البته مای فارسی‌نابلد غرق لهجه‌اش می‌شیم؛ ولی شما همون بهتر که با دوبله ببینید که یه‌‌وقت قرق لحجه نشید که کاری از دست ما برنمی‌آد. :||

خوشا به حال شمایی که فیلم رو می‌بینید، من که انقدر درگیر لهجه‌اش می‌شم از فیلم جا می‌مونم. به‌واقع کلمۀ لعنتی برازندۀ لهجۀ این فیلمه، مخصوصاً پل اندرسون.

اگه فکر کردید با دیدن این فیلم متوجه می‌شید آسترید لیندگرن چطور آسترید لیندگرن شد، باید بگم سخت در اشتباه‌اید. فیلم فقط برشی از زندگی آسترید رو نشون می‌ده که خیلی به روند نویسنده شدنش ربط نداره؛ شاید نشون بده که جرقه‌اش چطور خورده، اما مسیر نویسنده شدنش رو نشون نمی‌ده.

حقیقتاً اگه کتابش به دستم می‌رسید یه ساعت هم براش وقت نمی‌ذاشتم؛ چون به‌نظرم یه چیزی تو مایه‌های دختری در قطاره؛ اما فیلمش بد نبود. ولی خودمونیم، هرچی قسمت آخر فصل اول جالب بود، قسمت آخر فصل دوم چرت بود.