دوستان یک سوال نامرتبط الان دانلود از دیبا ترافیک داخلی حساب میشه یا بین الملل؟

**welcome to colosseum** وقتی میگوییم گلادیاتور، از موسیقی شاهکار و تمام عیار هانس زیمر کبیر صحبت میکنیم وقتی میگوییم گلادیتور، از فضاسازی بینظیری صحبت میکنیم که همراه با کاراکتر ها در روم باستان و در میدان های نبرد برمیخیزیم و دوشادوش آنها شمشیر میزنیم و در مقابل تشویق تماشاچیان با افتخار دستهایمان را بالا میگیریم وقتی میگوییم گلادیاتور، یاد فیلمبرداری، انتخاب لوکیشن و شات های فوق العاده ای می افتیم که در انتقال حس به بیننده سنگ تمام میگذارند و در نهایت وقتی میگوییم گلادیاتور، از بازیگری های خارق العاده ای صحبت میکنیم که بیننده را در جایش میخکوب میکند حال، وقتی میگوییم گلادیاتور، شما یاد چه چیزی می افتید؟

نه بد، نه خوب بعد و تفکر سیاسی پشت این اثر را کنار بگذاریم، اثر خوبی در ژانر جنگ آن هم در سال 1999 را مشاهده کرده ایم 1. طبیعتا اولین نکته این فیلم تیم بازیگری خوب آن است و جورج کلونی و مارک والبرک به خوبی از عهده آن برآمده اند 2. چه در زمینه فیلمبرداری و چه در زمینه موسیقی متن آن هم مخصوصا در سکانس هایی که تلاش شده معصومیت و ذات خوب آمریکایی ها به تصویر کشیده شود 3. کادر بندی خوب اما مسلما ترکیب دریای بیکران سینما و هنر با لجنزار سیاست معمولا خوب از آب در نمی آید و به همین دلیل تاثیر این لکه های ناموفقیت را در فیلمنامه مشاهده میکنیم که ارزش آنرا به مراتب پایین آورده است

خیلی ضعیف به شدت ناموفق در ژانر کمدی تم فیلم کاملا نامعلوم یعنی معلوم نیست فیلم سعی در چه چیزی دارد تا به مخاطب نشان دهد پرش های داستانی به شدت گیج کننده

**روایت داستانی واقعی با چاشنی بازیگری شاهکار** همیشه در فیلمنامه ی فیلم هایی که موضوع آنها براساس واقعیت است، دست کارگردان برای افزودن جذابیت داستان بسته است. اما دیوید راسل به صورت حرفه ای از این چالش سربلند بیرون می آید. اگر بخواهیم نقد کوتاهی بر این اثر داشته باشیم، به نکات زیر برخورد میکنیم: 1. بازیگری بازیگرها واقعا در این فیلم خیلی خوب عمل کرده اند ولی کریستین بیل یک سطح عالی ای از بازیگری را به تصویر میکشد و حقیقتا حرفی برای گفتن نمیگذارد و تنها اسکارش را هم بدست می آورد. 2. موضوع و روایت داستان این فیلم چالشِ انتخابِ بینِ موفقیت و خانواده، برای یک ورزشکار را به خوبی به نمایش میگذارد و سیر داستان نیز ما را به همراه شخصیت اصلی به چالش میکشد. 3. فیلمبرداری با توجه به اینکه سکانس هایی از فیلم را در رینگ بوکس سپری میکنیم، استفاده ی دستیِ دوربین برای انتقال حس تنش و مبارزه در رینگ بسیار ضروری است و اینکار در فیلم به خوبی انجام میشود. 4. فضاسازی وجود یک رنگ بندی و تم قدیمی مانند در فیلم دقیقا حس مشاهده یک داستان واقعی در دهه 90 میلادی را به ما میدهد. در پایان این اثر را میتوان اثری موفق در ژانر زندگینامه و ورزشی نامید. 8/10 باتشکر از وقتی که گذاشتید.

*اثری متفاوت و شاید نه چندان درخورِ اسم لانتیموس* به نظر من ،این فیلم به عنوان اثر هنری و سینمایی حرف زیادی برای گفتن نداشت و صرفا داستان و محتوای تکراری "کثافت و لجنزار بودن دربار و سیاست و عدم وجود صداقت در افراد و به طبع آن جاه طلبی آنها" را به تصویر کشید. در کل اگر بخواهیم نقدی کوتاه بر این کار داشته باشیم، نکات مثبت و منفی را میتوان به شکل زیر بیان کرد: **نکات مـــثــــــبــــت: 1- وجود بازیگران توانا و حرفه ای; به جرئت میتوان گفت که هر سه ضلع مثلث اصلی داستان یکی از دلایل جذب مخاطب و همراهی آن تا انتهای داستان می باشد. 2- فیلمبرداری جالب و به نسبت متفاوت; استفاده مکرر ولی مناسب و به جا از لنزهای واید(wide) برای دسترسی و مسلط بودن بیننده بر اتاق یا راهرو و... 3- طراحی لباس و همچنین طراحی صحنه که به شکلی فوق العاده شما را در قرن 18 میلادی در وسط انگلستان رها میکند. **نکات مــــــنـــــــفــــــی: 1- شخصیت پردازی در ضعیف ترین حالت ممکن بود. از همه کارکتر ها فقط و فقط برای روایت داستان داستان استفاده شده بود. در تمام طول فیلم هیچ تلاشی برای شناساندن کاراکتر به بیننده داده نمیشود. به اینکه یک کاراکتر چه ویژگی های اخلاقی ای دیگری دارد تا تماشاچی بتواند با آنها ارتباط برقرار کند، کاملا نادیده گرفته شده بود. 2- موسیقی متن 'آزاردهنده' بود. در برخی سکانس ها موسیقی متن به جای اینکه شما را به عمق فیلم ببرد، بدتر حواس شما را پرت میکند و چه بسا بخواهید که صدای فیلم رو کم کنید. 3- پایانی ناامید کننده. شاید در حین فیلم حوصله تون سربره و حداقل تو فکر این برید که یه پایان خوب ببینید که باز هم در حسرتش خواهید ماند. 4- نکته منفی آخر هم در ابتدای متن بهش اشاره کردم این اثر صرفا یک داستان کلیشه ای رو برای چندمین بار به تصویر کشید و چندان موفق نبود. . . . . خیلی ممنون که وقت گذاشتین و نظرمو خوندید.

**ترکیبی شاهکار از کامیک و انیمیشن** اول از همه بگم به شدت سلیقه اییه این انیمیشن به شدتتتتتتت شاید به خاطر نمره خیلی خوبش و کلا فروشش و جوایزش دچار تردید بشید اما قبلش اینو مدنظر داشته باشید که مخصوصا آمریکایی ها با مجلات و داستان های کامیک زندگی کردن و بزرگ شدن پس طبیعیه که بیشتر از ماها بتونن باهاش ارتباط برقرار کنن حالا بریم سراغ خود اثر: تکنیک ها و اصطلاحات کامیک بوک ها به کرات در این انیمیشن دیده میشد و به زیبایی تونسته بودن این دو دنیا رو باهم ادغام کنن موسیقی متن با هوشیاری هر چه تمام تر انتخاب شده: 'هیپ هاپ' و 'رپ' و 'آر اند بی' شرق آمریکا (بروکلین) و اینکه سبک موسیقی یی رو انتخاب کردن که در زمان های مخصوص بتونه احساسات لازمه رو انتقال بده و اون حس همدردی یی که با کاراکتر ها میکنیم، حاکی از انجام اون به بهترین نحو ممکنه همچنین ترکیب احساسات خیلی عالیه. مثلا تو یه صحنه ممکنه بغض گلوتونو گرفته باشه اما چند لحظه بعد میبینید که دارید قهقهه میزنید ***شاید کمی اسپویل** نکته بعدی هم اینه که تا حدممکن سعی کرده بودن قهرمان ها رو از متنوع ترین دنیا ها انتخاب کنن تا اون مفهوم 'وجود انواع قهرمان ها' رو به تصویر بکشه ***پایان کمی اسپویل*** درنهایت میشه گفت که این اثر در ژانر انیمیشن، درام، کمدی و انگیزشی باشه و به جرئت میشه گفت که تو همشون هم عالی عمل کرد شاید فکر کنین که این داستان خیلی کلیشه اییه اما ساخت یک اثر کلیشه اییه موفق، کار هر کسی نیست

احسنت...دقیقا اومدم نظر و نقدمو بنویسم، قبلش کامنت شما رو دیدم دیدم کاملا درست و زیبا نظرتون رو بیان کردین و کاملا با شما موافقم

وای چقد این فیلم قشنگ بود چقد حس های متفاوتی به آدم میداد. خنده، گریه، نفرت، عصبانیت،محبت و عشق.... قشنگ از اون دسته فیلم هاس که هر چن وخ یه بار میبینیش و روحت تازه میشه حتما پیشنهاد میکنم ببینید

یه نقد و برداشت کوتاه بکنم: اول از همه بگم موسیقی متن عااااااااااااااااالیه. بینظیر این فیلم به شدت سطح بالاس. چرا؟ چون هم میتونید شاهد یه درام عاشقانه فوق العاده ای باشید که خیلی استادانه شما رو وارد دنیای روابط عاطفی میکنه و کاملا منصفانه به بازگوی مشکلات توی رابطه میپردازه در عین حال اگه عمیق تر بهش نیگاه کنید یه سری دغدغه های زمان حال و حتی آینده بشریت رو به تصویر میکشه و خیلی ریز و سوسکی تو طول فیلم به بیننده تلنگر میزنه مثل: 1. سرعت «پیشرفت تکنولوژی» از سرعت پیشرفت «فرهنگ استفاده» از اون پیشی گرفته 2. ناتوانی انسان در ایجاد یه رابطه عمیق و رویارویی مستقیم با احساسات 3. و در نهایت کمتر شدن مسولیت پذیری انسان

ینی واقعا ایول به تایلندیا امکان نداره موقع دیدنش حس حماسی نگیرتتون انتقال حسش به بیننده واقعا عالیه. ینی بیشتر جاهاش همزمان با کاراکترها عصبانی میشید، جو میگیرتتون، شوکه میشید، میخندید یا حتی ناراحت میشید و یه چیزیش که خیلی باش حال کردم موسیقی متنش بود که حقیقتا لذت بخش بود خلاصه اینکه ببینید دیگه...

یعنی بازی شخصیت اصلی محشره. پارادوکس و تناقض ِ رفتارش رو میشد تو تک تک لحظات فیلم مشاهده کرد.اون عصبانیت ناگهانیش، دقت فوق العاده ش به جزییات، تغییر یهویی موضوع بحث و تسلط بینظیری که تو عوض کردن میمیک صورتش داره، واقعا مثال زدنیه. حتما پیشنهاد میکنم که ببینیدش و لذت ببرید.