زیر نویس فیلم چرا قرار نمیگیره؟

معرفی و بررسی فیلم The Nun راهبه شیطانی فیلم احضار ۲ با یک فیلم شخصی و یک داستان منحصر به فرد بازگشته که به جای این که ترسناک باشد بیشتر سرگرم کننده است. این فیلم داستان کشیشی به نام پدر برک را روایت می کند که دارای گذشته تاریکی است و برای بررسی علت مرگ مرموز یک راهبه به رومانی فرستاده می شود. فیلم راهبه دارای ترس های شوکه کننده است یا ساده تر بگویم ترس های خنده دار و سرگرم کننده.فیلم در مسیر سری فیلم های احضار حرکت می کند یعنی ما صلیب های در حال چرخش و جلو عقب رفتن دوربین در موقعیت های پر تنش و حرکت سایه ها و شیاطین در آینه ها را شاهد هستیم. فیلم حرف تازه ای در این ژانر ندارد و البته مسیر روشنی را نیز برای خود طراحی نمی کند چرا که فیلم بین ترس های روانی و ترس های فیزیکی که منجر به خلق اکشن می شوند یک بالانس مناسب ندارد. شخصیت های فیلم هر چند جالب به نظر می رسند اما دارای پشتوانه پرداختی مناسب نیستند که آن ها را بیشتر درگیر قصه و ماجرا کند.برای مثال فیلم تلاشی جهت پرداخت و شناخت کامل هیولای فیلم یعنی راهبه "والاک" انجام نمی دهد و این باعث اثر بخشی پایین این هیولا در فیلم است. در نتیجه باید گفت هرچند فیلم راهبه متنافض،احمقانه و قابل پیش بینی است اما وجود فضا و اتمسر گوتیک فیلم و هیولای وحشتناک آن یک اثر سرگرم کننده را پیش روی بیننده قرار می دهد. و طرفداران سری فیلم احضار با دیدن راهبه قطعا سرگرم خواهند شد. 5/10

معرفی فیلم The Ballad of Buster Scruggs عاشقانه ای برای غرب وحشی، جان فورد،سرجیو لئونه،جان هاستون و حتی هربرت یتس به نوعی در تصنیف کوئن ها جمع شده اند تا نامه ای عاشقانه به ژانر وسترن را ارائه دهند. یک اثر زیرک و باهوش که جای جای آن با معنا و مفهوم پر شده است و موسیقی کارتر برول هم تک تک لحظات را گوش نواز و دل انگیز کرده و بر صحنه جان بخشیده است. شش قسمت، شش داستان شگفت انگیز را با لحظاتی پر از احساس به یک فیلم جادویی تئاتر گونه تبدیل کرده که با لحن برادران کوئن روایت می شوند.شش بخش تقریبا ۲۰ دقیقه ای یا بیشتر تبدیل به ۱۳۲ دقیقه شده اند که این زمان طولانی ترین فیلم برادران کوئن محسوب می شود.محتوای هر شش داستان برگرفته از قصه های کوتاه برادران کوئن است که تصنیف باستر اسکراگز نام گرفته است. این فیلم مانند حماسه ای در آمیخته با طنز و غم است که هر کدام به شکلی ادای دین به غرب وحشی و کلیت جهان وسترن هستند. کاراکتر جیمز فرانکو در دومین قسمت این فیلم یعنی "Near Algodones" دقیقا نمادی بزرگ و فیزیکی از کلیشه های ژانر وسترن است یا تیری که دقیقا از دید چشم های او شلیک می شود نیز در راستای کلیشه هاست یا حتی کلاه سیاهی که به سر شخصیت جیمز فرانکو است درست مانند کلاه هنری فوندا در روزی روزگاری در غرب است.فرانکو یک دزد باسابقه بانک است که کارش به نبردی با یک بانک دار مقاوم به وسیله ماهیتابه می کشد.در تمامی لحظات فیلم رگه های طنزی مشنگ گونه به سبک کوئن ها در فیلم موج می زند از طراحی ظاهری شخصیت ها بگیرید تا موقعیت قصه ها! طرح تصنیف باستر بیشتر شبیه به یک کارتون لایو اکشن عمل می کند تا یک فیلم وسترن اما حتی همین تصنیف نیز با یک مشاجره بر سر ویسکی تبدیل به یک هفتیر کشی برجسته می شود.شخصیت باستر اسکراگز با قدی کوتاه و یک انگشت شتاب دهنده سریع به قدری دل ربایی می کند که در صحنه خیره به او خواهیم شد البته او به زودی در می یابد مانند گرگوری پک در "Gunfighter" و گلن فورد در " The Fastest Gun Alive" که همیشه یک مرد وجود دارد که روی دست او بلند می شود . اکثر این داستان ها سریع ترین راه های نشستن تیر بر روی پیشانی را نشان می دهند، اما این در مورد قسمت سوم صدق نمی کند چرا که قسمت "Meal Ticket" بسیار دارای لایه های تیره و تاریکی است به نظر می رسد این قسمت به نوعی الهام گرفته شده از اثری از جان فورد به نام کلمنتاین عزیزم است یا حداقل این طور به نظر می رسد. در نتیجه باید گفت کوئن ها توانسته اند با همان شور و شوق لحن فیلم های بزرگ خود یک ادای دین به ژانر وسترن انجام دهند و این کار هم به خوبی انجام می دهند همچنین فیلمبردار فرانسوی همراه کوئن ها یعنی برونو دلنوبل با تصاویری که خلق می کند بدون شک لایق پنجمین نامزدی اسکار خود است و شات های شگفت انگیزش واقعا بی نظیر است. در پایان باید گفت تصنیف باستر اسکراگز تنها یک شاهکار نیست، بلکه مجموعه ای از چند شاهکار است که ارزش سینما را نمایان می کند. ۹/۱۰