دوست عزیز ممنون از توضیحات شما، متاسفانه من دچار این سوتفاهم شدم که این داستان فرعی قاتل آتلانتا واقعی نیست، البته یه سرچ توی گوگل کردم و چیزی پیدا نکردم ولی حتما درست جستجو نکردم، سرتاسر نقد بنده اشتباه و ناشی از همین برداشت غلط از واقعی نبودن داستان بود. از همه بچه هایی که وقتشون رو هدر دادم معذرت میخوام و ممنون از شما که وقت بیشتری گذاشتین . متاسفانه نمیتونم پست رو پاک کنم و جز شرمندگی بابت درک غلطم حرف دیگه‌ای نمیمونه.

آقا من فک کردم داستان قاتل آتلانتا واقعی نیست و یک داستان فرعی غیر واقعی در کنار داستان تاسیس واحد علوم رفتاری اف بی آی هست. پس واقعا عذر میخوام از همه دوستان . ممنون از شما که روشنم کردید

######این اظهار نظر حاوی اسپویل است ##### #####هشدار لو رفتن پایان داستان### ## . . . . . . . . . . . . . . . خوب از خیر زیرنویس فارسی قسمت هشتم گذشتم و با زیرنویس انگلیسی تماشا کردم که اعتراف میکنم بیش از دو ساعت طول کشید.... قسمت نهم و پایانی فصل دوم به حدی ناامید کننده بود که «عصبانیت» تنها حس بعد از تماشای این قسمت بود. البته که سریال از حیث استانداردهای داستانهای جنایی همچنان یکی از بهترینهاست ولی مسئله فراتر از توجه به جزییات است این سریال در نمایش جزییات بهترین است خوب که چی؟؟ به نظرم سازندگان سریال بیش از حد روی وجهی از داستان که بر اساس شخصیتهای واقعی است تمرکز کرده‌اند. در واقع آنها فراموش کرده‌اند که کلیت قصه هم اهمیتش کمتر از توجه به جزییات نیست. داستان با همان حسی که بعد از دیدن زودیاک دیوید فینچر دارید به پایان میرسد، درست است عصبانیت از پایانی معلق و بی ارزش، (با این تفاوت که در آنجا از همان ابتدا میدانیم زودیاک هرگز پیدا نشده است)اگر قرار به نتیجه نگرفتن باشد آیا دیدن یک مستند در مورد قاتلهایی که گرفتار قانون نشده‌اند جذاب‌تر نیست؟؟ میخواهم بگویم چه فرقی بین داستان قاتل کودکان آتلانتا و قاتل موسوم به بی تی کی هست؟ به جز اینکه دومی یک داستان فرعی بسیار کوتاه مدت در کل سریال بود و اولی تقریبا تمام زمان فصل دوم را به خودش اختصاص داد! احتمالا قصه بی تی کی برای فصل بعد کنار گذاشته میشود ولی اینکه تنچ در آخر داستان به هولدن بگوید: ما کارمان را انجام دادیم و دیگر چیزی در کنترل ما نیست به جز اینکه حرص مخاطب را درآورد چه کاربرد دیگری دارد؟ آیا از همان قسمتهای ابتدایی که هولدن مشخصات قاتل را پیش بینی کرد تا وقتی که وین ویلیامز به اتهام فقط دو مورد قتل دستگیر شد همه آن جزییات و زحمات بیخودی بودند.؟ آیا رها کردن پایان یک داستان جنایی که فقط و فقط برای رسیدن به جواب ساخته میشود به این شکل سیاست زده برای سریالی که در مورد سیاست نیست بلکه راجع به علم است میتواند قانع کننده باشد؟ فصل اول کارگاه حقیقی را به خاطر دارید؟؟ خوب میشود گفت شکارچی ذهن تقریبا مشابه همان فصل اول است با این تفاوت که قسمت آخر آن سریال را ندارد! گرفتن جواب در این سریالها مهم است حتی اگر مثل فصل اول کارگاه حقیقی ۱۷ سال طول بکشد و یا مثل فصل سوم کارگاه حقیقی سی سال طول بکشد. وین ویلیامز قاتل است؟ خوب راستش را بخواهید مهم نیست که من چه فکری میکنم مهم این است که پاسخ به این سوال با جزییات دقیق و دلایل متقن به مخاطب داده شود، خوب نمایش یک پرونده راکد قرار است چه حسنی داشته باشد؟ ما باید از هوش و ذکاوت قاتل شگفت زده شویم و قبول کنیم که چنین شخصی هرگز گیر نخواهد افتاد(جان دو در هفت)! اینجا حتی این اتفاق هم نمی افتد! یعنی هیچکدام از دو سمت داستان جنایی حرفی برای گفتن ندارند، فقط یک دادستان بر اساس مصالح سیاسی تصمیم میگیرد که حکم بازداشت را صادر بکند یا نکند! نه خبری از هوش کاراگاه هست و نه شخصیت منحصر به فرد قاتل ! در واقع کل سریال نمایش تلاش ناموفق کاراگاهان بود و بس! اگر کارگاه حقیقی را انتهای تمرکز روی موفقیت و هوش کاراگاه و هفت را انتهای فیلمهایی با تمرکز روی هوش قاتل در نظر بگیریم و زودیاک را نماد حد فاصل این دو، فصل دوم شکارچی ذهن فقط یک ظرف خالی در میان این معیارهاست، لیوانی بدون نیمه پر، لیوانی خالی، و البته مثالی بسیار مناسب برای تاکید روی اهمیت پایان بندی . پایان بندی میتواند به همه چیزهایی که فکر میکردی خوب هستند گند بزند.

برای کسانی که قصد دارند تازه شروع به تماشای سریال(از فصل اول) کنند: ترس ناب از درون واقعیت به هیچ عنوان نمیشود با نام ژانر و زیرژانرهای نظیر جنایی، هیجان انگیز و یا حتی درام در مورد سریال شکارچیان ذهن حق مطلب رو به طور کامل ادا کرد، البته که سریال سرتاسر در مورد جنایتهای رخ داده در گذشته و یا در حال وقوع هست ولی نوع نگاه سازندگان به جانیان در این سریال کاملا از بعد شخصیتی و روانشناسی است، در ابتدای سریال شاهد تاسیس واحد جدیدی در ادراه اف بی آی به نام واحد علوم رفتاری هستیم. تیم دونفره‌ای که با مصاحبه با قاتلین سریالی بدنام و معروف (بر اساس شخصیتهای کاملا واقعی) سعی در کشف علل وقوع جرایم مشابه دارد (بعدها اعضای تیم بیشتر میشود) و البته در جهت ایجاد هیجان بیشتر یک یا دو پرونده باز و بسیار وحشتناک هم در طول سریال دنبال میشود، در فیلم خبری از نمایش عریان جنایت و خشونت به معنای عامش نیست ولی گاهی در دل مصاحبه ها با افردی نظیر کمپر و تکس دیالوگهایی رد و بدل میشود که از وحشت مو به تن آدم سیخ میشود. سریال به حدی تاثیرگذار است که ممکن است قضاوت شما در مورد انسانیت را به چالش بکشد، و یا باعث شود آدمهایی با ظاهر مشابه با شخصیتهای سریال را ... ....نه، بیایید امیدوار باشیم کار به اینجا نکشد. نقطه قوت سریال و یکی از اصلی ترین دلایل تاثیرگذاری و باورپذیری سریال مصاحبه‌هایی است که با کاراکترهایی که بر اساس شخصیت واقعی بدنامترین قاتلین سریالی آمریکا در سریال گنجانده شده‌اند، انجام میشود. با یک سرچ ساده در اینترنت متوجه میشوید که گریم این بازیگران به طرز شگفت‌آوری شبیه به شخصیت‌های واقعی آنهاست و همین موضوع ساده باعث میشود در پاره‌ای اوقات این حس که در حال مصاحبه با قاتل حقیقی هستید بر شما غلبه کند و از شنیدن نحوه انجام جنایتهای این هیولاهای انسان نما شکل جدیدی از ترس ناب را تجربه کنید. بازیها، کارگردانی، فیلمنامه و البته قصه پردازیهایی که در تمام مدت با واقعیتهای تاریخی معاصر گره خورده‌اند همگی در (نه بالاترین حد ممکن ولی به شکل ملموسی با) کیفیت بسیار مناسبی ارائه شده‌اند(ردپای فینچر را میشود در بسیاری از دقایق حس کرد) خوب اگر با این سبک و سیاق مشکلی ندارید و سرگرمی و هیجان را در سبک دیگری غیر از اکشن میپسندید احتمالا سلیقه شما با شکارچیان ذهن جور درمیاید.

خوب الحمدالله گویا وبسایت دیگری هم دست به کار زیرنویس فصل دوم سریال شدند و با قسمت ششم شروع کردند، امیدوارم با یک هماهنگی بین دوستان شاهد موازی کاری نباشیم و سه قسمت باقیمانده هم به میمنت و مبارکی ترجمه شدند( باور بفرمایید بر اساس تجربه شخصی عرض میکنم تماشای این سریال با زیرنویس انگلیسی تجربه دلچسبی نیست چرا که بسیار دیالوگ محور و البته فلسفی روانشناختیست)

قسمت پنجم رو با زیرنویس انگلیسی دیدم، اصطلاحات روانشناختی خیلی زیاده و اذیت میشه آدم، ادبیات اد کمپر هم بعضی جاها اینقدر سطح بالا میشه فکر میکنی داری هملت رو با زبان انگلیسی میخونی. حالا همین که زیرنویس رو ترجمه کنی میبینی ده نفر با ادبیات سلیس و روان بسیار زیبا به همراه توضیحات اضافی با رنگ متفاوت، ترجمه کردن و گذاشتن تو سایت

اگر شما هم مثل من طرفدار ایکو اویس هستید این چند خط را بخوانید، داستان یک سفوط: ایکو اویس را با دو فیلم یورش شناختم که البته قسمت دوم در بین فیلمهای رزمی به یک شاهکار در طراحی و اجرای مبارزات بدل شد، اگر یک فیلم خوب برای بعضی بازیگران تبدیل به سکوی پرش میشود، یورش برای ایکو اویس تخته شیرجه بود، او از آن بالای بالا با سر به درون قهقرای فیلمهای رزمی بی سر و ته شیرجه زد، «تهدید سه گانه» با آن همه بازیگر درجه یک رزمی تبدیل به یک مزخرف به تمام معنا شد، همبازی شدن با مارک والبرگ هم در «۲۲ مایل» نتوانست یک فیلم خوب به کارنامه ایکو اصافه کند و البته «شلیک به سر» که از دو فیلم قبلی بهتر بود اما باز هم در راستا و جهت همان سقوط قرار میگیرد، و حالا «قاتل وو» که سعی کردم راجع به آن پیش داوری نکنم حتی به کامنتهای دوستانی که راجع به عمق فاجعه هشدار داده بودند توجه نکنم، هر ده قسمت را تماشا کردم ، مثل یک شکنجه خود خواسته تمام ضعفها را تحمل کردم و هر لحظه نا امید و نا امیدتر شدم تا شاید فقط یک صحنه یک سکانس جذاب از این حدود ۵۰۰ دقیقه فیلم خارج شود، برای کسی که به ژانر رزمی علاقه دارد سخت است تا سقوط یک ستاره با استعداد را تماشا کند اما سقوط ایکو دقیقا بعد از بهترین فیلمش شروع شد و هر اپیزود این سریال مثل یک میخ بزرگ بر تابوت این بازیگر رزمی کار بود، ۹ میخ فولادی ( ایکو در قسمت هشتم فقط چند ثانیه در قالب یک فلش بک حضور دارد) بزرگ که پایان کار ایکو اویس را رقم میزنند، فیلمنامه، کارگردانی، شخصیت پردازی، بازی بازیگران و تدوین کاملا مزخرف این سریال هیچ جایی برای دفاع ندارند (بازی کاترین وینیک بد نیست اما نسبت به وایکینگ باز هم یک باخت بزرگ است) در واقع این سریال یک آشغال به تمام معناست و البته که تاثیر ضعف در فیلنامه و کارگردانی در بازی بازیگران نمود پیدا میکند، ولی انتظار یک صحنه جذاب اکشن یک مبارزه ناب و نفس گیر مثل مبارزه ابتدای فیلم یورش ۲ در زندان از یکی از بهترین استعدادهای سینمای رزمی چند سال اخیر چندان غیر معقول نبود، که به هیچ عنوان اتفاق نمی افتد، سریال چیزی شبیه کارهای واینرهای درجه یک اینستاگرمی است در همان سطح قصه گویی و جلوه های ویژه، گاهی صحنه های مبارزه به کمدیهای اینستاگرمی شبیه تر هستند تا یک سریال ارجینال نتفلیکس!( مبارزه قانل وو با صاحب ووی خاک اشکتان را در می آورد در عین حال هم میخندید و هم به خاطر ساعاتی از عمرتان که صرف این ملغمه چندش کرده‌اید گریه تان میگیرد،) از من به شما نصحیت وقتتان را تلف نکنید دوستان، هیچ چیزی را با ندیدن این سریال از دست نمیدهید که البته مهمترین چیزی که از دست نمیدهید امید به دیدن یک فیلم اکشن جذاب از ایکو اویس است که متاسفانه من آن را هم از دست دادم .

اگر شما هم از آن دسته تماشاگرانی هستید که با شلیک‌های جان ویک از فاصله دو سانتی‌متری به سر دشمنانش لذت میبرید باید بگویم که قسمت سوم برای شما یک جذابیت دو ساعته مطلق است، جان ویک بر میگردد و ما از جان ویک چه انتظاری داریم به غیر از جان ویک بودن!! مجموعه جان ویک طرفدا ان خود را شناخته است و برای آنها طنگ تمام میگذارد، خوب ایراد از فیلنامه همیشه ممکن است و قسمت سوم هم فارغ از این قضیه نیست ولی مگر در قسمتهای اول و دوم ما با یک فیلنامه سراسر منطق سروکار داشتیم؟ مسلما اینطور نبود. ما با یک قاتل عاشق پیشه طرف بودیم که به خاطر عشق به همسر درگذشته‌اش و به خاطر کشته شدن سگی که از همسر مرحومش هدیه گرفته بود شهری را به آتش میکشد و پسر بزرگترین گنگستر روس را میکشد. چگونه؟ اصلا مهم نبود، مگر میشود؟ برای یک قاتل نامیرا بله میشود ناسلامتی قصه جان ویک از همان ابتدا به یک افسانه وحشتناک وصل میشود تا دیگر پیگیر منطق نباشیم، قصه بوگی من! داستان بابا یوگا، خوب پس اگر در شلوغی درگیری میان کازینو در قسمت اول فقط گلوله‌های جان ویک به سر دشمنانش میخورد و جان ویک در مقابل شلیک دیگر قاتلهای حرفه‌ای از فاصله یک متری جاخالی میدهد به کسی بر نمیخورد. واقعیت این است که جان ویک برای لذت بردن از اکشن ساخته شده است نه برای ایراد گرفتن از قصه، پس تسلیم شوید و غرق در این اکشن ناب شوید و برای دو ساعت لذت ببرید، چه کسی بهتر از کیانو ریوز یا همان نئوی ماتریکس برای ایفی نقش جان ویک؟ به جای اینکه به این فکر کنیم که انجمن چطور میفهمد که دکتر به جان ویک جای داروها را گفته است ولی نمیفهمد که جان ویک در همانجا به صورت هماهنگ شده دو گلوله به دکتر شلیک میکند به خفن بود آن لحظه از حیث اکشن نگاه کنید و به اصطلاخ خودمانی حالش را ببرید اصلا مگر تیر جان ویک خطا هم میرود؟ نه که نمیرود، مگر از عمد، ولی ریتم فیلم همچون دو قسمت قبلی آنقدر تند است که اگر برای پیدا کردن پاسخ این سوالات وقت بگذارید از اصل لذت جا میمانید، جان ویک مثل یک شکلات خوشمزه است که میشود از خوردنش نهایت لذت را برد و یا با هر قطعه از شکلات که درون دهانمان میرود ذهن خودمان را مشغول پیدا کردن مواد تشکیل دهنده‌اش کنیم و به دنبال پیدا کردن طعم کاکائو و فندق و بادام از لصل مزه شکلات غافل شد. به شخصه بعد از قسمت ۲ فیلم یورش اکشنی خوش ساخت‌تر از جان ویک ندیده‌ام که البته جان ویک به واسطه حضور کیانو ریوز بسی جذاب ‌‌‌‌‌تر است. پیگیری اینکه چرا قوی ترین مرد دنیا و کارفرمای تمام قاتلان دنیا در بیابانهای مراکش است فقط شما را از قصه سرراست و بی محتوا ولی لذت بخش جان ویک دور میکند. به چشم یک لوکیشن جذاب و بیابانی به آن قسمت نگاه کنید و تمام . راستی آن صحنه‌ای که یکی از قاتلان در حال مرگ با زحمت چاقو را از تن خود خارج میکند و در پس زمینه جان ویک خسته و زخمی یک تبر را با دو دست به سمتش پرتاب میکند را چند بار تماشا کرده‌اید؟ طنز جان ویک هم با شکافتن یک جمجمه با تبر همراه است. به همین سادگی

دقیقا،

دقیقا، تمام حرفی که قصد داشتم بزنم و نمیدونم موفق بودم یا نه این بود که فارغ از جنسیت و نژاد نگاه کنیم، اونوقت نقد درست‌ترین شکل خودش رو پیدا میکنه

ممنون دوست عزیز

قسمت بعدی این فیلم با نام« جاناتان، اصغر، کلیدا رو گذاشته رو‌ کانتر» به ادامه ماجرای اکبر و والتر میپردازد در ضمن رومئو در قسمت بعدی حضور ندارد چرا که به عشق قدیمی خودس یعنی ژولیت ملحق میشود

سوپر گرل، کاپتان مارول، واندر ومن، فرشتگان چارلی 2019، سریال کیلینگ، ترمیناتور جنسیس، سریال ارنج ایز بلک، سریال فرینج، الستی گرل، بت گرل و ..... اینها تنها گوشه‌ای از فیلمها و سریالها و شخصیتهای زن در چندین سال اخیر هستند که به سرعت هم در حال افزایش‌اند، هیچ کس هم به صرف زن بودن شخصیت فیلم یا سریال با آنها مشکلی ندارد، قضیه متاسفانه دقیقا برعکس است، جاییکه شما به محض اینکه از فیلم یا سریالی با محوریت شخصیت زن انتقاد کنی متهم میشوی به عقب افتاده بودن و مردسالار و چه و چه!! حال اینکه اگر شما از فیلم لیگ عدالت انتقاد کنی فقط یک نظر سینمایی داده‌ای اما اگر کاپیتان مارول را نقد کنی بلافاصله صدها انگ بی ربط و با ربط به شما میچسبانند، جالب اینجاست که برای نقد رفتار ضد زن شما، خیلی راحت صحبتهای نژادپرستانه مطرح میکنند و به عرب و .. توهین میکنند. خوب دوست عزیز اگر کار آنها در سعی در القای یک جامعه مرد سالار و عدم قبول حقوق برابر و نگاه جنسیت زده، زشت و‌ناپسند است حرف شما که حاوی توهین نژادی است هم دست کمی از آنها ندارد و‌چه بسا زشت‌تر و غیرقابل تحمل‌تر باشد، چرا از این منظر نگاه نکنیم‌که همانطور که فیلم لیگ عدالت با محوریت بت من و سوپرمن فیلم خوبی نیست و شوالیه تاریکی فیلم خوب و تمام و کمالی است، همانطور هم میشود قبول کنیم واندرومن فیلم دوست داشتنی و خوبی است و بی نگاه جنسیتی بپذیریم که سوپرگرل یک مزخرف بی سر و ته است، همانطور که ممکن است کسی من آو استیل رو با محوریت معروف‌ترین ابرقهرمان دنیای کمیک بوکها یعنی سوپرمن آشغال بداند و به هیچ مردی هم برنخورد، این نگاه جنسیت زده برای هر دو طرف سم است چه برای آن مردی که فک میکند هیچ زنی قابلیت نقش اول بودن در یک فیلم ابرقهرمانی را ندارد و چه برای آن زنی که هر اظهار نظری را به جنسیت ارتباط دهد و بلافاصله از در توهین و تمسخر افکار دیگران برآید، در آخر اگر واقعا قصد دارید راجع به این به هم خوردن تعادل بیشتر بدانید یهتر است حرف آن دوست عزیزمان را جدی بگیرید و به زبان انگلیسی یک سرچ ساده راجع به حواشی و اتفاقات جنبش می_تو بیاندازید تا ببینید که بعد از فقط چند سال چطور این موضوع موجبات نارضایتی تعداد زیادی از زنان شاغل در هالیوود را هم فرآهم آورده است، جنبشی که آنچنان بزرگ و پرمغز بود که پوزه دیوصفتان گردن کلفت بسیاری را در هالیود به خاک مالید حالا با تفکرات رادیکال و تندروی عده‌ای به راحتی رو به زوال است، عده‌ای که به نظر نمیآید چندان طرفدار حقوق زنان باشند. قبول این نکته که مردان فعلی دشمنان شما نیستند و قرار نیست انتقام سالها مرددسالاری در جهان هستی را از نسل فعلی مردان بگیرید کمک زیادی به شما و ما خواهد کرد، برای ساختن دنیایی بهتر و عادلانه تر .

گاهی اوقات لازم است قبل از ساختن دنباله یک فیلم یا سریال یک شیر‌ پاک خورده‌ای پیدا شود و یک گلوله در مغز تهیه کننده و کارگردان این دنباله‌ها خالی کند. چهل سال پیش جناب جان کارپنتر با ساخت فیلم هالووین و خلق شخصیت مایکل مایرز توانست گام بزرگی در ژانر وحشت و البته زیر ژانر اسلشر بردارد. فیلم در گیشه غوغا کرد نظرات مثبت منتقدین را هم برانگیخت چند سال بعد یعنی در سال ۱۹۸۱ با کارگردانی مشترک کارپنتر و ریک رزنتال قسمت دوم هالووین هم ساخته شد و سرآغازی شد برای نابود کردن تمام خاطرات خوب سینما دوستان از آن ایده ناب و جذاب، تا جاییکه بنده میدانم بیش از ده فیلم از شخصیت مایکل مایرز و هالووین ساخته شد بازگشت مایکل، انتقام مایکل، رستاخیز مایکل، حالگیری مایکل، کوفت مایکل، درد هالووین و این قضه هنوز ادامه دارد. ریک رزنتال کارگردان چند قسمت از این ملغمه بی سر و ته بوده است. همیشه مایکل روز هالووین فرار میکند و شروع میکند به کشتن آدمها ی احمقی که وقتی گیر میافتند به جای فرار به بیرون از خانه به طبقه بالای ساختمان میگریزند. نمیدانم جناب مصطفی عقاد و مالک و دیوید گوردون پیش خودشان چه فکر کرده‌اند که با همان ایده فرار مایکل در روز قبل از هالووین که ایده فیلم چهل سال پیش هم بود میتوانند یک داستان جذاب خلق کنند؟ ولی خیالتان راحت که اینبار هم دوستان گند زده‌اند و هیچ چیز جذابی به فیلم اضافه نکرده‌اند به جز حماقت آدمهای جدید. البته گروه مادربزرگ، مادر، دختر در فیلم هم مثلا ایده خفنی بوده است. ترساندن در سینما کار سختی شده است الان دیگر هر نوجوانی میتواند با یک موبایل و چند ابزار ساده ادیت صحنه‌هایی به نسبت ترسناک تر از فیلمهای اینچنینی خلق کند. اگر به چشم یک فیلم ترسناک هالووین ۲۰۱۸ را نگاه میکنید بدجوری توی ذوقتان میخورد ولی اگر دنبال یک کمدی در حد واینرهای اینستاگرام هستید این فیلم انتخاب بدی نیست.

فصل دوم این سریال اسمش هست "بیرانوند"

فیلم ۲۲ مایل ثابت میکند حتی با وجود یک سری آدم حرفه‌ای و کاربلد هم میشود یک فیلم ضعیف و بی سروته ساخت. عوامل فیلم را که نگاه میکنی ته دلت قند آب میشود که قرار است یک فیلم فوق العاده و شاهکار را تماشا کنی اما به هیچ وجه دلتان را صابون نزنید که ۲۲ مایل بدجوری شما را ناامید میسازد کارگردان فیلم پیتر برگ است که علاقه خاصی به مارک والبرگ دارد و فیلمهای زیادی با هم کار کرده‌اند. دیپ‌واتر هوریزون، روز میهن پرستی ، نجات یافته و ... پیتر برگ فیلم هنکاک را هم در کارنامه دارد یک فیلم ابرقهرمانی با شرکت ویل اسمیت که البته فیلم موفقی نبود. از آن طرف حضور ایکو اویس در فیلم نوید صحنه های اکشن جذاب را میدهد بازیگری که در سری فیلمهای یورش خودش را به عنوان یک بازیگر اکشن خاص اثبات کرد اما همه این افراد در کنار هم فیلم بسیار بدی به وسعت ۲۲ مایل مربع رقم زده‌اند. ########در نوشتن متن سعی کرده‌ام که هیچگونه اشاره خاصی به داستان فیلم نداشته باشم ولی اگر از کسانی هستید که حتی کلیت یک داستان برایتان از جذابیت فیلم میکاهد این متن ممکن است حاوی اسپویل باشد. ######## عوامل حتی در انتخاب اسم فیلم هم هیچگونه خلاقیتی به خرج نداده‌اند. داستان فیلم به جز پایان آن بسیار شبیه به فیلم ۱۶ بلوک به کارگردانی ریچارد دانر با شرکت بروس ویلیس در سال ۲۰۰۶ است آنجا هم قرار است که یک شاهد را از میان توپ و تانک و گلوله به شانزده بلوک آنطرف‌تر منتقل کنند. البته شباهتهایی هم بین داستان فیلم ۲۲ مایل و فیلم ،safe با شرکت جیسون استاتهام هم وجود دارد . به هر حال ایده فیلم به طرز فجیعی کپی برداری مطلق است. خوب داستان فیلم و اسم فیلم که کپی باشد بقیه ماجرا هم قابل حدس زدن است. فیلنامه بی سر و ته ۲۲ مایل شاید در حد چند خط و یا چند صفحه بوده است و عملا صحنه ها انگار فی‌البداهه ساخته شده‌اند. بازیهای بسیار بد بازیگران تنها مشکل فیلم نیست. شخصیت مارک والبرگ که سعی دارد نقش آدمهای باهوش و بددهن را بازی کند اصلا درنیامده است. او در ابتدای فیلم طی یک سری نریشن و مونولوگ به عنوان یک انسان خاص و باهوش معرفی میشو اما طول فیلم نه تنها هوش و ذکاوت خاصی از او نمی بینیک بلکه در آخر هم مثل یک احمق جلوه میکند. بددهنی و عصبی بودنش هم نتوانسته است جذابیتی ایجاد کند و بیشتر یک شخصیت تو مخی شده است. صحنه‌های اکشن فیلم به جز چند مورد بسیار آماتور هستند.و حتی ایکو اویس هم جز چند صحنه کوتاه کمکی به ماجرا نکرده است فیلمنامه غیرقابل باور ۲۲ مایل پر از تناقض است استفاده بیش از حد و افراطی از تکنولوژی به طوریکه غیر واقعی میشود و در عین حال مثل موشهای احمق در تله افتادن اصلا با هم جور در نمی آیند. پایان فیلم که قرار بوده است بزرگترین شوک ممکن باشد با کمی دقت قابل حدس زدن است و به همه اینها جلوه‌های ویژه بی کیفیتی مثل صحنه‌های انفجار نارنجکهایی که در یک صحنه مثل بمب هیدروژنی عمل میکنند و در صحنه دیگر مثل ترقه‌های چهارشنبه سوری و با زیر تشک قایم شدن میشود از انفجارشان جان سالم به در برد، را اضافه کنید. بازیگران زن فیلم را حذف کنید هیچ اتفاقی نمی افتد و البته فیلم پر از شخصیتهایی است که مشخص میست چرا و به چه دلیل در فیلم گنجانده شده‌اند. خلاصه و کوتاه بگویم انتظارتان با وجود عوامل فیلم بالا میرود ولی فیلم ۲۲ مایل وققتتان را هدر میدهد.

متاسفانه اسکات ادکینز علیرغم استعداد بسیار بالا و فیزیک مناسب برای فیلمهای اکشن در انتخاب فیلم بسیار بد عمل میکند، کارنامه ادکینز پر است از فیلمهایی بسیار بد و بی کیفیت اکشن که به کارنامه اسکات ادکینز لطمه بدی وارد کرده اند، در حالیکه ادکینز با سری فیلمهای شکست ناپذیر یا همان بویکای خودمان و چند فیلم خوب دیگر نشان داده است که هیچ چیزی برای اینکه یک ستاره سینمای اکشن باشد کم ندارد . ( او بازیگر ژانر اکشن است و نباید انتظار فیلمهای فلسفی با بازی زیر پوستی از ادکینز داشته باشیم و لذا منظورم از فیلم خوب و بد در این ژانر خلاصه میشود.) ******************************************************************** خوب بعد از این مقدمه کوتاه چند خط هم راجع به فیلم close range بنویسیم ترجمه تحت الفظی اسم فیلم " محدوده نزدیک" است که بعضی از سایتها اسم فیلم را "یک قدم تا مرگ" هم ترجمه کرده اند. خبر خوب اینکه کارگردان این فیلم جناب ایزاک فلورنتین هستند یعنی کارگردان فیلمهای سری شکست ناپذیر و نینجا که از بهترین فیلمهای ادکینز هستند فلورنتین اصول ساخت فیلمهای اکشن رزمی را خوب میداند و طراحی صحنه های مبارزه را بالاتر از حد متوسط انجام میدهد . فیلمبرداری خاص خودش را هم در صحنه های نبرد اجرا میکند و زاویه دوربین به طور کاملا فعالی هر لحظه عوض می شود ( بهتر بگویم دوربین مدام در حال چرخش است ) فیلم محدوده نزدیک در بین فیلمهای اکشن فیلم متوسط رو به بالایی محسوب می شود، چرا که اولین فاکتور یک فیلم اکشن رزمی را دارد یعنی صحنه های مبارزه باور پذیر هستند که البته با وجود اسکات ادکینز و یک کارگردان با تجربه در این زمینه خیلی هم طبیعی است . داستان فیلم یک موضوع کاملا تکراری و کلیشه ای است، آدم بدها یکی از عزیزان قهرمان را اذیت می کنند و او هم مجبور می شود دخل همه آدم بدها را بیاورد پس لطفا منتظر چیز خاصی جر اکشن و هیجان نباشید. در مجموع در میان خیل عظیم فیلمهایی که جناب ادکینز بازی کرده است این فیلم در بین فیلمهای نسبتا خوب قرار میگیرد چیزی در مایه های فیلم "مردتصادف" با بازی همین آقای اسکات ادکینز . دوستانی که قصد دارند یک ساعت و بیست دقیقه وقتشان را صرف دیدن یک اکشن متوسط به بالا کنند در دانلود این فیلم شک نکنند. کسانی هم که ژانر اکشن را نمی پذیزند و علاقه ندارند مطمئن باشند که این فیلم اصلا به دردشان نمیخورد. نمره این فیلم در imdb 5 از 10 می باشد در راتن تومیتوز هم نمرات متوسط 6از 10 و 205 از 5 را کسب کرده است که همه و همه گواه این است که با یک فیلم متوسط طرف هستیم. که البته خبر بدی نیست چرا که میتونست فیلم خیلی بدی باشه! از بچه های دیبا موویز هم ممنونم