یعنی چی بگم خدایی.... طرف از ارتفاع حداقل 100 متری میوفته رو تنه درخت درخته میره تو کمرش از اون طرفش در میاد شبش میخوابه خودشو داغ میزاره فرداش شیکمش خوب میشه انگار اتفاقی نیوفتاده... بعدم انگار اصلا اتفاقی نیوفتاده میره راحت کاراشو میکنه... بعد اصن نمیدونم مگه یه ادم چقدر خون تو بدنش داره برا اینا تموم نمیشد طرف نصفش رفته انگار نه انگار پا میشه راحت دعوا رو ادامه میده اصن چقد جالب... مگه داریم اصن مگه میشه کارگردانش فکرکنم دوتا گوش دیده بالاسر مخاطباش خلاصه بگم که این فیلم مرز های مضخرف بودن و تخیلی بودن و هرچی که فکرشو بکنید رو جا به جا کرده چی بگم والا کارگردانش چیز عجیبیه اصن