فیلم نمونه استادانه و کم نظیر دیالوگ‌نویسی است. شخصیت‌های فیلم در هر بخش از گفتگوهای خویش تکه‌ای از شخصیت خود را آشکار می‌کنند، یا سعی در پنهان‌کردن آن بخش از خود دارند که میل به دیده‌نشدنش توسط دیگری دارند. همین رفتار آن‌ها، تناقض‌های شخصیت آن‌ها را به عنوان یک انسان آشکار می‌کند، صحبت‌ها و گفتگو‌هایی که اغلب بدون نتیجه رها می‌شوند (درست مانند اکثر مکالمات روزمره ما). اما در این مسیر آنچه که اجتناب‌ناپذیر است، عشقی است که بین آن‌ها شکل می‌گیرد. و همین اتفاق است که زمینه‌ساز دنبال‌کردن دو قسمت بعدی این سه گانه می‌شود. آشکار‌شدن ضعف‌ها و کاستی‌های شخصیت انسانی و تمام زیر و بم ریز شخصیت انسان‌ها در ارتباط و مواجه با یکدیگر، تصویری است که این سه‌گانه را دیدنی کرده است. ژولی دلپی، بازیگر زن فیلم، بازیگر نام آشنای فرانسوی و بازیگر فیلم «سفید» از سه گانه «آبی؛ سفید؛ قرمز» و ایثن هاوک، بازیگر مرد فیلم، در دو قسمت بعدی سه گانه نیز حضور دارند. فیلم همچنین در رده ۲۱۳ امین فیلم برتر لیست ۲۵۰ فیلم برتر تاریخ سینما در سایت IMDB است و از جوایز فیلم می‌توان به خرس نقره‌ای بهترین کاگردانی از جشنواره فیلم برلین سال ۱۹۹۵ اشاره‌کرد. منبع:سایت زومجی

آخرش باز موند.

همچنان منتظر زیرنویس....

به نظر من نسبت به آثار دیگر ارنوفسکی در سطح پایین تری قرار داره

این فیلم روایتی است عجیب از یک داستان کلیشه ای و فوق تکراری. و درنگاه اول اگر زیاد درگیر مفاهیم کتاب مقدس نباشید هرگز به ذهنتون خطور نمیکنه منظور از پدر و مادر و همچنین مهمانان ناخوانده چه کسانی هستند....

یهوده نیست که مهر هفتم را اولین اثر اگزیستانسیالیستی تاریخ سینما خوانده اند. دیالوگ های فیلم بعضاٌ بسیار عمیق و تکان دهنده اند. اوج این دیالوگ ها را می توان سخن گفتن شوالیه با خداوند در محراب کلیسا و شرح تمایلات روحیش دانست. شوالیه در همان جا می گوید : دعا کردن و سخن گفتن با خداوند مانند حرف زدن با کسی است که در تاریکی ایستاده و اصلا به تو جواب نمی دهد و تو تا پایان نیز نمی توانی ببینی آیا واقعا ٌ کسی درتاریکی بوده یا تو با خلاء سخن می گفتی. این تعابیر به گونه ای است که ما را به یاد سخنان کیرکگارد فیلسوف اگزیستانسیالیست دانمارکی می اندازد. که می گویدکه ایمان آوردن به پریدن درون استخر تاریکی می ماند که تو هرگز نمیتوانی به یقین دریابی پر از اب است یا یکسره خالیست

یکی از برترین فیلم های سینمای اگزیستانسیالیسمی