تحلیل اثر: "با عشق، سایمون" یک فیلم رمانتیک و درباره پسری دبیرستانی به نام سایمون اسپِیر همجنس‌گراست که این موضوع را به کسی اعلام نکرده است. این فیلم بر اساس رمان پرفروش و موفق سایمون علیه هوموساپینس مربوط به سال 2015 ساخته شده است. این اثر، تقریبا اولین فیلم هالیوودی است که شخصیت اصلی آن یک نوجوان همجنسگرا می باشد. به نظر می آید به جایی رسیده ایم که فیلم و سریال های تلویزیونی فاقد پرداخت به مفاهیم همجنسگرایانه، به نوعی در اقلیت قرار گرفته اند! داستان جشنواره های اسکار سال های اخیر که فکر می کنم تقریبا از 2013 بطور جدی هر سال یک اثر برنده دارای مفاهیم همجنسگرایانه را داشته ایم به جایی رسید که امسال، محدود فیلمی بود که اشاراتی به موضوع همجنسگرایی نداشته باشد! قبلا دلیل این همه اثر خوش ساخت در این زمینه را توضیح داده ام (می‌توانید به تحلیل فیلم های لیدی برد، سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری و مهتاب در وبسایت مراجعه کنید) نمی دانم این حجم کار رسانه ای جهان را به کجا خواهد برد. با این همه محصولات به نظر می آید طوری شده که تمایلات همجنسگرایانه را حتی اگر در شخصی وجود خارجی نداشته باشد (ژنش موجود نباشد:))، به او القا می کنند! احتمالا به نقطه عطف این مسیر رسیده ایم، و عبور از تبلیغ و حمایت صرف از دگرباشان به سمت ترویج (فعلا خفیفِ) نوعی فرهنگ همگانی دگرباشانه را شاهد می باشیم. اثر روانی در این نوع تمایلات بسیار پر رنگ می باشد و رسانه به خوبی می داند که قضیه فقط حمایتِ صرف نیست بلکه درگیر ترویج جدی آن شده است؛ ترویج نوعی فرهنگ جنسی افسار گسیخته! مسئله دقیقا اینجاست که رسانه مسیرش را خوب بلد است، اینجاست که خود را واضح تر نشان می دهد. بله، این اثر فیلمی است که همجنسگرایان هم نسبت به آن موضع می گیرند! Alonso Duralde منتقدِ TheWrap : "همجنسگرایان بی‌شک این فیلم را متهم به ترغیب افراد به دگرجنسگرایی خواهند کرد. و البته اشتباه هم نخواهند گفت. اما اگر این فیلم را همان «مرا با نام خودت صدا بزن» بدانیم که از دریچه لنز دیزنی رد شده باشد، بخشی در فرهنگ وجود دارد که به نوجوان همجنسگرا اجازه می‌دهد از داستان‌های این دوران و سرگرمی‌های که دوستان دگرجنسگرایشان به سادگی لذت می برند، بهره‌مند شوند." همچنین نکته ای را در مورد همجنسگرایی و موضع ادیان باید متذکر شوم. که اگرچه در سال های اخیر بشدت سعی شده همجنسگرایی را نوعی گرایش ژنتیکی معرفی کنند، همانطور که قاتلین را بی نصیب نگذاشته اند و قاتل شدن را به ژنی در بدن برخی از انسان ها مربوط دانسته اند! باید گفت که مسئله دین قوی بودن یا ضعیف بودن گرایشات انسان در زمینه ای خاص نیست، بلکه قدرت اختیار را مورد بحث قرار داده و انسان را به هدفمند کردن انواع گرایشاتش سوق می دهد. از میزان خشونت و تحمل در برابر گرسنگی گرفته تا کمیت و کیفیت گرایش جنسی که به هر حال مثل بقیه غرایض در انسان های مختلف تفاوت هایی دیده می شود، اما چه سخت در زمینه ای و آسان تر در زمینه ای دیگر باید با اراده، خود را در مسیر تعیین شده قرار داد. در نهایت به بهانه فیلم با عشق، سایمون و دیالوگی که به واکسن HPV اشاره می کند، در ویدیویی کوتاه، ساده و ابتکاری (متاسفانه فرصت ساخت بهتر آن را نداشتم:)) به بحث استراتژیک کنترل جمعیت بوسیله واکسیناسیون پرداختم، که می توانید در وب سایت آن را ببینید.

- برخی از نمادها و مفاهیمی که در سریال وجود دارند و راهنما و جهت دهنده (چه مستقیم و غیر مستقیم) برای ذهن ببینده می باشند: – حکومتی به شدت مذهبی و ضد مدرنیستی که دستاوردهای غرب (از جمله آزادی های افسارگسیخته جنسی) را زیر پا می گذارد. تمام دیالوگ ها و حتی قوانین و رفتارهای مردم بر اساس کتاب مقدس می باشد (در حدی که میتوان آن را با حکومت های آرمانی الهی پس از ظهور حضرت عیسی در مسیحیت یا در اسلام و یهودیت مقایسه کرد!) – زنان جامعه، پوشیده و نسبتا تا حد زیادی پوشش شبیه آنچه مربوط به ادیان الهی هست را دارا می باشند. – همجنسگراها مجازات (اعدام) می شوند (حتی از تیر چراغ برق و با استفاده از جرثقیل شبیه آنچیزی که به انقلاب اسلامی نسبت می دهند و در فیلم هایی مثل آرگو می توانید این را به وضوح ببینید) و شبیه سازی مراسمی مثل سنگسار برای مجازات افراد خاطی از قوانین الهی. (در توضیحی که در قسمت اول سریال داده می شود، با گذاشتن کلاه بر سر هر فرد اعدامی، دلیل اجرای این حکم را نشان می دهند و جالب است در صحنه ای گذرا در قسمت دوم و بطور مشخص و با منظور، فردی که نماد ستاره داوود صهیون را روی کلاهش دارد به دارکشیده شده است!) – تشویق (اجبار) به دوری از فاحشگی و همجنسبازی و به جای آن فراخوانده شدن به فرزندآوری. – قطع کردن دست به عنوان مجازات، که با مجازاتی که در اسلام مطرح هست مشابهت دارد. – اشاره به ازدواج موقت! (concubine) و در ادامه از اینکه این موضوع با آموزه های آنها مطابقت دارد نام برده می شود! در اینجا به نوعی شاید از مفهوم ازدواج با کنیزان یا رفتار با زنان بیوه در جنگ ها، آنچنان که در اسلام هست نیز الگو گرفته شده باشد. – کشت گیاهان بصورت ارگانیک و دوری از تراریخته :) – اشاره به دستگیری دانشمندان و به نوعی قبول نداشتن علوم آکادمیک غربی! – اشاره زیاد به حملات تروریست ها و اینکه بعد از آن هست که حکومت شدیدا مذهبی حاکم می شود که زن ها را از مالکیت کنار می گذارد و فمنیسم را قبول ندارد! – اشاره به اینکه چیزی در وجود برخی از مردم (اشاره به یک همجنسگرا) هست که نمیتوانن از آنها بگیرند و آخر سر، کار خود را انجام می دهند. (به نوعی قهرمان جلوه دادن همجنسگرایان و دیگر انحرافات جنسی در کنار ایجاد حس ترحم برای آنان، تم اصلی هست که امروزه توسط هالیوود به شدت عرضه می شود. برای مثال شاید در آثار خواهران! واچووسکی مثل ابر اطلس یا سریال Sense8 این نقش منجی گونه دگرباش ها، خیلی واضح تر قابل مشاهده باشد. متاسفانه امروزه تبلیغ همجنسگرایی به حدی رسیده که در اکثر سریال ها و در بسیاری از فیلم ها مشاهده می شود. فراموش نکنیم امسال سالی بود که فیلم های نامزد اسکار دارای تبلیغ برای همجنسگرایان، از نظر تعداد رکورد تمام دوران ها را شکستند!) – نوع رفتار کشورهای غربی با پناهنده ها در واقعیت امروز جهان با آن چیزی که از پناهنده های سوری و بقیه کشورهای درگیر با تروریسم سراغ داریم به بدترین شکل ممکن می باشد ولی در قسمت نهایی در یک حالت متناقض می بینید که دولت کانادا به بهترین شکل ممکن از یک پناهنده استقبال می کند و آن را تحویل می گیرد! – اشاره به اینکه اسم گروهی که میخواهند حاکم شوند “پسران یعقوب Son of Jacob” هست، و استفاده از نماد چشم و استفاده زیاد در دیالوگ ها بطوریکه همه چیز را زیرنظر چشم می دانند (under his eye) اینها را شاید در کنار نمایش نماد ستاره صهیون روی کلاه فرد اعدامی، بتوان جنبه دیگری از داستان دانست!! در نهایت باید بدانیم که این سریال سفارشی و جوایزی که ثابت شده تا جای ممکن به دلایل سیاسی اهدا می شوند، به زعم بنده (دقت شود همانطور که همیشه گفته ام این قسمت ها برداشت های شخصی بنده می باشد) با حوادث دومینووار ایران مثل تظاهرات به سمت اغتشاش گراییده اخیر یا قضیه دروایش نعمت الهی و تشویق زنان جامعه به قیام که هر چند ریشه های داخلی پر رنگی دارد و فساد و عملکرد ضعیف مسئولین در این سالها به نوعی در آن دخیل است ولی ریشه های محرک بیرونی اش خیلی مشهود و روشن می باشد و با کار رسانه ای شدید غربی جلو رفته است و با تکرار هر چند مدت یکبار ایران را در سیکل تنش زایی قرار می دهد، بی ارتباط نبوده و ساخته شدن این سریال در این زمان خاص شاید (فقط شاید!) قسمتی از پازل کار رسانه ای این ماجرا و دستگاه رسانه ای یکپارچه غرب باشد. بویژه اگر بدانیم که توجه ویژه جشنواره های معروف اروپایی و آمریکایی آن هم به شکلی عجیب پشت سر این سریال بوده و اینکه گذشته این جشنواره ها نشان می دهد که چقدر به موقع نقش سیاسی خود را ایفا می کنند! در واقع این سریال به خوبی می تواند برای خبرگزاری های غربی و انتشار اخبار دروغ و یا اغراق شده شان همراهی اذهان عمومی را به ارمغان بیاورد!

بهترین و کاملترین تحلیل برای این سریال فوق العاده زیبا!!! حتما بخونید و نظرتون رو برام بنویسید: - 13 نامزدی و 8 جایزه از جشنواره‌ی امی سال ۲۰۱۷ و 3 نامزدی و 2 جایزه از گلدن گلوب 2018 (تم فمنیستی آن در این جوایز بی تاثیر نبوده، فمنیسم تم این یکی دو سال هست مخصوصا بعد metoo و فیلم های جشنواره ای مثل The Shape of Water ,Lady bird ,Three Billboards Outside Ebbing, Missouri و I, Tonya را میتوان نام برد، این به هیچ وجه به معنی شاهکار نبودن این فیلم ها نیست) - چکیده داستان!!: ما اتفاقات و تحرکات کوچکی را که می شنیدیم، جدی نگرفتیم و دیدیم که یک دفعه حکومت عوض شد و دیکتاتوری مذهبی کشور را فرا گرفت، الان به شدت پشیمانیم که چرا همان موقع نفهمیدیم چه اتفاقی دارد می افتد و جلویش نه‌ایستادیم، حال وقت قیام زنان است!! - از ابتدای شروع سریال، جالبترین موضوع این بود که دیالوگ ها، فضای حاکم بر اثر و نمادهای مختلفی که وجود داشت من را به یاد تصویر رسانه ای شدیدا سیاهی که غرب همیشه از کشور مذهبی مثل ایران سعی داشته نمایش دهد، می انداخت. تصور می کردم این اثر و حکومت مذهبی تمامیت‌خواهش به گونه ای به حکومت مذهبی آرمانی پساآخرالزمانی ای مثل حکومت منجی گرایانه اسلامی یا حکومت حضرت مسیح پس از بازگشتش رجوع می کند و به نوعی داستان خود را طبق رسم متداول داستان نویسی که به دیرین گونه ها و گونه های واقعی موجود در جهان برای الگو گرفتن ارجاع می دهند، از آنها وام گرفته است. اما سعی داشته به سیاه ترین شکل ممکن با کم و زیاد کردن و وارونه نشان دادن المان هایی، این فضا را مطابق میل خودش بازسازی کند. در واقع این سریال علاوه بر هدف قرار دادن مذهب و کشورهای مذهبی امروز به نوعی تشکیل هر حکومت آرمانی مذهبی در آینده را نیز سیاه جلوه می دهد. یک موردی که در قسمت های پایانی تر به نظرم آمد این بود که سعی شده فضای تاریک و خفقان آور داستان کمی تلطیف شود، شاید در جهت حداکثری نگاه داشتن دیدِ اعتراضی به چنین حکومت هایی حتی اگر نتوان در دنیای امروز با کار رسانه ای، به سیاه ترین شکل ممکن آنها را نشان داد! -نکته مهم اول: سیستم کار رسانه های غرب (به عبارتی یهودیان، با توجه به اینکه اساسا رسانه در جهان توسط مالکان یهودی اداره می شوند! که خودش جداگانه جای بحث دارد) طی سالیان دراز به بلوغ رسیده اند و امروز خیلی نظام مند، هماهنگ و عالی جلو می روند. به این شکل که تئوری ها و دکترین های خود را توسط برترین و نخبه ترین نویسنده ها در عالی ترین شکل هنری به رشته تحریر در می آورند و علاوه بر حمایت رسانه ای شدید در جهت فروش بالای کتاب های نوشته شده، با آوردن آنها به مدیوم سینما و سریال های تلویزیونی، تاثیر و کار رسانه ای برای آنها را تکمیل می کنند. جشنواره ها و پروپاگاندای خبری هم در بهترین شکل در کنار معروف تر شدن این آثارِ استراتژیک نقش ایفا می کنند. و این چرخه‌ی کامل هست که توانسته چنین قدرتی ایجاد کند که ذهن جهانیان را کم و زیاد به غرب و سیاست هایش گرایش دهد. - نکته مهم دوم: اساسا غرب حکومت لیبرال دموکراسی در حال سقوط! (این را از این جهت عرض می کنم که در سال های اخیر کتاب های زیادی در این باره به چاپ رسیده و به بحثی جدی در بین اندیشمندان غربی تبدیل شده. و به نوعی با انتخاب یک رئیس جمهور ضد سیستم، نشانه های این اتفاق هر بار خود را بیشتر نمایان می کند) خود را با تمام نواقصش بهترین نسخه ممکن می داند و در تولیدات رسانه ای خود نیز هر گونه فردی که برای تغییر وضعیت موجود ظهور کند و یا هر طرح و مدل جایگزینی که مطرح شود را سیاه و کثیف به تصویر می کشد (در فیلم های بلاک باستری ابر قهرمانی که روز به روز بیشتر می شوند و همچنین پویانمایی های تولید شده که شاید بتوان بطور شاخص انیمیشن Zootopia و Up را نام برد این امر خیلی واضح قابل رویت هست)

کوبریک نابغه آخر عمری اینو تو eyes wide shut با صراحت تمام نشون داد دیگه، به اون قشنگی جوامع مخفی رو به تصویر کشید. واقعا حیف شد که بیشتر عمر نکرد، خیلی دوست داشتم میدیم تو زمان الان چجور فیلم هایی میساخت، ولی در کل این قربانی شدن و قربانی کردن و این داستانا خیلی زیاد انجام میدن این جوامع شیطان گرا، توی سریال true detective هم یک داستان واقعی از همین قربانی کردن برای مراسم شیطان پرستی رو روایت میکرد و خیلی تو سینما زوایای مختلف کارهای این جوامع به تصویر در آوردند، بعد بچه رزماری پولانسکی یکم بیشتر جرات پیدا کردن فیلمسازها فکر میکنم