توصیه میکنم یه سرچ درمورد نحوه محاسبه امتیاز بزنید

قصد توهین ندارم 120 میلیارد دلار میدونی چقدره؟

دوستانی که نمیتونن فیلم رو درک کنن خواستم از دانش کمترم نسبت به دوستان چند نکته رو بگم اول اینکه کل فیلم خلاصه میشه در چند دیالوگ جولز و وینسنت که درمورد اتفاقی بودن همه چی یا دخالت خدا بحث میکنن که یا همه چیز عادیه یا طبق برنامه خدا جلو میره نمردن جولز کار خدا بود ولی تارانتینو از شما در طول فیلم میپرسه ایا کشتن های اتفاقی مانند شلیک تو ماشین یا کشتن برت روی صندلی یا بخشیدن بوچ کارهای خدا بودند یا اتفاقی همه صورت گرفته؟در سینمای هالیوود همیشه تارانتینو درفیلماش از شما میپرسه مردن ها اتفاقیست یا کار خداست وقتی جواب پیدا میکنید حالا با خون زیاد و مرگ های وحشیانه به شما دو حس میده اول اینکه لذت از اون نوع مرگ ها پس شما مردن رو اتفاقی میبینید و دیگری حس نفرت از این مرگ ها و دو دلیل میشه پیدا کرد یکی اینکه این مرگ رو با شخصیت مهربان خدا یکی نمیدونید و دلیل اینکه نمیخواید قبول کنید مردن برای خدا لذت بخشه....دوستانی که با مرگ های پرخون و وحشیانه حال نمیکنن : این خصلت تارانتینوست که مرگ رو وحشیانه نشون میده چون قبل هم گفتم یا لذت میبرید یا حس تنفر پیدا میکنید وگرنه مرگ های ساده در خیلی از فیلم ها به ادم اصلا احساسی نمیدن پس حذف کردن یک شخصیت بیهوده میمونه....دوستانی که میگن اخه مگه با معقوله مرگ میشه شوخی کرد و کار داغونیه: دوستان عزیز مرگ اون کاکا سیاه تو ماشین اتفاقی بود و بخاطر همین اون دو شخصیت شوکه نشدند و این همون قبول کردن اتفاقات و مرگ برای اونا حسی لذت بخش بود اونقدر لذت بخش که همیشه جولز با ایه های کتاب مقدس ترکیبش میکرد...اینکه اینکار باب میل بعضی دوستان نبود خب طبیعیه هنر هیچوقت همه شاخه هاش برای همه افراد نیست هنر باید خاص پسند باشد خیلیا نولان خیلیا فینچر خیلیا وودی الن خیلیا تارانتینو خیلیا کوراساوا و .....دوستان کل اتفاقات فیلم در 24 ساعت اتفاق میفته و این برش های زمانیه که یه کم براتون گنگ و نامفهوم میشه که چرا فیلم حوصله سر بری هست ممنون بابت وقتی که گذاشتین و خوندین

دوستان واسه خلاص شدن از هاردساب بهترین راه اینه تو گوگل سرچ کنید زرد کردن رنگ زیرنویس اینطور میشه راحت خوند اموزش بلور کردن هاردساب در کی ام هم تو گوگل هست

افزونه رو مرورگرت نصب کن

نظر سایر منتقدین در مورد این فیلم: سایمون آبرامز Simon Abrams منتقد راجر ایبرت RogerEbert.com نوشته است: “بااینکه بلک در بعضی صحنه‌ها می‌درخشد، اما در بیشتر فیلم انرژی صحنه‌های مهیج را می‌گیرد. هر اجرای خوب کمدی نیازمند یک تبادل درست با بازیگران روی صحنه است. بااین‌حال به نظر می‌رسد بلک علاقه‌ای به این تبادل و بازی با سایر بازیگران ندارد. بااینکه به نظر می‌رسد این موضوع اهمیت چندانی نداشته باشد اما هنگامی‌که واکارو نمی‌تواند به‌خوبی احساساتش را ابراز کند و یا دیالوگ‌های بلانشت بسیار ضعیف هستند، خودش را خیلی خوب خودش نشان می‌دهد. بلک بیشتر از هر کس دیگری باید به داد «خانه‌ای با ساعتی درون دیوارهایش» می‌رسید، اما متأسفانه کاری برای این فیلم نکرده است.” این فیلم مارک کندی Mark Kennedy منتقد آسوشیتد پرس The Associated Press را راضی نکرده است: “به نظر می‌رسد بلک و بلانشت در دو فیلم متفاوت بازی می‌کنند. بلک در کمدی سطح پایین و بلانشت در یک درام انگلیسی جدی. اواخر فیلم چتری سلاح بلانشت شده و دشمنان را با نورهایی از بین می‌برد و شما را یاد مری پاپینز Mary Poppins می‌اندازد. بلک چطور؟ باورتان می‌شود در یک باید در یک سکانس کاملاً آزار‌دهنده صورت پر ریش بلک را بر روی بدن یک کودک تحمل کنید؟ همه‌ی این‌ها درنهایت به پایانی آشفته‌تر و درهم‌تر می‌انجامد و با صحنه‌ی پایانی کل فیلم زیر سؤال می‌رود.”اما متیو موناگل Matthew Monagle منتقد آستین کرونیکالAustin Chronicle نظری کاملاً متفاوت دارد: “الی راث و مناسب خانواده کلماتی نیستند که معمولاً در کنار هم دیده شوند. از راث به‌عنوان کارگردانی که فیلم‌های ترسناک بسیار خشن را وارد هالیوود کرده است یاد می‌شود؛ بنابراین جای تعجب ندارد که «خانه‌ای با ساعتی درون دیوارهایش» یکی از بهترین فیلم‌های عجیب برای رده‌ی سنی کودکان باشد. کسی شهرت دارد همه‌چیز را زیادی پیش می‌برد، این بار اما خوب می‌داند کجا باید توقف کند.‌”

وقتی فیلم‌ساز می‌خواهد از ظواهر و مبل‌های متحرک و دیوارهای زنده فراتر برود و یک قصه را خلق کند، The House with a Clock in Its Walls طوری زمین می‌خورد که از میانه‌های داستان می‌فهمیم هیچ شانسی برای موفقیت ندارد

بیایید با هم نگاهی به نقدهای منتشر شده از فیلم Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald بیندازیم: جیمز موترام | توتال فیلم ۱۰۰ از ۱۰۰ با ساخت و اکران این اثر، دنیای جادوگری رولینگ بیشتر از پیش بزرگ شد. از طرف دیگر ییتس هم به عنوان کارگردان تا حد زیادی خلاقیت خود را در این اثر به کار برد. دیوید گریفین | آی جی ان ۸۰ از ۱۰۰ یک قسمت بسیار قوی در مجموعه حماسی جی کی رولینگ از دنیای جادوگری. رولینگ در همان قسمت ابتدایی سری فیلم Fantastic Beasts (جانوران شگفت انگیز) پیشرفت زیادی داشت و این بار شخصیت‌های خود را به نوعی به نمایش گذاشت که جذاب و درگیر کننده بودند؛ با اینکه تمامی شخصیت‌ها، به یک اندازه مساوی مورد توجه قرار نگرفتند. هم جانی دپ و هم ادی ردمین در نقش‌هایی که به آنها سپرده شده شگفت انگیز عمل می‌کنند. چارلز بارفیلد | پلی لیست ۷۵ از ۱۰۰ با اینکه قسمت اول این مجموعه نسبتا ناجور و بد ترکیب بود، اما می‌توان گفت که دنباله آن خودش را تا حدودی پیدا کرده و در مسیر مخصوص به خودش افتاده است؛ این فیلم نسبت به قسمت قبل تیره‌تر، عجیب‌تر، مرتبط‌تر و بله، خیلی جادویی‌تر شده است. لیاه گرین بلات | اینترتینمنت ویکلی ۶۷ از ۱۰۰ ممکن است تا پایان سال جاری، اثری زیباتر و مجلل‌تر از فیلم Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald روی پرده سینماها نرود. اولی ریچاردز | تایم اوت ۶۰ از ۱۰۰ قسمت دوم این مجموعه اسپین آفی هری پاتر، تصاویر پیچیده‌تر و باشکوه‌تری را به تصویر کشیده است. با این حال، داستان و جریانات آن آنقدر زیاد است که نمی‌تواند آنطور که باید و شاید، اوج بگیرد. مایک رایان | آپروکس ۴۰ از ۱۰۰ بخش زیادی از زمان این فیلم، ما در حال آشنا و روبه‌رو شدن با شخصیت‌های جدیدی هستیم که خودشان داستانی بسیار طولانی در رابطه با گذشته‌ی مرموزشان دارند. از طرف دیگر، اینگونه احساس می‌شود که فیلم جانوران شگفت ‌انگیز: جنایات گریندل والد یک نوع دایره‌المعارف یا ضمیمه برای خود سری فیلم هری پاتر است. دیوید سیمز | آتلانتیک ۳۵ از ۱۰۰ می‌توان گفت که این فیلم عمدتا برای این ساخته شده تا پاسخ سوال‌هایی را بدهد که هیچکس اصلا به آنها فکر نکرده است؛ سوال‌هایی که هیچکس در رابطه با سری کتاب‌هایی که قبلا داستان کامل را شرح دادند، نخواهد پرسید. دن کویس | اسلیت ۲۰ از ۱۰۰ به فیلم Fantastic Beasts: The Crimes of Grindelwald تبریک می‌گوییم که توانست لقب اولین اثر افتضاح دنیای گسترده و جذاب جادوگری هری پاتر را کسب کند. دو قسمت ابتدایی سری فیلم هری پاتر اصلا آثار خوبی به حساب نمی‌آیند اما مهم نیست که کریس کلمبوس چقدر آنها را غیرجذاب و به‌شدت طولانی ساخته است؛ زیرا آنها به خاطر داستان‌های فوق‌العاده جذاب و واقعا جادوگرانه‌ای که برای آنها نوشته شده بود، نجات یافتند و آثار محبوبی شدند.

واقعیت صرفا در نگاه آدم‌های مختلف، جلوه‌های متفاوتی هم به خود می‌گیرد و مزیت «آن‌ها نباید پیر شوند» نسبت به نود و نه درصد داستان‌های روایت‌شده درباره‌ی جنگ جهانی اول هم چیزی نیست جز آن که به همه‌ی این واقعیت‌های مختلف، اجازه‌ی زندگی می‌دهد

امتیاز ها و نقد های خانه ای که جک ساخت: 50 | به نظرم «فون‌تریه» از زمان «شکستن امواج» فیلمی نزدیک به یک شاهکار نساخته و «خانه‌ای که جک ساخت» هم این قضیه را نقش نمی‌کند.این فیلم چیزی بین یک شاهکار و یک فیلم انقلابی خوب است. این فیلم به گونه‌ای ساخته شده که به زیر پوست شما نفوذ کند و این کار را نیز می‌کند. اما این نفوذ فیلم بیشتر می‌شد اگر برای «جک»، یک همتای انسانی نیز ارائه می‌داد. (اگر این قدر بر وزوز زامبی‌وار و بی‌محبت «مت دیلون» باقی نمی‌ماند) Owen Gleiberman Variety 40 | دو ساعت و نیم شکنجه و خودآزاری با تعداد بسیار زیادی ایده که متاسفانه هیچ‌کدام به جایی نمی‌رسند. Robbie Collin Telegraph 40 | کابوس مزاح‌آمیز جدید فون‌تریه «خانه‌ای که جک ساخت» دو ساعت و نیم است اما طولانی‌تر به‌نظر می‌رسد. فیلم آزمون سختی از رعب و وحشت و طاقت‌فرسا بودن است که دقیقا به همان میزانی که می‌ترسیدم خشمگین‌کننده باشد، برانگیزاننده است. اما با چیزی به پایان می‌رسد که من باید تصدیق کنم که یک پایان تماشایی ترسناک است و یک قاتل متعال را اینجا در کن منفجر می‌کند. فیلم با یک انفجار عظیم اما نیمه‌جدی پایان می‌یابد، یک جلوه‌ی بصری عجیب و غریب و یک قطعه موسیقی گستاخانه روی عنوان‌بندی پایانی تا شما را علی‌رغم این‌که بخواهید، حین روشن شدن چراغ‌های سالن، در حال خندیدن رها کند. جایی که فون‌تریر معتقد است کمدی سیاه بامزه است، خصایصی مثل خنده‌دار و عجیب و غریب بودن وجود دارد. Peter Bradshaw Guardian «خانه‌ای که جک ساخت» بی‌شک فیلمی است که باید به تماشای آن نشست. اما نکته‌ای که شگفت‌زده‌تان خواهد کرد این است که فیلم به همان اندازه که آزار دهنده است، پوچ هم هست. David Rooney Hollywood Reporter «لارس فون تریه» احمق است، مغرور است و رفتاری تحقیرآمیز دارد اما زمانی که لازم باشد، فیلم‌ساز بااستعدادی است. اما لحظات کمی در «خانه‌ای که جک ساخت» وجود دارند که حماقت او کاملاً بر استعدادش مستولی نمی‌شود. Justin Chang Los Angeles Times

بیایید با هم نگاهی به نقدهای منتشر شده از فیلم First Man بیندازیم: بری هرتز | گلو باند میل (تورنتو) ۱۰۰ از ۱۰۰ فیلم نخستین انسان چند بعدی، همه جانبه، درگیر کننده و تا حدودی گیج کننده ساخته شده است. تورمیس لافلی | فیلم ژورنال اینترنشنال ۱۰۰ از ۱۰۰ یک قدم یا اثر بسیار بزرگ، حتی برای دیمین شزل به عنوان جوان‌ترین کارگردان دارنده‌ی جایزه‌ی اسکار در بخش بهترین کارگردان. فیلم نخستین انسان این کارگردان که از لحاظ فنی شگفت‌انگیز محسوب می‌شود، یک اثر شاعرانه و غیر بلاک باستری است. رافائل موتامایور آگویتون | آی جی ان ۹۳ از ۱۰۰ فیلم First Man یک موفقیت سینمایی بسیار بزرگ و چشمگیر محسوب می‌شود که یکی از بزرگ‌ترین پیروزی‌های بشریت را جشن می‌گیرد (همچنین برای اتفاقات غم‌انگیزی هم که بعد از این پیروزی رخ می‌دهد، سوگواری می‌کند). با این حال، این اثر هرگز روند داستان شخصی و کوچکی را که درباره‌ی مردی است که به سر کار می‌رود، از دست نمی‌دهد. جاشوآ راث کاف | تایم اوت ۸۰ از ۱۰۰ اجازه دهید افرادی که به سینما می‌آیند و در حین تماشای فیلم پرچم‌های آمریکا را می‌شمارند، برای هیچ عصبانی شوند. آنها مورد مهم‌تر و جذاب‌تری را از دست خواهند داد؛ یک لحظه و زمانی که ملت به دنبال برتری هستند و در این فیلم نشان می‌دهد که چقدر این تلاش می‌تواند هوشمندانه باشد و چه رویاهایی به حقیقت می‌پیوندد.

با هم نگاهی به نقدهای منتشر شده از فیلم Roma بیندازیم: جو مورگنسترن | وال استریت ژورنال ۱۰۰ از ۱۰۰ هیچ راه دیگری وجود ندارد که بتوان بهتر از این، این موضوع را بیان کرد: فیلم روما، یکی از بهترین و یکی از تکان دهنده‌ترین آثار سینمایی‌ای است که من تا امروز دیده‌ام. دانا استیونز | اسلیت ۱۰۰ از ۱۰۰ می‌توان گفت که فیلم روما یک اثر هیپنوتیزم کننده، فوق‌العاده احساسی، تکان دهنده و به‌شدت عالی است؛ ویژگی‌هایی که زمانی که یک اثر سینمایی به روی پرده سینماها می‌رود، باید آنها را در خود داشته باشد. توماریک لافلی | تایم اوت ۱۰۰ از ۱۰۰ یک اثر سینمایی فوق‌العاده شاهکار که دارای بافت‌های غنی‌ای درون خود است. فیلم روما را می‌توان خالص‌ترین و انسانی‌ترین اثر سینمایی دانست. رابین کالین | تلگراف ۱۰۰ از ۱۰۰ اینگونه احساس می‌شود که هر کدام از صحنه‌های این فیلم، مملو از جزئیاتی واضح و شفاف است؛ جزئیاتی از تجدید یک خاطره‌ی بسیار مهم یا تکرار شدن یک رویای خاص.