنتی)

سه فصل سریال تا اینجا.. . باید بگم برای برخی داستان هایی که روایت میشه شاید تنها زاویه دید اتاق بازجویی نقطه اتکایی برای درک کامل و مانع جرم یا سلسله عوامل دخیله در آن ،نباشه بلکه مهلکه اتهامات و تنش ها فقط شروعه و برای یه سری قسمت ها فقط مجرم شناخته شدن فرد مظنون کافی نبود.من احساس کردم قصه این مجرم باید ادامه داشته باشه چون وقتی فرد متهم میشد با توجه به شواهد ، حالا یه سری سوالات دیگه پیش میاد._ خب حالا ایا محکومیت در اتاق بازپرسی لزوما محکومیت دادگاه رو هم بدنبال داره؟ سرنوشت متهم چی میشه؟_ چرا برخی شواهد در سریال این قدر ساده انگارانه اند؟ _ (هرچند تاکید در سریال اینکه کسی به اتاق بازجویی اومده مظنون منتهی به متهم هست.) قسمت اول هر فصل بن مایه خوب ،شخصیت پردازی تا حد مناسب و امکان چلنجینگ خط سیر بازجویی با توجه متدهای رفتاری برای کشش بیشتر ، نظرم رو جلب کرد. صادقانه بگم داستان یک یا دو قسمت انتهایی هر فصل اون مارش قَدر آغازین رو نداره { خط سیر هر داستان متفاوته و این نگاه من هست}مثلا قسمت سوم فصل1 ابکی بود وعملا فقط بازی دادن متهم بود که ربطِ بیربطش به مسئله ای که برای بازپرس پیش میاد و موجب تنش بین بقیه میشه به نظرم ترفند جالبی واسه سوپی کردن قصه نیست. (اسپویل کردم چیزی رو؟) * در کل و تا اینجا میشه گفت اگه دنبال یه معمایی ای هستین که زیاد فسفر نسوزونه وگاها یه تکونتون بده ارزششو داره.