یادش به خیر، من این فیلم رو توی سینما دیدم. دو بار.

داستین هافمن برای بازی در این نقش به مدت چند هفته هر روز به بیمارستان‌های روانی سر می‌زد تا از نزدیک با رفتارهای بیماران روانی آشنا بشه. یکی از بهترین فیلم‌هایی می‌تونه باشه که توی عمرتون دیده‌اید اگر یک سینمایی حرفه‌ای باشید.

عمویی شاید سینما حالیت نمی‌شه وگرنه فیلم تاپ می‌دونستی یعنی چی.

نمی‌دونم چرا نیکلاس کیج این‌قدر توی ایران طرفدار داره! اصلا بازیگر خوبی نیست و تقریبا به جز ایران هم هیچ‌جای دیگه‌ای محبوب نیست. نیکلاس کیج با پنج بار نامزدی برای دریافت جایزۀ تمشک طلایی که هر سال به بدترین بازیگر اهدا می‌شه جزو رکوردداران در این زمینه است!

اسپم من وارد سایت که می‌شم توی بعضی از صفحات فیلم‌ها یا سریال‌ها که وارد می‌شم انگار که از سایت خارج شده باشم، آی‌دی من رو نمی‌شناسه و نمی‌تونم کامنت بذارم ولی توی بعضی از صفحات مشکلی نیست، مثل همین صفحه. کسی به همچین مشکلی برخورد کرده تا حالا یا فقط من این‌جوریم؟

اگر قسمت بالا سمت چپ پوستر فیلم رو نگاه کنید قسمت قهوه‌ای صورت سگ شبیه نصف صورت ئی‌تی می‌مونه!

ههه باشه عمو.

زیاد هم به حرف‌های رائفی‌پور گوش نکنید، اون مخش تاب داره!

عزیز جان همجنسگرایی ژنتیکیه و قبل از تولد تعیین می‌شه و دست اشخاص نیست. گرایش جنسـی چیزی نیست که با هوی و هوس قابل تغییر دادن باشه. یک فرد دگرجنس‌گرا هرگز نمی‌تونه در اثر تبلیغات همجنس‌گرا بشه و یک همجنس‌گرا هم نمی‌تونه دگرجنس‌گرا بشه. حتی انجمن‌های پزشکی و روانپزشکی اکثر کشورها نسبت به «درمان کردن» همجنس‌گرایان هشدار داده‌اند و عنوان کرده‌اند که این‌جور اقدامات اصلا تحت حمایت نهادهای علمی نیستند. یعنی حتی به زور و تحت عنوان درمان هم نمی‌شه و نباید گرایش جنسی کسی رو تغییر داد چه برسه به این که با یه صحنه توی یه فیلم کسی گرایش جنسیش تغییر کنه! این که می‌بینید جدیدا توی فیلم‌ها و سریال‌ها این مسئله زیادتر از قبل به چشم می‌خوره به این دلیله که برای افرادی مثل شما جا بندازند که همجنس‌گرا هم یک آدم است و گناه نکرده که همجنس‌گرا متولد شده. قدیم‌ترها این مسئله تابو بود و مردم با دیدۀ تحقیر و تنفر به همجنس‌گرایی نگاه می‌کردند بنابراین الان هنرمندانی که تریبونی برای حرف زدن در اختیار دارند، دارند نسبت به این نابرابری و بی‌عدالتی که تا قبل از این نسبت به همجنس‌گرایان ابراز می‌شد واکنش نشون می‌دهند تا اون‌ها هم مثل هر انسان دیگری حق برخورداری از تمام حقوق انسانی و بدون تبعیض رو داشته باشند. در دورانی هم که برده‌داری لغو شد فیلم‌های زیادی با موضوع برابری نژادی ساخته شد و هنوز هم ساخته می‌شه تا به مردم یادآوری کنه که رنگ و نژاد نباید مایۀ تحقیر کردن کسی بشه. آیا تا حالا یک فیلم دیده‌اید که توش از برده‌داری طرفداری شده باشه؟ خب امپریالیسم جهانی که شما ادعا دارید هالیوود ابزار قدرتشه که به نفعش بود که برده‌داری پابرجا بمونه تا بتونن کشورهای دیگه رو تحت عنوان انسان‌های پست‌تر استثمار کنند. پس چرا فیلمی در طرفداری از برده‌داری ساخته نمی‌شه؟ ول کنید این تئوری‌های پوسیدۀ دایی جان ناپلئونی‌تون رو! شما فکر می‌کنید در هالیوود چند نفر مشغول کار هستند؟ عوامل یک فیلم، فقط یک فیلم معمولا بیشتر از ده هزار نفرند. در فیلم‌های بزرگ این رقم تا 15 یا 17 هزار نفر هم می‌رسه. حالا چند تا استودیوی بزرگ و کوچیک فیلم‌سازی و انیمیشن‌سازی و ... در هالیوود هست؟ سالانه چند فیلم و سریال و انیمیشن و ... ساخته می‌شه؟ من آمار دقیق ندارم اما فرض می‌گیرم که فقط در آمریکا بیش از یک میلیون نفر در صنعت سینما مشغول به کار هستند. از بازیگر و نویسنده و کارگردان و صدابردار و فیلم‌بردار و گریمور و آهنگساز و طراح صحنه و طراح لباس و دوبلور و بدلکار و جلوه‌های ویژه و گرافیست و طراح انیمیشن و سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده و تدارکاتچی و حمل و نقل و صدها شغل دیگر مرتبط با فیلمسازی. حالا آیا شما واقعا فکر می‌کنید که هالیوود تمام این صدها هزار نفر رو از بین ماموران و جاسوسان و خودفروختگان به امپریالیسم و صهیونیسم و فراماسونری دور هم جمع کرده تا برای نابودی ارزش‌های انسانی تلاش کنند؟! من از این طرز تفکر خنده‌ام می‌گیره. خودت خنده‌ات نمی‌گیره؟! حالا اصلا گیرم که هالیوود می‌خواد مردم دنیا رو همجنس‌گرا کنه! خب که چی؟ که چی بشه تهش؟ حالا اصلا همۀ مردم دنیا همجنس‌گرا شدند چی گیر هالیوود و فراماسونرها میاد؟! ول کنید بابا بیایید جدی باشیم!

می‌دونی همیشه تعداد احمق‌ها بیشتر از آدم‌های عاقل و چیزفهمه. یا مثلا تعداد آدم‌های بی‌شعور که فکر می‌کنن عقل کل هستن بیشتر از آدم‌های باشعوره. مثلا موقعی که مریم حیدرزاده هنوز توی ایران بود فروش کتاب‌های شعر دوزاریش از مجموع فروش کتاب‌های فروغ و شاملو و سهراب بیشتر بود. چرا؟ چون بیشتر مردم احمق‌اند. کسی که عقل داشته باشه مریم حیدرزاده رو با سوسک خونۀ فروغ هم برابر نمی‌دونه. اون‌هایی که ادبیات می‌فهمیدند طبیعتا آشغال‌های مریم حیدرزاده رو نمی‌خوندند اما تعداد کسانی که ادبیات نمی‌فهمند خیلی بیشتره، برای همین کتاب‌های آشغال حیدرزاده فروش می‌رفت. سینما هم همینه. کسانی مثل تو که نمی‌فهمند تعدادشون بیشتر از اون‌هاییه که می‌فهمند. پس گور بابات.

شعر نگو بچه.

ماه‌ها منتظر این فیلم بودم، امتیاز بالاش و رکوردشکنی فروشش هم من رو به دیدنش مشتاق‌تر می‌کرد اما متاسفانه به نظر من لیاقت چنین امتیاز و چنین فروشی رو نداره. یک شاهکار سینمایی لایق چنین فروش و چنین امتیازی است در حالی که اونجرز: آخربازی اصلا در قد و قوارۀ یک شاهکار سینمایی نیست. **خطر اسپویل** بازی رابرت داونی جونیور معمولی و بدون جذابیت است. همین‌طور بازی پاول رود در نقش مرد مورچه‌ای و شخصیت این کاراکتر در فیلم بسیار سطحی و نپخته و فاقد تاثیر لازم است. ضعف در فیلمنامه و تدوین نه چندان خوب هم از نکات منفی فیلم است. فیلمنامه بسیاری از پرسش‌های ذهنی تماشاگر رو بدون پاسخ می‌گذاره و از روی بعضی از نکاتی که به توضیح نیاز دارند به سادگی عبور می‌کنه. خیلی از نکات داخل فیلم توضیح علمی و منطقی ندارند. این درسته که ما با فیلمی در ژانر علمی-تخیلی روبرو هستیم اما این مسئله نباید موجب این بشه که نکات واضح علمی نادیده گرفته بشن. در سکانس‌های آغازین فیلم می‌بینیم که آیرون‌من درون سفینه‌ای است که به قول خودش هزار سال نوری با نزدیک‌ترین ستاره فاصله داره. بعد کاپیتان مارول سر و کله‌اش پیدا می‌شه و به سرعت سفینه رو به زمین برمی‌گردونه! این که سرعت نور حد نهایی سرعت در عالم است یک مسئلۀ علمی است که تقریبا اثبات شده و هیچ جسمی نمی‌تونه با سرعت بیشتر از نور حرکت کنه. حتی هر جسمی هر چقدر که به سرعت نور نزدیک‌تر بشه جرمش افزایش پیدا می‌کنه و جسمی که به سرعت نور برسه جرمش به سمت بی‌نهایت میل می‌کنه بنابراین و طبق معادلۀ آینشتاین چنانچه بخواهیم جسمی رو به سرعت نور برسونیم باید بی‌نهایت بهش انرژی وارد کنیم. از طرف دیگه جسمی که به سرعت نور برسه از حالت ماده خارج شده و به انرژی تبدیل می‌شه. حالا با تمام این توضیحات کاپیتان مارول چطور تونست سفینه‌ای رو که هزار سال نوری با نزدیک‌ترین ستاره (اون هم نه لزوما خورشید ما) فاصله داشته به زمین برسونه؟ حتی اگر با سرعت نور حرکت می‌کرد (که به لحاظ علمی غیرممکنه) می‌بایست حداقل هزار سال طول بکشه. حتی اگر بحث کرمچاله‌های فضایی باشه (که در فیلم هیچ توضیحی برای عبور کاپیتان مارول و سفینۀ حامل آیرون‌من از کرمچاله‌ها داده نشد) باز هم این کرمچاله‌ها که در تمام فضای تمام کهکشان‌ها وجود ندارند که کسی بتونه هر جایی که هست وارد یک کرمچاله بشه و از کرمچالۀ دیگه‌ای در نزدیکی زمین بیرون بپره! ممکنه شما در جایی از فضا باشید که با نزدیک‌ترین کرمچاله یک میلیون سال نوری فاصله داشته باشید و معلوم هم نیست که نزدیک‌ترین کرمچاله به زمین در چه فاصله‌ای از ما قرار داره. البته ایراد سفرهای فوق‌طولانی در کسری از زمان صرفا به اونجرز: آخربازی محدود نمی‌شه و در قسمت‌های دیگر اونجرز و خیلی دیگر از فیلم‌های تخیلی هم به چشم می‌خوره اما در این فیلم به علت قرار گرفتن در سکانس‌های ابتدایی و به‌خصوص به خاطر اشارۀ آیرون‌من به مقدار نسبتا دقیق فاصله، بیشتر به چشم می‌خوره. ایراد دیگه‌ای که به مقدار زیادی روی مُخه اینه که وقتی آنت‌من با ایدۀ سفر در زمان نزد انتقامجویان میاد اون‌ها ابتدا به سراغ استارک می‌رن و وقتی که استارک جواب رد می‌دهد نزد بروس بنر می‌رن و بنر با وجود این که خودش هم اعتراف می‌کنه که در این حیطه تخصصی نداره اما بلافاصله ماشین زمانی می‌سازه که کار هم می‌کنه! یعنی بین این همه دانشمند توی دنیا که حیطۀ تخصصی‌شون فیزیک و اخترفیزیک و کوانتوم و ... است و سالیان سال هم هست که بحث سفر در زمان و ماشین زمان رو دنبال می‌کنند و درباره‌اش تحقیق و پژوهش می‌کنند فقط کافی بود که یک دانشمند غیرمتخصص یه چند ساعت وقت صرف کنه تا ماشین زمان رو بسازه! از طرف دیگه هم تونی استارک که یک غول فناوری‌های پیشرفته و مخترع محسوب می‌شه و انواع و اقسام تکنولوژی‌های حیرت‌انگیز و هوش مصنوعی خارق‌العاده و ... رو اختراع کرده چطور تا به حال به فکر اختراع ماشین زمان که شاید وسوسه‌انگیزترین اختراع علمی باشه نیفتاده بوده اون هم در حالی که در فیلم نشون داده می‌شه که فقط با مقداری فکر کردن تونست راه حل قطعی و صحیحش رو پیدا کنه؟! مورد دیگه‌ای که بدون هیچ توضیحی با قسمت‌های قبلی اونجرز متفاوت است سایز هیکل هالک است! هالک که در قسمت‌های قبلی می‌دیدیم که فقط یک انگشتش بزرگ‌تر از دست ناتاشا است در این قسمت فقط یک سر و گردن بلندتر از استارک است! در صحنه‌ای که هالک برای گرفتن سنگ زمان به سراغ اینشنت وان می‌ره و به او می‌گه که دکتر استرنج خودش سنگ رو به تانوس داده، اینشنت وان که تا قبل از اون اصلا قصد نداشت که سنگ رو به هالک بدهد ناگهان انگار که دلیل کار دکتر استرنج رو می‌فهمه و سنگ رو به دست هالک می‌دهد. بعد هم تا پایان فیلم هیچ توضیحی در این باره داده نمی‌شه که اینشنت وان چه رازی رو در حرکت دکتر متوجه شده بود و این که اصولا چه رازی در تقدیم سنگ به تانوس وجود داشت و دکتر چه منظوری داشته و چطور این نقشۀ دکتر موجب پیروزی انتقامجویان شد؟ در فیلم عنوان می‌شه که بروس بنر راهی پیدا کرده که مغز بروس بنر رو با بدن هالک ترکیب کنه و به این ترتیب به لحاظ بدنی هالک است و به لحاظ مغزی بروس بنر. اما مثلا در صحنۀ آسانسور می‌بینیم که هالک از این که به داخل آسانسور راهش ندادند و گفتند از پله‌ها بیا از روی عصبانیت به بدنۀ آسانسور مشت می‌زنه و چند بار با حالت خشم تکرار می‌کنه: از پله‌ها بیا! از پله‌ها بیا! خب اگر با شخصیت بروس بنر آشنا باشید می‌دونید که بروس بنر یک شخصیت آروم و گریزان از خشم و درگیری داره. بنابراین عکس‌العمل او در صحنۀ آسانسور یک عکس‌العمل بروس بنرگونه نیست و بیشتر هالک‌گونه است که با توضیحات فیلم مطابقت نداره. هنگامی که ناتاشا و بارتون برای به دست آوردن سنگ روح رفته بودند ناتاشا خودش رو قربانی می‌کنه تا بارتون سنگ رو به دست بیاره در حالی که قانون به دست آوردن سنگ روح در قسمت قبلی این بود که کسی که به دنبال سنگ روح است باید عزیزترین چیز خودش رو فدا کنه تا در مقابل اجازۀ دسترسی به سنگ روح بهش داده بشه. خب طبیعتا ناتاشا عزیزترین چیز برای بارتون نبود و در ضمن این بارتون نبود که ناتاشا رو قربانی کرد بلکه ناتاشا خودش رو قربانی کرد، حالا اگر فرض بگیریم که ناتاشا، جان خودش رو عزیزترین چیز می‌دونسته و این عزیزترین چیز رو برای به دست آوردن سنگ قربانی کرده باز هم می‌بایست خود ناتاشا لایق به دست آوردن سنگ می‌شد و نه این که سنگ به بارتون برسه چون بارتون که چیزی رو قربانی نکرده بود. باگ‌های دیگه‌ای هم توی فیلم بود که اکثرشون در بیشتر فیلم‌های تخیلی عمومیت دارند و بنابراین از ذکر کردن‌شون خودداری می‌کنم. در کل از فیلمی با این درجه و رتبه و این همه ستاره انتظار بیشتری می‌رفت که متاسفانه این فیلم انتظارات رو برآورده نکرده.

تریلرش که قاعدتا باید گلچین صحنه‌های فیلم باشه چرنده حالا ببینید خود فیلم چه آشغالیه. من نمی‌فهمم چرا امتیاز بالای 6 گرفته! این 2 هم زیادیشه.

جالبه که رالف بلامی و دُن آمیچی 5 سال بعد در فیلم Coming to America هم دقیقا با شخصیت‌های راندولف دوک و مورتیمر که البته ورشکسته و کارتن‌خواب شده‌اند حضور کوتاهی دارند و ادی مورفی که نقش شاهزادۀ یک کشور آفریقایی رو بازی می‌کنه صدقۀ زیادی بهشون می‌ده و راندولف دوک خطاب به مورتیمر می‌گه: Mortimer! We are back

فیلم بدی نیست. داستانش کشش داره که دنبالش کنید. تعلیق نسبتا خوبی هم توی داستان فیلم هست و کنجکاو نگه‌تون می‌داره. بازی‌ها معمولیه اما آزاردهنده نیست. در دو سه مورد توی داستان باگ وجود داره که یه مقدار روی مخه! آخر فیلم هم می‌تونست بهتر باشه. اما در مجموع برای یک بار دیدن و سرگرمی بد نیست.

بازی جین هاکمن در این فیلم عالیه. جین هاکمن از اساتید بازیگری سینما است که متاسفانه آنچنان که اساتیدی همردۀ او مانند رابرت دنیرو، آل پاچینو، مارلون براندو، داستین هافمن، جک نیکلسون، کلینت ایستوود و ... شناخته شده هستند، نامدار نیست. اما بدون شک بازی‌های درخشان او در فیلم‌هایی مانند ارتباط فرانسوی، نابخشوده، بانی و کلاید، مکالمه، می‌سی‌سی‌پی در آتش، چابکدست و مرده، دشمن ملت، سرقت، پشت خطوط دشمن، هیات منصفۀ فراری و ... از یاد سینمادوستان نخواهد رفت.

دقیقا. مثل حذف کردن کوین اسپیسی از HOC گندش در میاد!

فیلم‌های باستر کیتون رو هم اگر ندیده‌اید ببینید. اکثر منتقدین سینما باستر کیتون رو تاثیرگذارترین کمدین سینما می‌دونند. در بین مردم سراسر جهان هم کیتون محبوبیتی بیش از چاپلین داره. فقط در ایرانه که باستر کیتون بین مردم عادی چندان شناخته شده نیست که اون هم به خاطر عدم پخش فیلم‌هاش از تلویزیون ایرانه.

فیلم خوبیه. عالی نیست، یا اون‌طور که بعضی از دوستان گفته‌اند شاهکار نیست اما ارزش یک بار دیدن رو داره. بیشتر بازی چشمگیر بازیگرها مخصوصا شان پن و ناتالی دورمر است که تماشاگر رو به دیدن فیلم ترغیب می‌کنه وگرنه داستان چندان گیرایی نداره. مل گیبسون بازی درخشانی ارائه نکرده و حتی شان پن و ناتالی دورمر هم بازی‌هاشون «درخشان» نیست. احتمالا هر دو نامزد اسکار خواهند بود اما برنده شدن‌شون اصلا قطعی نیست. توی بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه و کارگردانی هم فکر نمی‌کنم نامزد بشه اصلا، مگر این که فیلم‌های خوب و تاثیرگذار دیگه‌ای اکران نشن. در یک کلام اگر فیلم‌باز هستید بهتره که ببینیدش اما توقع شاهکار نداشته باشید.

اگر فکر می‌کنید این بهترین بازی مک‌کاناهی بوده احتمالا «باشگاه خریداران دالاس» رو ندیده‌اید و همین‌طور سریال «کارآگاهان واقعی» رو. بازی مک‌کاناهی در این فیلم در واقع بسیار معمولیه (اگر نخوام بگم ضعیف) که اون هم وقتی به بازی درخشان مک‌کاناهی در فیلم و سریالی که اشاره کردم نگاه بکنید متوجه می‌شید که احتمالا دلیلی به جز ناتوانی بازیگر داره. دلایلی مثل ضعف کارگردان در بازی مطلوب گرفتن از چنین بازیگر توانایی و یا ایرادات فیلمنامه که باعث برقرار نشدن ارتباط محکم ذهنی بازیگر با داستان و فضای فیلم و کاراکتر فیلم شده.

چرند بود. صرفا باید یک مسیحی معتقد به انجیل و تورات و داستان‌های بچگانه‌اش باشی تا از این فیلم خوشت بیاد.

نولان اگر از پشگل گوسفند هم که کنج دیوار طویله افتاده 4 ساعت فیلم بگیره باز هم طرفداراش میان می‌گن این بهترین فیلم تاریخ بوده و هر کی خوشش نیومده هیچی حالیش نمی‌شه!

مسائل غیرعقلانی چندانی هم توش نداره. اتفاقا خیلی عقلانی به نظر میاد بیشتر مواقع.

شما هم هر وقت سواد صحیح نوشتن کلمات فارسی رو پیدا کردی بیا دم از تحلیل بزن. می‌گذارند با «ذ» نوشته می‌شه. اون‌قدر بی‌سوادی در روشنفکرنماهای اینترنتی اپیدمی شده که آدم دلش به حال ایرانیان باسواد می‌سوزه که باید ادعای همه‌چیزدانی این دلقک‌های مجازی رو تحمل کنند! یارو کامنت یکی دیگه رو که گفته «اشتباه هیتلر این بود که روی ساختن بمب اتم تمرکز نکرد وگرنه جنگ به نفع آلمان رقم می‌خورد» رو لایک کرده، اون‌وقت می‌گه من دارم تحلیل می‌کنم و از جنایات نازی‌ها طرفداری نمی‌کنم! خب کوچولوی مغزفندقی اگه خفقان بگیری کسی نمی‌گه لالی! آدم ابله تو داری کامنت یکی رو که افسوس خورده که چرا هیتلر زودتر به بمب اتم دست پیدا نکرد لایک می‌کنی اون‌وقت عقلت نمی‌رسه که اگه هیتلر به بمب اتم دست پیدا کرده بود چند میلیون نفر انسان دیگه جزغاله می‌شدند؟ آمریکا موقعی به بمب اتم رسید که آلمان شکست خورده بود و ازش برای تسلیم کردن ژاپن که هنوز مقاومت می‌کرد استفاده کرد. اگه آلمان به بمب اتم می‌رسید احتمالا ازش برای تسلیم کردن تمام کشورهای هم‌پیمان استفاده می‌کرد. فرانسه، انگلیس، شوروی، آمریکا و حتی شاید ایران هدف‌های احتمالی بمب‌ها یا موشک‌های اتمی آلمان بودند. یعنی چندین میلیون انسان باید بخار می‌شدند تا هیتلر جنگ رو برنده بشه. اون‌وقت یه آدم احمقی مثل REZA@79 میاد این چرندیات رو لایک می‌کنه و می‌گه من دارم تحلیل می‌کنم و برای مردم ایران تاسف می‌خوره که چرا باید افکار من رو که وحشی نیستم تحمل بکنند! دوست گرامی REZA@79 خفه شو!

این که یهودی‌ها رو سوزونده که مهم نیست. این که اس‌اس و گشتاپو مردم رو قتل‌عام می‌کردند که مهم نیست. این که هیتلر جنگی رو راه انداخت که 50 میلیون انسان توش کشته شدند و چندین برابر معلول و قطع عضو و فلج و ... شدند و خیلی از خانواده‌های اروپایی تمام خانه و زندگی‌شون و نان‌آور خونه‌شون رو از دست دادند که مهم نیست. مهم اینه که چهار تا جوجه فکلی بی‌سواد بیان از هیتلر طرفداری بکنن و بگن فقط ما اون‌قدر فهم و شعور داریم که بفهمیم هیتلر چه آدم گوگولی‌ای بوده و بقیه عقل‌شون نمی‌رسه که بفهمن! کسانی که برای ابراز وجود، چون هنری از خودشون ندارند مجبورند که مخالف جریان آب شنا کنند تا حرفی برای زدن و عرض اندام داشته باشند. حتی اگر این حرف، حرف ابلهانه‌ای مثل طرفداری از بزرگترین قاتل قرن پیشین باشه. درست مثل برادر حاتم طایی که وقتی دید نمی‌تونه مثل برادرش اسم و رسمی برای خودش پیدا کنه رفت در چاه زمزم ادرار کرد تا لااقل مردم از این طریق اسمش رو به یاد بیارند!

مسخره‌تر از این نیست که یه سری آدم بی‌سواد برای یکی از وحشی‌ترین قاتلین تاریخ بشر جنبۀ تقدس قائل بشن و فکر هم بکنند که خیلی حالی‌شونه!

کلا از نولان به خاطر علاقۀ زیادش به پول در آوردن از عوام چندان خوشم نمیاد. بهترین فیلم‌هاش هم به نظر من شوالیۀ تاریکی و بتمن آغاز می‌کند است و فیلم قابل‌توجه دیگه‌ای نداره.

اتهاماتی هم که جدیدا مطرح شده‌اند همون تم اخاذی و کسب شهرت و ثروت رو دارند که دادگاه‌های قبلی داشت و دقیقا به همون اندازه بی‌اعتبار و فاقد مدارک و مستندات معتبر هستند. اگر حتی یک مدرک معتبر دربارۀ این که مایکل گناهکار بوده وجود می‌داشت باور کنید که تا الان تیتر یک تمام رسانه‌ها شده بود. این ادعاهای بی‌شرمانه در حالی مطرح می‌شن که این هنرمند قادر به دفاع از خودش نیست. این افراد سودجو در هنگامی که مایکل زنده بود زندگی رو براش تلخ کردند و الان هم که نیست هنوز برای سودجویی شخصی خودشون راحتش نمی‌گذارند! این اتهامات رو به آدمی وارد می‌کنند که بزرگ‌ترین کمک‌های مالی به خیریه‌ها رو انجام داده بود. (مایکل از نظر کتاب گینس بزرگ‌ترین اهداکنندۀ کمک‌های خیریه در دنیاست). کسی که موضوع بسیاری از آهنگ‌هاش در راستای مبارزه با فقر، جنگ، نژادپرستی، کمک به همنوع، نجات زمین و محیط زیست، عشق و انسانیت و ... است و درآمد بسیاری از آهنگ‌ها و تورهاش به خیریه اختصاص داشت. مایکل هنگامی که هنوز ایدز به عنوان خطری جهانی مطرح نشده بود با خوندن آهنگ Gone too soon توجه جهان رو به مبارزه با این بیماری جلب کرد. مایکل از منتقدان سرسخت حمله به عراق بود. وارد کردن اتهام کودک‌آزاری به چنین آدمی مثل وارد کردن اتهام نژادپرستی و نسل‌کشی به نلسون ماندلا است!

همون مارتین بشیر که شما بهش استناد می‌کنید بعدها اذعان کرد که در اون مستند بعضی از حقایق جور دیگری نشان داده شده بودند و او بعضی از حقایق رو وارونه جلوه داده یا دربارۀ بعضی مسایل دروغ گفته. بشیر بعد از مرگ مایکل گفت: "حقیقت این است که او هرگز به هیج جرمی محکوم نشد و خودم نیز هیچ کار خطایی از او ندیدم و از نظر من او بی‌گناه بود. ما بزرگ‌ترین موسیقی‌دان، رقصنده و سرگرمی‌ساز تاریخ را از دست دادیم". مایکل پس از پخش مستند بشیر به شدت آزرده شد و فیلمی رو منتشر کرد به نام «برداشت دوم: صحنه‌هایی که قرار نبوده شما ببینید». در اون فیلم صحنه‌هایی که به عمد حذف شده بودند تا حقایق وارونه جلوه داده بشه وجود داشت و همچنین صحنه‌ای از بشیر وجود داشت که در اون مایکل رو تحسین می‌کرد به خاطر رفتار عالی‌اش در برخورد با کودکان خودش و کودکان دیگر و این که بشیر در اونجا اذعان کرده بود که مایکل جکسون پدر فوق‌العاده‌ای است. در سال 2005 ده مورد اتهام به مایکل زده شده بود که شامل کودک‌آزاری، مست کردن کودکان، کودک‌ربایی و به اسارت گرفتن کودکان می‌شد! دادگاه مایکل رو از هر 10 اتهام تبرئه کرد و بعدتر هم مشخص شد که کل این ماجرا یک اخاذی ناموفق بوده. دو سال پس از مرگ مایکل هم «سازمان حمایت از کودک و خانواده آمریکا» هم پس از انجام تحقیقات مایکل را بی‌گناه اعلام کرد. این رو هم بدونید که سازمان حمایت از کودک و خانواده، به مدت بیش از 10 سال از سال 1993 به بعد مایکل رو مورد بازجویی قرار داده بود. سخنگوی این سازمان اعلام کرد که مایکل همیشه با ما همکاری کامل داشت و ما هیچ مدرکی مبنی بر این که مایکل کودکی رو آزار داده باشه پیدا نکردیم. او همچنین اضافه کرد دادگاه سال 2005 به کلی بی‌اعتبار بود و صحبت‌های شاکی و خانواده‌اش کاملا متناقض و فاقد اعتبار بود. شاکی دادگاه سال 2005 گوین آرویزو بود. پسربچۀ 10 ساله‌ای که مایکل به مدت 3 سال مخارج درمان سرطان و شیمی‌درمانی او را پرداخت کرد و مراحل درمان او را دنبال کرد تا به کلی از سرطان بهبود پیدا کرد و هنگامی که حمایت مالی مایکل از این خانواده قطع شد اون‌ها برای تلافی، اتهام کودک‌آزاری به او وارد کردند! بعدها مشخص شد که این خانواده سابقۀ طولانی در اخاذی و سوء استفاده از سیستم‌های حقوقی و قضایی دولتی و خصوصی داشته‌اند.

اولین باری که در سال 1993 از مایکل به علت کودک‌آزاری شکایت شد مربوط بود به پسربچه‌ای 13 ساله به نام جردن چندلر. پدر این پسربچه با توافقی خارج از دادگاه و با گرفتن مبلغی حدود 20 میلیون دلار پرونده رو مختومه کرد. در سال 2009 و در تاریخ 27 ژوئن یعنی 2 روز بعد از مرگ مایکل، همان پسربچه (جردن چندلر) که در اون زمان 29 ساله شده بود اعلام کرد که مایکل هرگز او را مورد آزار قرار نداده بود. او گفت پدرم (ایوان چندلر) من رو مجبور به دروغ گفتن کرد و به من گفت بیا بریم مایکل رو سرکیسه کنیم. او به شدت ابراز پشیمانی کرد که چرا تا زمانی که مایکل زنده بود از او عذرخواهی نکرد. ایوان چندلر هم تنها 6 مال پس از مرگ مایکل جکسون، با شلیک گلوله به سرش به زندگی خود خاتمه داد. در مورد اتهامات دیگری هم که در سال 2005 علیه او مطرح شد، دادگاه تمام اتهامات رو رد کرد. هیچ‌کدام از توصیفاتی که بچه‌ها از مایکل کرده بودند با خصوصیات بدنی مایکل تطابق نداشت و هیچ مدرک معتبری از کودک‌آزاری ارائه نشد. این رو هم بدونید که دادگاه‌های آمریکا با هیچ‌کسی حتی با رئیس‌جمهور هم شوخی ندارند و اگر کوچک‌ترین مدرکی دال بر گناهکار بودن هر شخصی در هر پست و مقامی پیدا بشه، اون شخص رو محکوم می‌کنند و از پست و مقام و شهرت و ثروت به زیر می‌کشند.

من برای وقتی که گذرم به دباغ‌خونه بیفته جواب مناسبی آماده کرده‌ام.

اگر «بیل مار» رو بشناسید متوجه طنزش می‌شید. اگر با دید مذهبی نگاه کنید شاید خوش‌تون نیاد که چرا خدای این سریال کارهای احمقانه یا رذیلانه انجام می‌دهد اما اگر با دید بدون تعصب نگاه کنید و داستان‌های مذهبی از رفتارهای خدا در طول تاریخ رو هم شنیده یا خونده باشید اون‌وقت رفتار خدای این سریال چندان هم غیرواقعی به نظر نمیاد.

فیلم دلپذیر و لذت‌بخشیه. یکی از بهترین فیلم‌هاییه که در یکی دو سال اخیر دیده‌ام. بازی ویگو مورتنسن و ماهرشالا علی هم عالیه. بدون شک ارزش دیدن رو داره و از دیدنش لذت می‌برید.

با وجود این که لحن و ادبیات شما در حدی نیست که ارزش پاسخ دادن رو داشته باشه اما برای روشن شدن برخی نکات، چند نکته رو توضیح می‌دم. اول این که ژانر علمی تخیلی به این معنا نیست که شما هر چرندی رو می‌تونین به این بهانه که ژانر فیلم علمی تخیلیه به مردم قالب کنین! توی سینما ژانری به اسم علمی واقعی نداریم، اگر صرفا علمی باشه بهش می‌گن مستند. اما وجود واژۀ تخیلی به معنی این نیست که فیلمساز می‌تونه هر نکتۀ غیرعلمی‌ای رو توجیه کنه. نکات واضح علمی باید رعایت بشن. برای مثال زمین قوۀ جاذبه داره و اگر شما سنگی رو به بالا پرتاب کنین به سمت پایین برمی‌گرده. این یک نکتۀ واضح علمیه. حالا اگر در یک فیلم کسی روی کرۀ زمین سنگی رو به بالا پرتاب کنه و اون سنگ به پایین برنگرده این یک اشتباه مسخره و کودکانه است مگر این که فیلمساز توجیه موجه و معقولی برای برنگشتن سنگ در فیلم ارائه کرده باشه وگرنه نادیده گرفتن قانون جاذبه به صرف این که ژانر فیلم علمی تخیلیه خیلی ابلهانه است. ثانیا این طرفداران نولان هستند که بدون آگاهی مدام از دقت بسیار بالای علمی فیلم حرف می‌زنند در حالی که فیلم دارای اشتباهات علمی احمقانه است که چندتاییش رو من در بالا عنوان کردم. ثالثا این که شما از فیلم لذت بردی دلیلی بر خوب بودن فیلم نیست و اگر 500 میلیون نفر دیگر هم لذت برده باشند باز هم دلیلی بر خوب بودن فیلم نیست. در هند یک میلیارد نفر از فیلم‌های هندی که هنرپیشه‌اش با یه دست همزمان سه تا آر پی جی و دو تا کاتیوشا رو شلیک می‌کنه لذت می‌برند! رابعا توی ایران سلیقه‌ و رفتار مردم طبق مد پیش می‌ره! فعلا طرفداری از نولان مد شده. پس تعداد کامنت‌های زیادی که در حمایت از این فیلم نوشته می‌شه رو به پای این که مردم فیلم رو درک کرده‌اند و لذت برده‌اند نذارید. فعلا لذت بردن از نولان مد است. همون‌طور که فحش دادن به علی دایی مد است! شما نمی‌تونید هیچ دلیل منطقی پیدا کنید که یک نفر به هموطن قهرمان خودش فحش بدهد. پس چرا ما به علی دایی فحش می‌دهیم؟ چون فحش دادن به علی دایی مد است و کلاس داره. ما همچین مردمی هستیم. از روی فهم نظر نمی‌دیم از روی مد نظر می‌دیم. نصف این‌هایی که الان اومده‌اند کامنت گذاشته‌اند که این فیلم خارق‌العاده بوده، اگر به جز نولان اسم کارگردان دیگه‌ای روی فیلم بود حتی زحمت نگاه کردن فیلم رو هم به خودشون نمی‌دادند.

یک سریال نوجوانانه. بالای 30 سال انتظار زیادی ازش نداشته باشند.

رنگ زیرنویس فارسی رو از سفید به زرد یا سبز تغییر بدید. اینجوری دیگه هاردساب مزاحم خوندنش نمیشه. من خودم زیرنویس فارسی رو سبز کردم و بدون هیچ مشکلی می‌خونم.

نظرات بعضی‌ها موافق بود و بعضی‌ها مخالف. من با دیدن نظرات داشتم تصمیم می‌گرفتم که فیلم رو ببینم اما با خوندن نظر شما مطمئن شدم که چرنده و ارزش دیدن نداره.

جالبه که بعضی‌ها فقط به خاطر این که کاراکتر فیلم چند متر توی هوا می‌پره از دیدن فیلم صرفنظر می‌کنند! همین افراد بتمن و سوپرمن و هالک و ثور و مردان ایکس و اونجرز و ... رو می‌بینن و به به می‌کنند و لابد هیچ چیز غیرطبیعی‌ای هم توی اون فیلم‌ها به نظرشون نمیاد! این که یه نفر پرواز کنه یا از توی دستش سیخ در بیاد یا به یه غول سبز تبدیل بشه و ... همه‌اش کاملا طبیعی و نرماله! آمریکایی‌ها افسانه‌هاشون اون شکلیه، آسیای شرقی‌ها هم افسانه‌هاشون این شکلیه. آدم از دیدن یک اثر سینمایی قوی (به نظر من شاهکار سینمایی) بگذره فقط به خاطر این که کاراکتر فیلم جهش‌های بلندی می‌کنه؟! یعنی واقعا نظرتون راجع به سینما همینه؟!

الان حضور ذهن کامل ندام اما چند تایی که یادم میاد این‌ها هستند: پرتقال کوکی مولن روژ داگویل سه رنگ کیشلوفسکی روز هشتم دزد دوچرخه و ...

فیلم از ابتدا بسیار بد و باورناپذیر شروع می‌شه. این که آفت‌های گیاهی قراره در طی فقط چند دهه، اکسیژنی رو که طی میلیون‌ها سال تولید شده ببلعند واقعا ابلهانه است! موقعی که کوپر (متیو مک‌کاناهی) مقر مخفی ناسا رو پیدا می‌کنه دستگیرش می‌کنند و قرار بوده که تحت بازجویی شدید قرار بگیره اما ناگهان فقط به خاطر این که پروفسور برند (مایکل کین) کوپر رو می‌شناخته نه تنها هیچ بازجویی‌ای از شخصی که به تاسیسات مخفی مهم‌ترین برنامۀ فضایی ناسا رسوخ کرده نمی‌شه بلکه به ناگهان سرنوشت این مهم‌ترین برنامۀ ناسا که نجات بشریت به اون وابسته است به دستان کوپر سپرده می‌شه! خلبلن سابقی که 10 سال است پرواز نکرده و به کشاورزی مشغول بوده ناگهان و بدون هیچ امتحان و آموزشی خلبانی سفینۀ ناسا رو عهده‌دار می‌شه! خلبان‌های هواپیماهای مسافربری که پیچیدگی به مراتب کمتری از یک سفینۀ فضایی دارند اگر 3 سال پرواز نکرده باشند باید دوباره دوره‌های آموزشی رو بگذرونند و با تکنولوژی‌های جدیدی که در این 3 سال به هواپیماها اضافه شده آشنا بشن، انواع تست‌های آمادگی بدنی و آمادگی روانی رو با موفقیت پشت سر بذارند، آزمون‌های شبیه‌ساز پرواز رو بگذرونند تا دوباره مجوز پرواز با هواپیما رو به دست بیارن، اون‌وقت خلبان سفینۀ فضایی که بیش از 10 ساله که پرواز نکرده فقط با دو سه تا جمله که پروفسور برند بیان می‌کنه سوار سفینه می‌شه و پرواز می‌کنه! از طرف دیگه باید این رو هم بپذیریم که ناسا بدون این که خلبان مناسبی برای پرواز دادن سفینه داشته باشه قصد داشته که یک ماموریت چندین میلیارد دلاری که سرنوشت بشریت به اون وابسته بوده رو اجرا کنه! موضوع خنده‌دار دیگه، ابرهای منجمد در یکی از سیارات فیلم بود و این که چطور این ابرهای یخی با جرم عظیمی که دارند به سطح سیاره سقوط نمی‌کنند! در یکی از سکانس‌ها می‌بینیم که یک موج 300 متری با سفینۀ فضانوردان برخورد می‌کنه و علیرغم این برخورد، سفینه از مهلکه می‌گریزه! لازم به ذکره که یک موج 40-30 متری کافیه تا مدرن‌ترین و بزرگ‌ترین ناوشکن‌های امروزی رو غرق کنه. در فیلم پوزئیدون حداقل این واقعیت نشون داده شده بود که برخورد یک موج 50 متری کشتی مدرن و بزرگ پوزئیدون رو کاملا در هم شکست. یک مورد مسخرۀ دیگه این بود که موقعی که کوپر داشت با سفینه‌اش به سمت سیاهچاله حرکت می‌کرد، خرده سنگ‌هایی که به دور سیاهچاله می‌چرخیدند با سفینه برخورد می‌کردند و جرقه می‌زدند! اگر کسی فقط کمی با فضانوردی آشنایی داشته باشه قاعدتا باید بدونه که اجرامی که با سرعتی مافوق تصور به گرد یک سیاهچاله می‌چرخند در برخورد با سفینه جرقه نمی‌زنند بلکه سفینه رو از هم می‌درند. یکی از آموزش‌هایی که ناسا به فضانوردانی که در مدار زمین پیاده‌روی فضایی انجام می‌دهند می‌ده اینه که در هنگام پیاده‌روی فضایی باید مراقب اجرام سرگردان در مدار زمین باشند چون حتی یک پوستۀ رنگ یک گرمی که فرضا از یک ماهواره جدا شده باشه و در مدار زمین گردش می‌کنه، وقتی که با چنان سرعتی به یک فضانورد برخورد کنه لباس فضانورد رو می‌شکافه و باعث مرگ می‌شه. حالا شما فرض کنید یک پوستۀ رنگ به وزن یک گرم تازه با سرعتی بسیار کمتر از اجرامی که به گرد یک سیاهچاله می‌چرخند مانند یک گلوله لباس فضانورد رو پاره می‌کنه، حالا تصور کنید سنگ‌هایی با وزن چند کیلو با سرعتی صدها برابر اون پوستۀ رنگ، به سفینۀ کوپر می‌خورند و فقط جرقه می‌زنند! فرار کوپر از افق گرانش سیاهچاله هم یکی دیگه از اشتباهات کودکانۀ فیلم است. هیچ چیزی و دقیقا هیچ چیزی حتی نور هم نمی‌تونه از گرانش یک سیاهچاله فرار کنه اما کوپر تونست! این‌ها ایراداتی بود که من تونستم به خاطر بیارم. اگر بخوام نقد کاملی راجع به اشتباهات علمی فیلم بنویسم باید دوباره فیلم رو نگاه کنم و من قصد ندارم که سه ساعت از عمرم رو که می‌تونه به کارهای مفیدتری بگذره به دیدن دوبارۀ این فیلم مسخره بگذرونم.

شمااگر می‌خواهید نظر دانشمندان معتبر دربارۀ این فیلم رو بدونید می‌تونید به نظر لارنس کراوس راجع به اینتراستلار مراجعه کنید. کراوس تنها فیزیکدانی در دنیا است که از هر سه موسسۀ فیزیک آمریکا برندۀ جایزۀ افتخار شده و چیزی که ما امروزه به عنوان انرژی تاریک می‌شناسیم که از بزرگ‌ترین کشفیات اخترفیزیکی جهان محسوب می‌شه و دید انسان رو نسبت به پیدایش و انبساط جهان متحول کرد حاصل فعالیت‌های اوست. اتفاقا لارنس کراوس به کیپ تورن هم اشاره کرد و گفت متاسفم که دوست عزیز من کیپ تورن هم نامش در بین عوامل فیلم به چشم می‌خوره! کراوس گفت نولان 3 ساعت از عمر من رو بهم بدهکاره چون 3 ساعت از عمر من بابت دیدن این فیلم مزخرف هدر رفت. ایرادات علمی فیلم اتفاقا بسیار زیادند و من در زمانی که فیلم رو دیدم به برخی از این ایرادات در سایت تاینی موویز اشاره کردم. با توجه به این که تاینی موویز بسته شد و زمان زیادی هم از دیدن فیلم گذشته شاید تمام ایرادات فیلم رو به خاطر نیارم اما به بعضی از اون‌ها در کامنت جداگانه‌ای اشاره خواهم کرد.

فیلم هنری عوام‌پسندانه.

این چارلز غلامحسین‌شونه!

The Unit

Frank در زبان انگلیسی معنای «رک» و «صریح» می‌ده. جملۀ Let me be frank در واقع در معنای اصلی خودش یعنی «بذارید رک حرف بزنم» اما در اون کلیپ با توجه به اسم فرانک آندروود، از این جمله دو معنا برداشت می‌شه که در واقع یک بازی زبانی در اینجا انجام شده و اون معنایی که شما گفتید رو هم در جمله پنهان کرده‌اند.

متاسفانه طرفداری از نولان و هر چیزی که می‌سازه توی ایران مد شده و اگر به یکی از کارهاش بخوای نقدی وارد کنی با توهین و استهزاء دیگران مواجه می‌شی. اون هم از طرف کسانی که نه در علم فیزیک و اخترشناسی سررشته‌ای دارند و نه در سینما. جالب هم اینجاست که همین آقایون (یا خانم‌های) بی‌تخصص اولین کاری که می‌کنند اینه که متهم‌ات می‌کنند که تو چیزی حالیت نیست و عمق فیلم رو درک نکردی و نکات علمی فیلم رو نفهمیدی و ...! البته انتظار چندانی هم نمی‌شه داشت و نولان هم راه پول در آوردن از مردم عامی رو خوب پیدا کرده!